ସାରଳା ମହାଭାରତ - ଆଦିପର୍ବ

ଜୟତୁ ଦଧି-ମଙ୍ଗଳ ବିଘ୍ନରାଜ

ଯାହାର ପ୍ରସନ୍ନେ ସିଦ୍ଧ ହୁଅଇ ସର୍ବକାର୍ଯ୍ୟ।୧।

ସକଳ ବିଘ୍ନବିନାଶନ ଜୟତୁ ଗଜାନନ

ମଙ୍ଗଳ ଯୋଗେଶ୍ୱର ପରମାନନ୍ଦ ପାର୍ବତୀ ନନ୍ଦନ।୨।

ମଙ୍ଗଳ ଶଙ୍ଖଚକ୍ର ସରୋଜ ଦଧିମୁଖ

ମଙ୍ଗଳ ବରଦାୟକ ନାଥ ସଦୟ ପ୍ରତକ୍ଷ।୩।

ମହାବ୍ରହ୍ମ ଯୋଗେଶ୍ୱର ସିନ୍ଦୂରେ ଗଜମୁଖ ମଣ୍ଡି

ଯମ ଦର୍ପ ଗଞ୍ଜି ସର୍ବ ଅପରାଧ ଦୁଖ ଖଣ୍ଡି।୪।

ଜୟତୁ ଜୟତୁ ଦେବ ଚନ୍ଦ୍ର ଯେ ଶେଖର

ଜୟତୁ ଜୟତୁ ଦେବ ସିଦ୍ଧ ଲମ୍ୱୋଦର।୫।

ଜୟତୁ ଜୟତୁ ଦେବ ସୁରଗଣ ରଖନ୍ତା

ଜୟତୁ ଜୟତୁ ଦେବ ପରମ ଗତି ଦ୍ୟନ୍ତା।୬।

ସ୍ୱାମୀ ସାଂଗ୍ରାମେ ବଧ ଯହୁଂ ନୋହିଲା ତ୍ରିପୁରା

ତୋହୋର ବୁଦ୍ଧିବଳେ ନାଶ ଗଲାଟି ମହାବୀରା।୭।

ହେଳେଣ ତୁ ନାଶକଲୁ ଷାଠିୟେ ସହସ୍ର ବରଷେ

ଆକାଶରେ ସାଧୁ ସାଧୁ କଲେ ତୋତେଟି ତ୍ରିଦଶେ।୮।

ତୋଷେଣ ବର ତୋତେ ଦେଲେକ ଦେବରାଜା

ସକଳ ଭୁବନେ ସ୍ୱାମୀ ଆଗେ ତୋତେ ପୂଜା।୯।

ଯେବଣ ବେଳେ ଶାହସ୍ରକୁ ଅନକୂଳ କଲେ ବେଦବ୍ୟାସେ

ବିଧି ଗାଢେ ଆଗ୍ୟାଂ ତୋତେ ଦେଲେ ନିରାଳସେ।୧୦।

ଗ୍ରନ୍ଥକୁ କବିତ୍ୱ ହୋଇବ ବ୍ୟାସ ମହାମୁନି

ତୁ ଲେଖନ କର ଶୁଭ ଅନକୂଳ ଘେନି।୧୧।

ଗଙ୍ଗା ଯମୁନା ସରସ୍ୱତୀ ତିନି ନଦୀ

ରାମଘାଟ ତୀର୍ଥେ ସଙ୍ଗମ ହୋଇଲେ ଭେଦି।୧୨।

ପଶ୍ଚିମ ପାରୁଶେ ବାଞ୍ଛାକଳ୍ପବଟ

ପଶ୍ଚିମମୁଖୀ ଧବଳାଙ୍ଗୀ ସରସ୍ୱତୀ ନଦୀତଟ।୧୩।

ସେହୁ ସିଦ୍ଧ ଦେବତାୟେ ବିଜୟେ ସେହୁଥାନେ

ତ୍ରିବେଣୀ ସ୍ନାହାନ କରି ସେ ମାଧବ ଦରଶନେ।୧୪।

ବଟର ତଳେ ସେ ବସିଲେ ଯୋଗଧ୍ୟାନେ

ଶ୍ରୀଭୁଜେ ଲେଖନ ସ୍ୱାମୀ ତଲୟେ ୟେକମନେ।୧୫।

ବ୍ୟାସେ କହନ୍ତି ତୁ ଲେଖନ କର ସ୍ୱାମୀ

ଆଦି ସିଦ୍ଧ ଗ୍ରନ୍ଥ ତୁ କହିଲୁ ମହାବ୍ରହ୍ମି।୧୬।

ସ୍ୱାମୀ ଯେବଣ ଶାହାସ୍ର ଲେଖନ କଲୁ ଯେବଣ ଯୋଗେ

ସେ ଅମୃତ ଦୃଷ୍ଟିରେ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଅ ବେଗେ।୧୭।

ଗିରିଜାର ନନ୍ଦନ ସତ ମତି ଧ୍ୟାନେ

ଶ୍ରୀକରେ ଲେଖନ ଘେନି ବସିଲେ ୟେକମନେ।୧୮।

ଯୋଗେଣ ଯୋଗେଶ୍ୱର ସଦାନନ୍ଦର ତନୟେ

ମନଚଇତନ ୟେକତ୍ୱ କଲୁ ଅଜପା ଯୋଗ ଲୟେ।୧୯।

କରୁଣାମୟେ ନାଥ ଶରଣ ପଞ୍ଜର ବୀରଧୁ

ସଂସାର ବାରାନିଧି ନାଥ ବରଦାତା ଦେବ ସାଧୁ।୨୦।

ବିସ୍ତର ଉଦର ଯାହାର ଗ୍ୟାନ ସଚ୍ଚା

ପୃଥୁଳ ଶରୀର ନାଥ ଅଭୟେ କାଳବଞ୍ଚା।୨୧।

ୟେ ଘୋର ସଂସାର ସାହେର ତରିବାକୁ ବଳାଇଲି ମନୀଷା

ଦୁସ୍ତରୁ ତରାଅ ନାଥ ପୁରାଅ ମନବାଞ୍ଛା।୨୨।

ଶିଖିପୁଚ୍ଛ ମଉଳି ବତିଶ ଗୁଣେକଳା

ଭର ହରଷ ନାଥ ନୃତ୍ୟ ରଙ୍ଗେଣ ଭୋଳା।୨୩।

ଦିବାରାତ୍ର ନ ଜାଣଇଂ ଯେବଣ ମହାତମା

ଅନନ୍ତ କାଳ ବଞ୍ଚାଇଲା ସେ ପୁରୁଷଉତ୍ତମା।୨୪।

ପୁରୁଷଙ୍କର ସିଦ୍ଧ ତୁ ଦେବଙ୍କର ଆଦି

ଦର୍ଶନେ ଦୁରିତ ହରଇ ପ୍ରସନ୍ନେ କାର୍ଯ୍ୟ ସିଦ୍ଧି।୨୫।

ଶ୍ରୀବିଘ୍ନନାଥ ଚରଣେ ମୋର ସେବା

ୟେ ଶ୍ରୀମହାଭାରଥ କହିବି ମୋତେ

ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇବା।୨୬।

ତବ ପଦ୍ମପାଦେ ମୋର ବିନୟ ଭଗତି

ପର୍ଶୁଧର ନାଥ ତୁ ସଦୟେ ଗଣପତି।୨୭।

ଆଦି ଅନ୍ତ ମଧ୍ୟ ତୁ ଅଟୁ ସର୍ବଥାନେ

ଗ୍ରନ୍ଥ ଭିଆଇଲୁ ତୁ ଭୂତ ଭବିଷ୍ୟ ବର୍ତ୍ତମାନେ।୨୮।

ଶ୍ରିୟାମାତ ବଲ୍ଲଭ ଚରଣେ ମୋର ଆଶ

ବଦନ୍ତି ଗ୍ରନ୍ଥିକ ଶୂଦ୍ରମୁନି ସାରୋଳ ଦାସ।୨୯।

ଜମ୍ୱୁଦ୍ୱୀପ ଭ୍ରଥଖଣ୍ଡ ଓଡ଼ରାଷ୍ଟ୍ର ମଣ୍ଡଳରେ

ଉତ୍ପଳେଶ୍ୱର ଲିଙ୍ଗ ଚିତ୍ରଉତ୍ପଳା ଦକ୍ଷିଣ କୂଳରେ।୧।

ଜୟନ୍ତାର ନିଜଭୂମି ଯାଜନଗ୍ର ନିକଟେ ଦକ୍ଷିଣ ବାଣରାସି

କୁଶସ୍ଥଳୀ ଭୂମି ଦ୍ୱାରିକା ଯେ କ୍ଷେତ୍ର ପୁଣ୍ୟବାସୀ।୨।

ଶ୍ରୀଯମେଶ୍ୱର ମହାଲିଙ୍ଗ ମଉଦଧିର ଉତ୍ତର ତଟେ

ନୀଳସୁନ୍ଦର ପର୍ବତ ନୀଳ କଳ୍ପବଟେ।୩।

ବିଜୟେ ରାମକୃଷ୍ଣ ସୁଭଦ୍ରା ନାମେ ବ୍ରହ୍ମା

ଚାରିଶତ ବତିଶ ସହସ୍ର ବରଷକୁ ଯୋଗଲୟେ ମହାତମା।୪।

କଳି କାଳଧ୍ୱଂସିଣ ଭୋଗେଣ କୋଟି ପୂଜା

ପ୍ରଳମ୍ୱିତେ ଖଟଇଂ ଶ୍ରୀକପିଳେଶ୍ୱର ମହାରଜା।୫।

ସେ ନୀଳସୁନ୍ଦର ଗିରି ଉତ୍ତର କଚ୍ଛାଡେ

ସାର ଭୂମି ଭ୍ରଥଖଣ୍ଡ ପୂର୍ବଦିଗ ଈଶାନ୍ୟର ଆଡେ।୬।

ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା ନାମେଣ ୟେକଇ ନଦୀଗୋଟି

ବୃଦ୍ଧମାତାଙ୍କ ପାରୁଶେ ମଉଦଧିରେ ଯାଇଂ ଫୁଟି।୭।

ସେ ନଦୀର ତୀରେ ପ୍ରଶୁରାମ ଘାଟଇଂ

କନକାବତୀ ନାମେ ପାଟଣା ପ୍ରକାଶଇ।୮।

ତହିଂର ସନ୍ନିଧ୍ୟେ ସାରୋଳ ନାମେ ଗ୍ରାମେ

ବିଜେ ମାହେଶ୍ୱରୀ ସାରୋଳ ଚଣ୍ଡୀ ନାମେ।୯।

ମହାଯୋଗେଶ୍ୱରୀ ସେ ପରମ ବଇଷ୍ଣବୀ

ପ୍ରତକ୍ଷେ ବର ଦିଅଇ ସେ ପରମ ସାଧବୀ।୧୦।

ବାଞ୍ଛା ସାର୍ଥୁକ ସେ ଦେବୀର ଅଟଇ

ପାଷାଣ ହୋଇକରି ବାଞ୍ଛା ତାହାର ଫୁଟଇ।୧୧।

ସର୍ବ ମଙ୍ଗଳା ରୂପ ମାତାଙ୍ଗୀ ମତ୍ତଭୋଳୀ

ଗ୍ରନ୍ଥ ଅର୍ଥ ଶୁଣଇଂ ସେ ହରଷେ କୁତୋହଳୀ।୧୨।

ଶ୍ରୀସାରୋଳାଚଣ୍ଡୀ ନାମେ ସେ ଅଟଇ ମହାଦେବୀ

ତାହାଙ୍କର ପୁତ୍ର ମୁଂ ଯେ ସାରୋଳ ଦାସ କବି।୧୩।

ପ୍ରସନ୍ନେଣ ଆଗ୍ୟାଂ ମୋତେ ଦିଲେ ଶାକାମ୍ଭେରୀ

ଲଭ ତୁ କପିଳାସ ଶ୍ରୀମହାଭାରଥ କରି।୧୪।

ଶୁଣି ବୁଧ ଜନେ ନ ଧର ଆନ ଚିତ୍ତ

ଜନ୍ମେଣ ମୁରୁଖ ମୁହିଂ ନୋହଇ ପଣ୍ଡିତ।୧୫।

ୟେକ ଲୟେ କରିଣ ଶୁଣସି ସାବଧାନେ

ଫିଟିବାକ ପାତକ ସବୁ ଦୁଷୁକୃତ ମାନେ।୧୬-୪୫।

କୁମ୍ଭ ଋଷିର ନନ୍ଦନ ଯେ ଅଗସ୍ତି ମହଋଷି

ମହା ବ୍ରହ୍ମବେତ୍ତା ସେ ଅମୃତ ରସ ଭାଷି।୧।

ବଇବସୁତ ମନୁ ପୁଚ୍ଛା କଲେ ଅଗସ୍ତିଙ୍କି

କହ ପଣ୍ଡିତ ମହାତମା ଅମୃତ ରସ ବାକି।୨।

ଶ୍ରୀମହାଭାରଥ ନାମ ହୋଇଲା କେମନ୍ତେ

ୟେହା ତଦନ୍ତ କରି କହିବା ମୁନି ମୋତେ।୩।

ଶୁଣ ହୋ ବଇବସୁତ ମନୁ ଆଦି ପର୍ବ ଚରିତ

ଦେବତାମାନେ ଯେ ତୋଳିଲେ ସମସ୍ତ ହାଦେ ଗ୍ରନ୍ଥ।୪।

ତୁଳାଦଣ୍ଡ କଲେ ଯେ ଦ୍ୱାଦଶ ଯୋଜନ କାଠି

ତିନି ତିନି ଉଚ୍ଚ ଯୋଜନ କଲେ ବେନି କର୍ଣ୍ଣ କୋଟି।୫।

ବିଷ୍ଣୁ ଅନନ୍ତ କୋଟି ବ୍ରହ୍ମା ଅନନ୍ତ କୋଟି

ସବୁ ପୂରୋଇଲେ ନେଇ ତୁଳାଦଣ୍ଡ କାଠି।୬।

ଅଷ୍ଟାଦଶ ପୁରାଣ ପଞ୍ଚବିଂଶ ଲକ୍ଷ

ରାମାୟଣ ଚଣ୍ଡୀଯୁଦ୍ଧ ସମସ୍ତ ପୁରାଣ ପ୍ରତକ୍ଷ।୭।

ବିଷ୍ଣୁ ପୁରାଣ ରାଜା ମାରକଣ୍ଡ ପୁରାଣ ପାତର

ଶିବ ପୁରାଣ ମନ୍ତ୍ରୀ ନାରଦ ପୁରାଣ ଡଗର।୮।

ୟେ ଚାରି ପୁରାଣନ୍ତ ମୁଖ୍ୟ କରି ସମସ୍ତ ପୁରାଣ

ୟେମାନ ବସାଇଲେ ନେଇ ତୁଳାଦଣ୍ଡ କତିକେଣ।୯।

ଆରକ କଛେ ଭାରଥ ଅଷ୍ଟାଦଶ ଥୋଇଲେ

ସମସ୍ତ ଶାହାସ୍ର ଗ୍ରନ୍ଥୁଂ ୟେ ମହାଗରୁ ହୋଇଲେ।୧୦।

ଯୁଗତେ ସେ ଯହୁଁ ହୋଇଲା ମହାଭାରା

ତହୁଁ ମହାଭାରଥ ନାମ ଦେଲେ କଶ୍ୟପ ଅଙ୍ଗିରା।୧୧।

ତେଣୁକରି ହୋଇଲା ସେମହାଭାରଥ ନାମ

ତୁଳନ୍ତେ ଯହୁଁ ହୋଇଲା ୟେ ମହା ଅସମ।୧୨-୫୭।

ବଇବସୁତ ମନୁ ହୋଇଲେ ପ୍ରଳମ

ତବ ପ୍ରସନ୍ନେ ମୁନି ମୁଁ ଅରଜିଲି ଅନେ କଧର୍ମ।୧।

ଶ୍ରୀକରେ ଅର୍ଘ୍ୟ ଘେନି ପଖାଳିଲେ ପାଦ ବେନି

ମୋକ୍ଷକଇଂ କାରଣ ମୋତେ କହିବା ଅଗସ୍ତି ମହାମୁନି।୨।

ବସନ କୁଣ୍ଡଳ ରତ୍ନମାଳ ଗନ୍ଧୟେ ଚନ୍ଦନ

ଧୂପ ଦୀପ ନଇବେଦ୍ୟ ଉପହାର ନାନା ଦ୍ରବ୍ୟମାନ।୩।

ୟେତେକ ଦେଇଣ ସେ ମନୁ ମହାରାଜା

ଅନେକ ବାଗେଣ ସେ ମୁନିଙ୍କି କଲେ ପାଦପୂଜା।୪।

ଘଟଋଷିର ନନ୍ଦନ ମୋତେ ପ୍ରତିକାର କରିବା

ତୋହୋର ପଦ୍ମପାଦେ ମୋହୋର ଅହର୍ନିଶି ସେବା।୫।

ବଦୟନ୍ତି ମହାମୁନି ଶୁଣ ଯୁଗପତି

ସପତଦ୍ୱୀପା ପୃଥୀରେ ସୋମବଂଶହିଂ ଆଧିପତି।୬।

ଆଦିହୁଂ ଶୂନ୍ୟ ଶୂନ୍ୟହୁଂ ଜାତ ପବନ

ପବନହୁଂ ଜାତ ହୋଇଲେ ଯୋଗପୁରୁଷ ଶୂନ୍ୟ।୭।

ଯୋଗପୁରୁଷ ତହୁଂ ଉପୁଜିଲା ଗାୟତିରୀ

ୟେହାଙ୍କର ତହୁଂ ଉପୁଜିଲା ମହାମନ୍ତ୍ର ଚାରି।୮।

ୟେ ମହାମନ୍ତ୍ର ତହୁଂ ଉପୁଜିଲା ଚାରିପାଦ

ୟେଥୁଂ ଉତପତ୍ତି ହୋଇଲେ ଯମଦ।୯।

ଯମଦୁଂ ଉତପତ୍ତି ହୋଇଲା କର୍ମଣ

ୟେହାର ତହୁଂ ଉତପତ୍ତି ହୋଇଲା ନିରିଗୁଣ।୧୦।

ନିର୍ଗୁଣ ତହୁଂ ଉତପତ୍ତି ହୋଇଲା ବୁଦୁବୁଦ

ବୁବୁବୁଦରୁ ଉପୁଜିଲା ଅଣ୍ଡ ଯେ ବିବୁଧ।୧୧।

ଅଣ୍ଡଫୁଟିଣ ସେ ହୋଇଲା ନିରଞ୍ଜନ

ନିରଞ୍ଜନୁଂ ଶକତି ହୋଇଲା ଉତପନ।୧୨।

ଶକତି ତହୁଂ ଉତପତ୍ତି ହୋଇଲେ ପୁତ୍ର ତିନି

ବ୍ରହ୍ମା ବିଷ୍ଣୁ ମହେଶ୍ୱର ୟେ ତିନି ନାମ ଘେନି।୧୩।

ଆହୋ ତ୍ରିଦଶ ଦେବତାୟେ ଯେ ମନ୍ଥିଲେ ସମୁଦର

ତହୁଂ ଉତପତ୍ତି ହୋଇଲେ ଶଶଧର।୧୪।

ଶଶଧରୁଂ ଉତପତ୍ତି ହୋଇଲା ସନ୍ତତି

ସତାଇଶ କନ୍ୟା ପ୍ରଦାନ କଲା ଦଚ୍ଛ ପ୍ରଜାପତି।୧୫।

ଚନ୍ଦ୍ର ହରିଲା ଯେ ବୃହସ୍ପତିଙ୍କ ଭାରିଯା ତାରା

ରସେଣ ପଡିଲା ସେ ଉତ୍ତମ ପରଦାରା।୧୬।

ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କର ବୀର୍ଯ୍ୟେ, ତାରା କନ୍ୟାର ରଜେ

ତହୁଂ ଉତପତ୍ତି ହୋଇଲା ବୁଧ ନାମେଣ ଆତ୍ମଜେ।୧୭।

ଆହୋ ବୁଧର ନନ୍ଦନ ଯେ ଅଟଇ ପୁରୁରବା

ଅମରାଧିନାଥ ସେ ହୋଇଲା ରାଜଦେବା।୧୮।

ପୁରୁରବାୟେ ବାଣ୍ଟିଲେ ସଚରାଚର ପୃଥୀ

ନବଦ୍ୱୀପ ସପତ ସାଗର ବସାଇଲେ ବସୁମତୀ।୧୯।

ପୁରୁରବାର ନନ୍ଦନ ଆୟୁ ମହୀପାଳେ

ୟେ ଯେ ସପତ ଦ୍ୱୀପା ପୃଥୀକି କଲା ୟେକ ସ୍ଥଳେ।୨୦।

ଆୟୁର ନନ୍ଦନ ଯେ ହୋଇଲା ନଘୋଷ

ଇନ୍ଦ୍ରପଦେ ବସିଲା ସେ ଅମର ଆକାଶ।୨୧-୭୮।

ପୁରୁରବାର ତହୁଂ ଉତପତ୍ତି ହୋଇଲେ କୁରୁବଂଶେ

ନଘୋଷର ନନ୍ଦନ ଯୁଦ୍ଧ ଯଯାତି ପରକାଶେ।୧।

ବଡ ପ୍ରତାପୀ ସେ ଯେ ହୋଇଲା ଯଯାତି

ନବକନ୍ୟା ପ୍ରଦାନ ସେ ହୋଇଲା ନବ ଜାତି।୨।

ଶୁକ୍ରଙ୍କର ଦୁହିତା ସେ ଅଟଇ ଦେବଯାନୀ

ଦେବକୁଳୁଂ ପ୍ରଦାନ ଯେ ହୋଇଲେ ନନ୍ଦିନୀ।୩।

ଅସୁର କୁଳୁଂ ପ୍ରଦାନ ହୋଇଲେ ଶରମେଷ୍ଠୀ

ତକ୍ଷକ ନାଗର ଯେ ଦୁହିତା ସନ୍ତୁଷ୍ଟି।୪।

ନାଗକୁଳୁଂ କନ୍ୟାୟେକ ହୋଇଲା ପ୍ରଦାନ

ୟେମନ୍ତ ଭାଗ୍ୟରାଜା ଅଟଇ ବିଦ୍ୟମାନ।୫।

ମାନବ କୁଳର ରାଜା ଅଟଇ ବୁଧସେନ

ତାହାର ତହୁଂ ବୃନ୍ଦାବତୀ କନ୍ୟା ହୋଇଲା ପ୍ରଦାନ।୬।

ଗୋପାଳ ନୃପତି ଯେ ଋତୁ ଧ୍ୱଜବୀର

ଯୁଗାବତୀ ବୋଲି ଦୁହିତାୟେ ଥିଲା ଯେ ତାହାର।୭।

ତାହାକୁ ପ୍ରଦାନ ହୋଇଲେ ଯଯାତି

ନିଷାଦ କୁଳରୁ ପ୍ରଦାନ ହୋଇଲେ ରେବତୀ।୮।

ଶବର ରାଜା ଯେ ଅଟଇ ଅଜର

ମୃଗାକ୍ଷୀ ନାମେ ଦୁହିତା ଯେ ଅଟଇ ତାହାର।୯।

ତାହାକୁ ପ୍ରଦାନ ହୋଇଲେ ଯଯାତି

କନ୍ୟାୟେକ ଦିଲା କୋଶଳ ବ୍ରାହ୍ମଣ ନୃପତି।୧୦।

ଇନ୍ଦୁଦେଶର ରାଜାୟେ ପଛିମ ସଉରାଷ୍ଟ୍ରଇଂ

ତାହାର ଦୁହିତା ନାମ କୃଷ୍ଣାବତୀ ଅଟଇ।୧୧।

ପ୍ରବାଳସେନ ବୋଲି ହାଦେ ଇନ୍ଦୁ ନୃପତି

ନବମେ ପ୍ରଦାନ ହୋଇଲା ତାହାର ଦୁହିତୀ।୧୨।

ୟେମନ୍ତେ ନବଜାତିରୁ ନବକନ୍ୟା ପ୍ରଦାନ

ନବ ପୁତ୍ର ଉପୁଜିଲା ଯଯାତିଙ୍କର ବିଦ୍ୟମାନ।୧୩।

ଆଦ୍ୟରେ ପୃଥିବୀ ନବଭାଗ ରାଜାକଲେ

ନବ ଖଣ୍ଡ ମେଦିନୀ ନବ ପୁତ୍ରେ ବାଣ୍ଟି ଦିଲେ।୧୪।

ତାହାର ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ପୁତ୍ର ନାମ ପୁରୁ ମହୀପତି

ଓଡ଼ିୟାଣୀ ଭାରିଯାର ସେ ଅଟଇ ସନ୍ତତି।୧୫।

ମାତାଙ୍କର ଭାଗ ୟେ ଓଡ଼ରାଷ୍ଟ୍ର ମଣ୍ଡଳେ

ତହୁଂ ସେ ଓଡ଼ରାଷ୍ଟ୍ର ଭ୍ରଥଖଣ୍ଡେ ସର୍ବକାଳେ।୧୬।

ପୁରୁର ନନ୍ଦନ ଯେ ପ୍ରବୀର ନୃପତି

ବାର ରାଷ୍ଟ୍ରକରିଣ ଭିଆଇଲେ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି।୧୭।

ୟେକା ଖଣ୍ଡ କଇଂ ଯେ କଲେକ ସାତ ସାତ ଖଣ୍ଡ

ମଣ୍ଡଳ ଭିଆଣ କରି ଯେ ଭିଆଇଲେ ପାରିଦଣ୍ଡ।୧୮।

ପ୍ରବୀରନନ୍ଦନମନସିବାନାମେଣବୀରା

ଅନେକଦୁଷ୍ଟନ୍ତମାରିସେଉଶ୍ୱାସିଲେମହୀଭାରା।୧୯।

ପ୍ରବୀର ନନ୍ଦନ ଯେ ମନସିବା ନୃପତି

ୟେହାଙ୍କର ନନ୍ଦନ ୟେ ଅନୁପାମ ଚକ୍ରବ୍ରତୀ।୨୦।

ଆଗେଣ ଥାଠ ସନ୍ୟ କିଛି ନଥାଇଂ ୟେହାଙ୍କର ତୁଲେ

ୟେକାୟେ ଛାତ୍ରଧରାଇ ନବ ଖଣ୍ଡ ମେଦିନୀ ସାଧ୍ୟ କଲେ।୨୧।

ଆପଣେ ଅନୁସରି ଭିଆଇଲେ ସପତ ଦ୍ୱୀପା ପୃଥୀ

ଧାତୁବାଦ ପୁରୁଷ ୟେ ଅନୁପାମ ଚକ୍ରବ୍ରତୀ।୨୨।

ଅନୁପାମର ନନ୍ଦନ ଅଟଇ ଈଳୀନବୀର

ଦୁଷ୍ୟନ୍ତ ବୋଲି କରି ଯେ ପୁତ୍ରେକ ହୋଇଲା ତାହାର।୨୩।

ମନ୍ଦର ଦେଶର ରାଜା କଉସ୍ତୁଭ ନରପତି

ତାହାର ଦୋହିତାର ନାମ ଅଟଇ ମନ୍ଦାରବତୀ।୨୪।

ୟେ ଦୁଷ୍ୟନ୍ତର ମହିମା ନ ଯାଇଂ କହଣ

ସମୋଦ୍ର ଛଡ଼ାଇ ନେଲା ସେ ଅଶୀ ସହସ୍ର ଯୁଣ।୨୫।

ସମୋଦ୍ର ଭିତରେ ନେଇଂ ଶୁଭ ଖମ୍ୱେକ ପୋତିଲା

ସେହିଠାରୁଂ ସମୋଦ୍ର ସୀମା ଲଘିଂ ନୁଆରିଲା।୨୬।

ତୋଷେ ମୋଦବତୀ କନ୍ୟା ଦେଲା ବରମାଳା

ଆବର ଭାରିଯା ତାର ହେଲା ଶକୁନ୍ତଳା।୨୭।

ଦୁଷ୍ୟନ୍ତର ନନ୍ଦନ ଯେ ଅଟଇ ବୀର ଭ୍ରଥ

ସମୋଦ୍ର ଘୁଞ୍ଚାଇଂ ଦିଲା ଯୋଜନ ସାତ ଶତ।୨୮।

ସାତ ଶତ ଯୋଜନେକ ଯେ ଖଣ୍ଡେ ଖଣ୍ଡେ କଲା

ତହୁଂ ସେ ଭ୍ରତ ଖଣ୍ଡ ମେଦିନୀ ବୋଲାଇଲା।୨୯।

ୟେହି ସେ ଭିଆଇଲେ ଗ୍ରାମେକେ ସୀମାୟେ

ନଳକ ମାତ୍ର କରି ପୃଥିବୀ ବାଣ୍ଟିଣ ଠୂଳ କୟେ।୩୦।

ଆହୋ ଭ୍ରଥର ନନ୍ଦନ ୟେ ଅଟଇ ଭୂମନୁ

ସମସ୍ତ ଶାହାସ୍ର ସାଧିଲେ ଭୂତ ଭବିଷ ଗ୍ୟାନୁଂ।୩୧।

ୟେ ପୃଥ୍ୱୀ ପୁଣ ଭାଗ ମୂଳ କଲେ

ମଣ୍ଡଳ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ କରି ନବ ସୃଷ୍ଟି ଭିଆଇଲେ।୩୨।

ଭୂମନୁର ନନ୍ଦନ ଉପୁଜିଲେ ବିରଥ

ୟେ ସେ ଭିଆଇଲେ ଯୋଦ୍ଧା ପାତ୍ର ଅମନାତ୍ୟ।୩୩।

ୟେହାଙ୍କର ନନ୍ଦନ ଉପୁଜିଲା ବିଭୁଋକ୍ଷ

ଖଣ୍ଡ ମଣ୍ଡଳ କରି ୟେ ବାଣ୍ଟିଲେ ରାଜ୍ୟ ଯେ ପ୍ରତକ୍ଷ।୩୪-୧୧୨।

ବିଭୁଋଷର ନନ୍ଦନ ଶମ୍ଭୁରାଣ ଆଧିପତି

ଆଦି ଦିଗପାଳ ମାନନ୍ତ ସେ ବରିଲା ସବୁନ୍ତି।୧।

ବିଶ୍ୱାନଳ କରିୟେ କଲାକ ଭିଆଣ

ମହାପ୍ରତାପୀ ଯେ ହୋଇଲା ଶମ୍ଭୁରାଣ।୨।

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ନନ୍ଦନୀ ଯେ ହୋଇଲା ତପତୀ

ଦେବତାୟେ ସହି ନ ପାରିଲେ କନ୍ୟାର ତେଜ ଯେ ମୂରତି।୩।

କେବଳ ମାତ୍ର ତାହାକୁ ସଂଗ୍ୟାଂ ଜନ୍ମ ଦେଲେ

ଅତ୍ୟନ୍ତମତେ କେ କତିକି ଯାଇଂ ନୁଆରିଲେ।୪।

ଆକାଶେ ସୟଂବର କରିଲେ ଦେବଆଦି

ଦିଗପାଳ ମାନନ୍ତ ବରି ସଭାୟେ ସମ୍ପାଦି।୫।

ତ୍ରିଦଶ ଦେବତାୟେ ବସିଲେ ଆସ୍ତାନେ

ତପତୀ ସୟଂବର ଚରିତ ବିଦ୍ୟମାନେ।୬।

ନବସାଗର ଯେ ବ୍ରହ୍ମଋଷିମାନନ୍ତ ଘେନି

ମଳୟ ମଣ୍ଡଳେ ଯାଇଂ ବିଜୟେ ପଦ୍ମଯୋନି।୭।

ଚଉଦ କୋଟି ଯେ ଶିବଗଣନ୍ତ ଘେନି ତୁଲେ

ବୃଷ ଭବାହନେ ଯାଇଂ ରୁଦ୍ରେ ବିଜେ କଲେ।୮।

ଅଳକା ଭୁବନୁଂ ବିଜେ କୁବେର ଦେବତା

ସାତ ପଦ୍ମ ସଇନି ଘେନି ଧନାଧିପ ଉପଗତା।୯।

ଅମର ଭୁବନ ତେଜି ଅଇଲେ ଅମରାଧି

ଅଇରାବ୍ରତ ଆରୋହି ବିଜୟେ ଜମ୍ଭୋଭେଦୀ।୧୦।

ଚଉଷଠି ପୁତ୍ର ଘେନିଣ ଅମରଗଣ

ବିଜୟେ ସୁରନାଥ ସୂର୍ଯ୍ୟ ସଭାୟେଣ।୧୧।

ଅଣଚାଶ ପବନ ପକ୍ଷ ଯେ କିନ୍ନର

କାଳ ଗଣନ୍ତ ଘେନି ବିଜୟେ ନାଶକର।୧୨।

ମଧୁକର ମଳୟ ବସନ୍ତ ଅନନ୍ତ

ବିଜୟେ କରୁଣାକର ଗଗନାଧିନାଥ।୧୩।

ଗର୍ଜନ ନାଦ କରି ନିର୍ଘାତ ନରପତି

ସଅମ୍ୱରେ ବିଜୟେ ଯାଇ ମଣ୍ଡଳ ଚକ୍ରବ୍ରତୀ।୧୪।

ମେଘମାଳ ସହିତେ ନୃପତି ହେମବନ୍ତ

ସେହି ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ମଳୟପର୍ବତ।୧୫।

ଆହୋ ଗନ୍ଧର୍ବ ଯକ୍ଷ କିନ୍ନର ସୁର ସିଦ୍ଧ ମୁନି

ସୟମ୍ୱର କଲେ ସେ ଦେବତା ମାନନ୍ତ ଘେନି।୧୬।

ୟେସନେକ ସୟମ୍ୱର ଦେଖିଣ ବିବୁଧ ଆଦି

ଦେବତାନ୍ତ ସମାର୍ଜନା କଲେ ଦେବ ଯେ ଅନାଦି।୧୭।

ତ୍ରିଦଶ ଦେବତାମାନେ ବସିଲେ ଆସ୍ତାନେ

ବିନୟଭାବେ ପଚାରନ୍ତି ଗଗନାଧି ଶୂନ୍ୟେ।୧୮।

ୟେ ମୋହୋର ଦୁହିତା ଯେ ଅଟଇ ତପତୀ

ସୟଂବର ନିମନ୍ତେ ମୁଂ ବରିଲି ସବୁନ୍ତି।୧୯।

ୟେ ଯାହାର କଣ୍ଠେ ନେଇ ଦେବ ପୁଷ୍ପମାଳି

ସେ ତାହାର ବଲ୍ଲଭ ହୋଇବ ସତ୍ୟ ପ୍ରତିପାଳି।୨୦।

ତ୍ରିଦଶ ଦେବତା ୟେ ଅନେକ ବେଶ ବେଶନେ

ବିଜୟେ ବୃନ୍ଦାଅର୍କେ ପଦ୍ମ ଯେ ଆସନେ।୨୧।

ବଦୟନ୍ତି କରତା ଶୁଣ ଗୋ ତପତୀ

ତୋହୋର ନିମନ୍ତେ ମୁଂ ବରିଲି ସବୁନ୍ତି।୨୨।

ଯାହାକୁ ଇଛା ଗୋ ବର ତୋହୋର ଚିତ୍ତେ

ପାରିଜାତକ ପୁଷ୍ପମାଳ ଗୋ ଦିଅ ତୋହାର ହୃଦଗତେ।୨୩।

ପିତାର ବଚନ ଯେ ଶୁଣିଣ ତପତୀ

ମାଳା ଘେନି ମିଳିଲା ସେ ସୁରନାଥର କତି।୨୪।

ତପତୀର ତେଜ ଜାଳା ଅନଳ ପରାୟେ

ଭୟେଣ ଅନ୍ତର ତହୁଂ ଯେ ହୋଇଲେ ସୁରରାୟେ।୨୫।

ଇନ୍ଦ୍ରଦେବତା ଯହୁଂ ଅନ୍ତର ହୋଇଲା

ମାଳା ଘେନି ତପତୀ କୁବେର ସନ୍ନିଧ୍ୟେ ମିଳିଲା।୨୬।

ପାଶକୁ ଆସନ୍ତେ ସେ ସାଂଗ୍ୟାର ଦୁଲଳା

ତପତୀର ତେଜ ଯେ ଲାଗିଲା ମହାଜାଳା।୨୭।

କୁବେର ଦେବତା ଯେ ସଭାରେ ନ ରହିଲେ

ଉଠିଣ ଆପଣା ଭୁବନେ ଚଳିଗଲେ।୨୮।

ତହୁଂ ମାଳା ଘେନି ଚଳିଲା ସୂର୍ଯ୍ୟର ନନ୍ଦନୀ

ସନ୍ନିଧ୍ୟେଣ ଦେଖିଲା ସେ ଦେବ ପଦ୍ମଯୋନି।୨୯।

ଆହୋ ତପତୀର ତେଜ ଯେ ମହା ଅନଳ ପରାୟେ

ମରୁଳ ଆରୋହି ପିତା ହୋଇଲେ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାୟେ।୩୦।

ପିତାମହଙ୍କୁ ନ ଦେଖି ସେ ଦିନକର କୁମାରୀ

ମାଳା ଘେନି ମିଳିଲା ଯହିଂ ବିଜୟେ ତ୍ରିପୁରାରି।୩୧।

ସଦାଶିବ କତିକୁ ଯାଆନ୍ତେଣ ଅବଳା

ରୁଦ୍ର ଶରୀରେ ସେ ଲାଗିଲା ମହାଜାଳା।୩୨।

ଭୟେଣ ଘୁଞ୍ଚିଲେ ସେ ଦେବ ପଞ୍ଚୁ ମଉଳି

ଶିବଗଣ ମାନନ୍ତ ଘେନି ସେ କପିଳାସେ ଗଲେ ଚଳି।୩୩।

ପୁଣି ମାଳାୟେକ ଯେ ଘେନିଣ ତପତୀ

ବିଜୟେ ସୁନ୍ଦରୀ ଯାଇଁ ହେମବନ୍ତର କତି।୩୪।

ଦେଖିଣ ଭୟେ ସେ କଲା ହେମବନ୍ତ

ଆସ୍ତାନୁଂ ଉଠି ସେ ଚଳିଗଲା ଶୂନ୍ୟପଥ।୩୫।

ଆହୋ ତପତୀର ତେଜେ ପଳାଇଲେ ବୃନ୍ଦାଅର୍କେ

ଯେ ଯାହାର ଭୁବନେ ଯେ ମିଳିଲେ ଦେବଲୋକେ।୩୬।

ଆଦିତ୍ୟ ବୋଇଲେ ୟେ ସୟଂବର ସରିଲା

କେହିତ କନ୍ୟାକୁ ମୋ ବରଣ ନୋହିଲା।୩୭।

ଦୋହିତା ହୋଇଂ ଯେବେ ପିତା ଘରେଣ ରଜବତୀ

ପିତୃଲୋକମାନେ ଯେ ପାବନ୍ତି ନର୍କ ଗତି।୩୮।

ୟେସନେକେ ବିଚାର କରନ୍ତେଣ ଦେବ ସୂର୍ଯ୍ୟ

ଅଶ୍ୱେକ ଚଢିଣ ବିଜେ କଲେ ଶମ୍ଭୁରାଣ ମହାରାଜ।୩୯।

ବଦୟନ୍ତି କରତାର ଶୁଣ ଗୋ ତପତୀ

ୟେ ମହାରାଜା ଗୋ ସୋମବଂଶର ଆଧିପତି।୪୦।

ୟେହାର ବଂଶେ ଗୋ ଅମରେ ହୁଅନ୍ତି ପାଟ

ମାଳା ଘେନି ୟାଇଂ ଗୋ ୟେହାର ସନ୍ନିଧ୍ୟେଣ ଭେଟ।୪୧।

ପିତାଙ୍କର ବଚନେଣ ସେ ମୃଗନୟନୀ

ମିଳିଲାକ ସୁନ୍ଦରୀ କରେ ମାଳ ଅର୍ଘ୍ୟ ଘେନି।୪୨।

ଅଶ୍ୱ ଉପରେଂ ବିଜେ କରିଛନ୍ତି ଶମ୍ଭୁରାଣ

ମାଳା ଘେନିଣ ତପତୀ ମିଳିଲା ସନ୍ନିଧ୍ୟେଣ।୪୩।

ନୃପତି ହୃଦରେ ନେଇ ଦିଲାକ ପୁଷ୍ପମାଳେ

ଶ୍ରୀଭୁଜେ ଧରିନେଇ ଶମ୍ଭୁରାଣ ବସାଇଲେ କୋଳେ।୪୪।

ଦେଖିଣ ପରମ ସାନନ୍ଦ ଦେବ ଅଂଶୁମାଳୀ

ସାଧୁ ସାଧୁ ଶମ୍ଭୁରାଣ ବୋଲି ଜୟେ ଧୁନି ତୋଳି।୪୫।

ଅନେକ ସମ୍ଭର୍ବେ ସେ ରାଜାଧିରାଜପତି

ତପତୀ ପ୍ରଦାନ ଯେ କଲାକ ଯଥାରୀତି।୪୬।

ଶମ୍ଭୁରାଣ ବିଳସଇ ସେ ସୁନ୍ଦରୀ ତପତୀ

କୁରୁ ନାମେଣ ପୁତ୍ର ତହୁଂ ହୋଇଲା ଉତପତ୍ତି।୪୭-୧୫୯।

ତହୁଂ ସେକୁରୁବଂଶ ଜଗତେ ବିଖ୍ୟାତି

କୁରୁର ଭାରିଯା ଯେ ଅଟଇ ଭାନୁବତୀ।୧।

ୟେହାର ତହୁଂ ଉପୁଜିଲା ପାର୍ଥିବ ନରପତି

ୟେମନ୍ତେଣ ସୋମବଂଶ ହୋଇଲା ଉତପତ୍ତି।୨।

ପାର୍ଥିବର ଭାରିଯା ଚିତ୍ର ଯେ ଉତ୍ପଳା

ଶାୟେଂତନୁ ରାଜଋଷି ୟେହାଙ୍କର ବଳା।୩।

ଶାୟେଂତନୁ ମହାରାୟେ ରୁଦ୍ରଙ୍କୁ ସେବାକଲେ

ସପତ ଦ୍ୱୀପେ ସେ ୟେକାଙ୍ଗ ଚକ୍ରବ୍ରତୀ ହେଲେ।୪।

ଅତିଅନ୍ତ ଭଗତି ସେ କାଶୀ ସେବାକରି

କଷା କଉପୁନି ହୋଇଲେ ମାଥେ ଜଟାଧାରୀ।୫।

ସୋମେକ ରୂପେ ହର ଗୋହତ୍ୟା ଦୋଷ କଲେ

ହଟକେଶ୍ୱର ବୋଲି ପାତାଳେ କପିଳାସେ ରଞ୍ଚିଲେ।୬।

ଶିବ ସେବା କରି ତହୁଂ ରହିଲେ ଶାୟେଂତନୁ

ମଞ୍ଚକୁ ନ ଆସନ୍ତି ସେ ପାତାଳ ଭୁବନୁଂ।୭।

ପାତାଳେ ଥାଇଂ ସେ ମଞ୍ଚକୁ ଦ୍ୟନ୍ତିଦୃଷ୍ଟି

ଦିବ୍ୟଚକ୍ଷୁରେ ଦେଖନ୍ତି ରାଜ୍ୟକୁ ପଡିଲେ ଅରଷ୍ଟି।୮।

ଦଇତ ଦାନବେ ଯେବେ କରନ୍ତି ଅନୀତି

ପାତାଳେ ଥାଇଂ ସେ ନାରାଜ ବିନ୍ଧିଲେ ମଞ୍ଚେ ହୋନ୍ତି ବିନଶ୍ୟତି।୯।

ୟେସନେକ ସେବାକରି ଥାନ୍ତି ବିଶ୍ୱନାଥ

ସପତ ଦ୍ୱୀପା ନିଛତ୍ରୀ କରି ରାଜ୍ୟ କରନ୍ତି ୟେକ ଛତ୍ର।୧୦।

ସପତ ଦ୍ୱୀପକୁ ମନ୍ତ୍ରବଳେ ସେ ସପତ ନାରାଜ ପେଷି

ସୁଦରଶନ ଚକ୍ର ପ୍ରାୟେ ବୁଲଇ ଦିବାନିଶି।୧୧।

ବଳ ଦୁର୍ବଳ କଲେ ସେ ପକାବନ୍ତି ଶିରଛେଦି

ୟେମନ୍ତେ ସପତ ଦ୍ୱୀପ ସତ୍ୟରେ ଚଳାନ୍ତି ସମ୍ପାଦି।୧୨।

ଆହୋ ସୋମବଂଶ ରାଜ୍ୟେ ପରଜା ଉପୁଜାଇ ଯେବଣ କୃଷି

ବାଟିକେ ଚିନାୟେ ସଂଜା ଦେଇ ନିଅଇ ବେନିରାଶି।୧୩।

ଇନ୍ଦ୍ରଦେବତାର ତୁଲେ ତାର ଅନେକ ଭାବେ ପୀରତି

କୃଷି ଭୂମିରେ ମେଘେ ବରଷନ୍ତି ରାତି।୧୪।

ସନ୍ତାନ ଶୋଚନା ନାସ୍ତି ବ୍ରତନ୍ତିଜନପ୍ରଜା

ୟେସନେକ ସାର୍ଥୁକ ସେ ସୋମବଂଶ ରାଜା।୧୫।

ଗଙ୍ଗା ଜାତ ହୋଇଲେ ଯେ ନିର୍ଘାତର ଘରେ

ଧବଳ ରୁଚିର ବପୁ ଶୁକ୍ଲାମ୍ୱର ଶରୀରେ।୧୬।

ନିର୍ଘାତ ପାଳଇ ସେ ଅନାଦି ନିରଞ୍ଜନୀ

ତ୍ରୟୋଦଶ ବରଷ ଯେ ହୋଇଲା ନନ୍ଦନୀ।୧୭।

ନିର୍ଘାତ ବୋଇଲା ମାଗୋ ମୁଂ କେମନ୍ତ କରିବି

କୁମାରୀ ରୂପ ହୋଇଲୁ ତୋତେ କାହାକୁ ମୁହିଂ ଦେବି।୧୮।

ବଡାଇ ନିରାକୁଳୀ ତୁ ଅଟୁ ଦେବୀତୋୟା

ତୋତେ ଦେଖିଣ ମୁଂ କରଇ ବଡ ଭୟା।୧୯।

ଗଙ୍ଗା ବୋଇଲେ ତୁ ଶୁଣସି ମୋହୋର ପିତା

ମୋହୋର ବଲ୍ଲଭ ସେ ଅଟଇ ରୁଦ୍ର ଯେ ଦେବତା।୨୦।

ସେ ମୋହୋର ପ୍ରାଣନା ଥଅଟନ୍ତି ଦେବ ଯେ ତ୍ରିଶୂଳୀ

ସେହି ସେ ସହିପାରନ୍ତି ନା ମୋହୋର ଆର୍ଦୋଳି।୨୧।

ନିର୍ଘାତ ବୋଇଲା ମାଗୋ ଶୁଣ ଧବଳାଙ୍ଗି

ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା କଲା ସେ ରୁଦ୍ର ପରମ ଯୋଗୀ।୨୨।

ଅନେକ ତୀର୍ଥ ସେ କଲେ ବିଶ୍ୱକାଶୀ

ପାତାଳେ ବସିଲେ ସେ ହୋଇଣ ବଡଦୋଷୀ।୨୩।

ଗଙ୍ଗା ବୋଇଲେ ପିତା ମୁଂ ଥିବି ତୋହୋର ଘରେ

ଯେତେକାଳେ ଆସିବେ ବରିବି ବିଶ୍ୱେଶ୍ୱରେ।୨୪-୧୮୩।

ୟେମନ୍ତେ ପିତାର ଘରେ ଯେ ଅଛଇ ଗଙ୍ଗା ବାଳୀ

କୁମାରୀ ମାନଙ୍କ ସଂଗେ ସେ ଖେଳଇ କୁତୁହୋଳୀ।୧।

ପିତାର ଘରେ ଯହୁଂ ସହସ୍ରେ ବରଷ ବହିଗଲା

ଦୋହିତାକୁ ଦେଖିଣ ନିର୍ଘାତ ଅନେକ କ୍ରୋଧକଲା।୨।

ସ୍ତିରୀ ଜନ୍ମ ନିଷ୍ଫଳ ଗୋ ହୋଇଲା ମାତା ତୁକୁ

ଲାଞ୍ଛନା ହୋଇଲା ମୁକୁ ସୟଂବର କରି ବରିକି ଆଣିମି ଦେବତାଙ୍କୁ।୩।

ଯାହାକୁ ଭାବଇ ମା ଗୋ ତୋହୋର ମନଇଛା

ମାଳା ଦେଇଂ ବର ଗୋ ଯେ ତୋହୋର ମନବାଞ୍ଛା।୪।

ଗଙ୍ଗା ବୋଇଲେ ତୁ ବିମୁଖ ନୋହ ତାତ

ରୁଦ୍ର ଦେବତାହୁଂ ଆନରେ ମୋର ନାହିଁ ପ୍ରିୟମତ।୫।

ସେ ମୋହୋର ବଲ୍ଲଭ ମୁଂ ତାହାର ନାରୀ

ଅନେକ ଜନ୍ମରେ ମୁହିଂ ସଦାଶିବଙ୍କ ମନୋହାରୀ।୬।

ନିର୍ଘାତ ବୋଇଲା ମା ଗୋ କହଇ ମୁହିଂ ତୋତେ

ତୋହୋର ଅବସ୍ଥା ୟେଣ ଅନେକ ଦୋଷ ମୋତେ।୭।

ଅବିଭାୟୀ ଦୋହିତା ପିତା ଘରେ ହୋଇଲେ ରଜବତୀ

ୟେକୋଇଶ ପୁରୁଷ ପରିଯନ୍ତେ ପିତୃଲୋକଙ୍କୁ ଅଗତି।୮।

ଗଙ୍ଗା ବୋଇଲେ ଯେବେ ଅନେକ ଯୁଗ ବହିଯିବ

ୟେହି ମତେ ଥିବି ତାତ ହୋଇଣ ବାଳଭାବ।୯।

ନିର୍ଘାତ ପରମ ସାନନ୍ଦ ସେ ଦୋହିତାର ବଚନେ

ରହିଲେ ଜାହ୍ନବୀ ଯେ ପିତାର ଭୁବନେ।୧୦।

ଗଙ୍ଗାର ଜନମେଣ ଯେ ସତ୍ୟଯୁଗ ବହିଗଲା

ରୁଦ୍ର ଦେବତାଙ୍କୁ ସେ ଭେଟ ନ ପାଇଲା।୧୧।

ସତ୍ୟ ଯୁଗ ସତର ଲକ୍ଷ ଅଠାଅଶୀ ସହସ୍ର ବରଷ

ଖେଳଇ ନିର୍ଘାତ ଘରେ ଦେବୀ ବାଳୁତ ବୟସ।୧୨।

ତ୍ରେତୟା ଯୁଗ ବାର ଲକ୍ଷ ଛୟାଣୋଇ ସହସ୍ର ବରଷ ହାଦେ ଗଲା

ତଦ୍ୟାପି ଗଙ୍ଗାର ତୁଲେଶ୍ୱର ଭେଟ ନପଡିଲା।୧୩।

ତ୍ରେତୟା ଯୁଗ ଅନ୍ତରେ ଯେ ରୁଦ୍ର ପଞ୍ଚୁମନୁ

ଦିବାରାତ୍ରେଣ ଖଟିଥାନ୍ତି ସେ ଋଷି ଶାୟେଂତନୁ।୧୪।

ସଦାନନ୍ଦ ପୁରୁଷ ଆସି ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଲେ

ଦୁତୀ ଈଶ୍ୱର ପଦ ସେ ଶାୟେଂତନୁକୁ ଯେ ଦିଲେ।୧୫।

ବୋଲନ୍ତି କପାଳୀ ତୁ ଯାଅସି ସ୍ୱର୍ଗମଞ୍ଚ

ଭ୍ରମଣ କରି ଦେଖ ତୁହି ଭୁବନ ସୁସଞ୍ଚ।୧୬।

କେବଣ ପୁରେ ଯେ କେବଣ ହୋଇଛନ୍ତି ଦେବେ

ୟେହା ବୁଝସି ତୁ ଚଳ ସ୍ୱର୍ଗମଞ୍ଚ ୟେବେ।୧୭।

ସଦାଶିବର ବଚନେ ସେ ଚଳନ୍ତି ସୋମବଂଶୀ

ରୁଦ୍ର ଅବତାର ସେ ଶାୟେଂତନୁ ମହଋଷି।୧୮।

ବଇଲେକ ଆରୋହି ସେ ମଥାରେ ଜଟାଧାରୀ

ଧବଳ ବର୍ଣ୍ଣ ଶରୀର ସେ ଦିଶଇ ଯେହ୍ନେ ତ୍ରିପୁରାରି।୧୯।

ଗମଇ ଆକାଶେ ସେ ସୋମବଂଶୀ ଚକ୍ରବ୍ରତୀ

ଲକ୍ଷେକ ଡମ୍ୱରୁ ସେ ଶୂନ୍ୟେଣ ବାଜନ୍ତି।୨୦।

କରେଣ ପିନାକୀ ସମାନେଣ ୟେକ ଧନୁୟେ

ଆରେକ ଭୁଜେଣ ଶୋହଇ ତ୍ରିଶୂଳ ଗୋଟାୟେ।୨୧।

ଭସ୍ମ ବିଲେପନ ରୁଦ୍ରାକ୍ଷ ମାଳାହୃଦେ

ଧବଳ ଶରୀର କି ପ୍ରତକ୍ଷେ ସଦାନନ୍ଦେ।୨୨।

ୟେସନେକେ କରଇ ସେ ଆକାଶେ ଦିଗ ବିଜେ

ଈଶ୍ୱର ପ୍ରାୟେ ଦେଖି ପୂଜା କଲେ ଦେବରାଜେ।୨୩।

ଅୟେଂଳା ବୃକ୍ଷ ତଳେ ଗଙ୍ଗା ତପ କରୁଥିଲା

ଭୋଳମତି ବେଳେଣ ତାର ଚିତ୍ତ ଯେବଳିଲା।୨୪।

ଦେଖିଣ ବଚନ ଯେ ବୋଲଇ ନିରିଘାତ

ଶାୟେଂତନୁର ଭାରିଯା ହୁଅସି ଗୋ ମାତ।୨୫।

ପିତାର ବଚନେ ସେ ତୁଷ୍ଟ ଧବଳାଙ୍ଗୀ

ନିର୍ଘାତ ହାତରୁ ମାଳା ୟେକ ନେଇ ଗଳାରେ ତାହାକଇଂ ଲାଗି।୨୬।

ଜଳ ତିଳ ଘେନିଣ ସଂକଳ୍ପ ରାୟେ କଲା

ଦୋହିତା ତୋତେ ଦେବି ବୋଲି ସତ୍ୟ ମନାସିଲା।୨୭।

ୟେ ମୋହୋର ସତ୍ୟ ସତ୍ୟ ବୋଲଇ ତିନିବାରେ

ବରିଣ ନିର୍ଘାତ ଯେ ବସାଇଲା କୋଳରେ।୨୮।

ଅନେକ ବାଗେଣ ସେ ଯେ ପୂଜା ବିଧି କଲା

ଦୋହିତାର ନିମନ୍ତେ ସେ ସତ୍ୟ ଯେ ପାଳିଲା।୨୯।

ବର ବେଶ ହୋଇଣ ବସିଲେ ଶାୟେଂତନୁ ମହଋଷି

ଦୃଭାସା ମହଋଷି ତହିଂ ମିଳିଲେ ବେଗେ ଆସି।୩୦।

ମେଷ କୃଷ୍ଣ ଚତୁର୍ଥୀ ଯେ ତିଥି ଚନ୍ଦ୍ରବାରେ

ହସ୍ତା ନକ୍ଷତ୍ର ଯେ ବେଳ ତୃତୀୟ ପ୍ରହରେ।୩୧।

କନ୍ୟା ଲଗ୍ନ ତାର ଚନ୍ଦ୍ର ଶୁଦ୍ଧି ଶୁଭ ବେଳ

ବୃଦ୍ଧି ନାମେ ଯୋଗ ପୁଣି କରଣ ତୈତିଳ।୩୨।

ୟେସନେକ ସମୟେ ଯେ ସୀଉକାର ସାରି

ଓହୋ କୁଳର ସେ ଗୋତ୍ରନ୍ତ ଉଚ୍ଚାରି।୩୩।

ବୋଲନ୍ତି ପୁରୋହିତେ ଯେ ଗୋତ୍ର କହ ବର

ପିତାମାତାଙ୍କର ନାମ ଯେ ତୋହୋର ଧର।୩୪।

ଶାୟେଂତନୁ ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭେ ଅଟୁ ସୋମଗୋତ୍ରୀ

ଆମ୍ଭ ପଣବାପା ଯେ ଶମ୍ଭୁରାଣ ନୃପତି।୩୫।

ଶମ୍ଭୁରାଣର ପୁତ୍ର ଯେ ଅଟଇ କୁରୁ ନରନାଥ

ତାହାର ନନ୍ଦନ ପାର୍ଥିବ ନୃପତି ସାମରଥ।୩୬।

ପାର୍ଥିବର ନନ୍ଦନ ଯେ ଆମ୍ଭେ ଅଟୁ ପୁତ୍ର।୩୭।

ଶାୟେଂତନୁର ମୁଖୁଂ ୟେସନକ ବାକ୍ୟଶୁଣି

ବିସ୍ମୟ ହୋଇଲେ ସେ ଗଙ୍ଗା ଗୋସାମଣୀ।୩୮।

ଗଙ୍ଗା ବୋଇଲେ ତୁ ମନ୍ଦକୃତ୍ୟ କଲୁ ତାତ

ନୋହଇ ଈଶ୍ୱର ୟେ ନୋହୋଇ ବିଶ୍ୱନାଥ।୩୯।

ଈଶ୍ୱର ଦେବତାର ଯେ କୁଳ ଗୋତ୍ର ନାହିଁ

ପିତା ଅଜା ପଣଅଜା ତାହାର ପୁଣ ଅଛି କାହିଂ।୪୦।

ଯେ ସେ ସ୍ୱାମୀ ଅଟଇ ଈଶ୍ୱର ଦଇବତ

ଅକୁଳ ଅମାର୍ଗ ନିଶ୍ଚଳ ନାହିଂ ତାର ଗୋତ୍ର।୪୧।

ୟେତେ କହି ଗଙ୍ଗା ଉଠିଣ ଗଲେ ପିତାର କୋଳରୁ

ନିର୍ଘାତ ବୋଇଲା ମାଗୋ କିପାଇଂ ନାସ୍ତି କରୁ।୪୨।

ଈଶ୍ୱର ବରିବି ବୋଲି ମୁଁ ମନେ କଲି ଇଛା

ଦୁଇଯୁଗ ପରିଯନ୍ତେ ଦୁଖପଡ଼ି ନ ପାଇଲି ମନବାଞ୍ଛା।୪୩।

ନିର୍ଘାତ ବୋଇଲେ ମାଗୋ ମୁଂ ଯେ ସତ୍ୟ କଲି

ସଂକଳ୍ପ କରନ୍ତେ ମୁଂ ଯେ ତୋତେ ପଚାରିଲି।୪୪।

ତୋହୋର ବଚନେ ମୁଂ ଯେ ସତ୍ୟ କଲି ୟେହାଙ୍କୁ

ସତ୍ୟ ଭଗ୍ନ ଦୋଷ ମାଗୋ ହୋଉଛିଟି ମୁକୁ।୪୫।

ପିତାର ବଚନ ଯେ ଶୁଣିଣ ଧବଳାଙ୍ଗୀ

ବାହୁଡ଼ିଣ ଆସି ଦେବୀ ବସିଲାକ ବେଗି।୪୬।

ଗଙ୍ଗା ବୋଇଲେ ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣ ଶାୟେଂତନୁ

ମୋହୋର ବଲ୍ଲଭ ଯେ ଅଟନ୍ତି ପଞ୍ଚୁନନୁ।୪୭।

ଈଶ୍ୱର ବୋଲି ମୁଂ ତୋତେ କଲି ସନମତ

ନଜାଣି ସତ୍ୟ ତୋତେ କଲା ମୋର ତାତ।୪୮।

ତୋହୋର ମନରେ ଯେ ବିଚାର କର ଭାଳି

ତୁ ସହି ପାରିବୁଟିକି ମୋହୋର ଆର୍ଦୋଳି।୪୯।

ଆହୋ ଈଶ୍ୱର ଦେବତା ଯେ ସହି ନୁଆରିଲା

ବ୍ରହ୍ମାର କମଣ୍ଡଳେ ସେ ଦେଇଣ ମୋତେ ଗଲା।୫୦।

ପିତାମହ ସହି ନ ପାରିଲା ମୋହୋର ଆରଦୋଳି

ବାମନ ନାରାୟଣ ପାଦେ ମୋତେ ନେଇ ଢାଳି।୫୧।

ଆହୋ ବାମନ ଦେବତା ମୋତେ ନ ପାରିଲା ସହି

ମେରୁର କ୍ରୋଟରେ ଛାଡ଼ିଗଲା ମୋତେ ନେଇ।୫୨।

ସେ ନ୍ୟାୟରୁ ଥାଇ ମୁହିଂ ହୋଇଲି ଅମୋକ୍ଷ ଗତି

ଗୃହ ବାସ ନିମନ୍ତେ ମୁଂ ବଳାଇଲି ମତି।୫୩।

ନିର୍ଘାତର ଘରେ ଜାତ ହୋଇ ଲୁଚାଇଲି ବର୍ଣ୍ଣ ଚିହ୍ନ

ଆରତ ହୋଇଲି ମୁଂ ନ ଦେଖି ତ୍ରିଲୋଚନ।୫୪।

ମୁହିଂ ଯେବେ ତୋହୋର ହୋଇବିଟି ମନୋହାରୀ

ପାରିବୁଟିକି ମୋତେ ସଂଭରଣ କରି।୫୫।

ଶାୟେଂତନୁ ବୋଇଲେ ତୁ ବଡ଼ଇ ଜଞ୍ଜାଳୀ

ଭ୍ରଥାହିଂ ସେ ସହିବନା ଭାର୍ଯ୍ୟାର ଆର୍ଦୋଳି।୫୬।

ଭ୍ରଥାର ଆର୍ଦୋଳି ଯେବେ ଭାରିଯା ନ ସହିବ

ପତିପତ୍ନୀର କେମନ୍ତେ ଗୃହବାସ ହୋଇବ।୫୭।

ଆଜହୁଂ ନୃପତି ତୋତେ ମୁହିଂ କହଇ ନିରାଧାରି

ବାଇ ବାତୁଳୀ ମୁଂ ଯେ ଅଟଇ ଦ୍ରୋହକାରୀ।୫୮।

ଅନେକ ଦୋଷ କଲେ କୋପ ନ କରିବୁ

ଦଶଦୋଷ କଲେ ଅପ୍ରାଧ ନ ଧରିବୁ।୫୯।

ଭର୍ତ୍ସନା ନ ବୋଲିବୁ ନ ଦେବୁ ମୋତେ ଗାଳି

ଅନୁବ୍ରତେ ଖଟିଣଥିବୁ ମୋ ମନର ହିଆଳି।୬୦।

ଗଙ୍ଗା ବୋଲିଣ ତୁ ବୋଲୁଥିବୁ ଅନୁବ୍ରତେ

ଗାଙ୍ଗୀ ବୋଇଲେ ନ ଥାଇଟି ପୂରୋଇ ମୋର ବ୍ରତେ।୬୧।

ଶାୟେଂତନୁ ବୋଇଲେ ୟେ ମୋହୋର ସତ୍ୟ କଥା

ଅନେକ ଦୋଷ କଲେ ସହିବି ତୋତେ ହୋଇବି ଭଗତା।୬୨।

ୟେହେନେକ ସତ୍ୟବ୍ରତ କଲେଟି ସତ୍ୟ ବାକି

ପ୍ରଦାନ ହୋଇଲେ ସେ ଧବଳାଙ୍ଗୀ ସାଧବୀକି।୬୩।

ସତ୍ୟେଣ ପ୍ରଦାନ ଯେ କଲେକ ନିର୍ଘାତ

ଅନେକ ସମ୍ଭରେଣ ସେ ଦେଲେକ ଦୁହିତ।୬୪।

ହୋମ ଘୃତ ପାରଣା କରନ୍ତି ବର କନ୍ୟା

ୟେସନେକ ପ୍ରଦାନ ସେ ବିଭାର ବିଧାନା।୬୫।

ୟେସନେକ ସମୟେ ଯେ ନିଶାର ଆଗତେ

ଶଯ୍ୟାୟେଣ ମଧୁଶଯ୍ୟା ବାକ୍ୟ ଅନୁମତେ।୬୬।

ଦିନା ପାଞ୍ଚ ସାତ ସାରି ଗଲେ ନିଜ ଦେଶେ

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ଗିରି ବାରୁଣାବନ୍ତ ପାଶେ।୬୭।

ଯମୁନାର କୂଳେ ସେ ରହିଲେ ନିଜ ରାଜ୍ୟେ

ଗଙ୍ଗା ସନ୍ନିଧ୍ୟେଣ ଖଟିଥାନ୍ତି ଶାୟେଂତନୁ ମହାରାଜେ।୬୮।

ୟେମନ୍ତେଣ ଅନେକ ବଢିଲା ପୀରତି

ଗଙ୍ଗାର ତୁଲେ ସେ ଅନେକ ମେଳମତି।୬୯।

ସହସ୍ରେ ବରଷ ପରିଯନ୍ତେ ବହିଗଲା

ମହାଚଞ୍ଚଳା ସେ ଋଷିଙ୍କି କଟାଳିଲା।୭୦।

ନିୟମର ଦିନ ଜାଣି ସେ ବଢାଇଲା ରତି

ବାରବ୍ରତ କାଳେଣ କଟାଳି ମାଗଇ ସୁରତି।୭୧।

ବାଆସ୍ତରି ଉପବାସ ଯେ ଋଷିଙ୍କର ଥିଲା

ପ୍ରୀତି ଲଗାଇଣ ସେ ସମସ୍ତ ଛଡ଼ାଇଲା।୭୨।

ଶ୍ରୀୟେକାଦଶୀ ବ୍ରତ ମାତ୍ର ୟେ ଅଛଇ ଋଷିଙ୍କର

ତହିଁକି କଟାଳ ଯେ କରୁଅଛଇ ଅପାର।୭୩।

ମକର ମାସ ଶୁକଳ ପକ୍ଷ ଶ୍ରୀୟେକାଦଶୀ

ଅନେକ ସମ୍ପାଦେ ୟେ ଖଟନ୍ତି ମହଋଷି।୭୪।

ଶାୟେଂତନୁଙ୍କ ୟେ କଠୋର ବ୍ରତଭାବ ଦେଖି

ଋଷିଙ୍କି ପ୍ରିୟଭାବ ବଢାଇଲା ସେ ଧବଳମୁଖୀ।୭୫।

ବୋଲଇ ଧବଳାଙ୍ଗୀ ଶୁଣ ହୋ ସୋମବଂଶି

ବଡ ନିଷ୍ଠା ପରା ତ ଖଟୁ ୟେକାଦଶୀ ଦିବାନିଶି।୭୬।

ଶାୟେଂତନୁ ବୋଲନ୍ତି ଶୁଣସି ସଂଘାତ

ମୁକତିକି କାରଣ ଯେ ଶ୍ରୀୟେକାଦଶୀ ବ୍ରତ।୭୭।

ନାରାୟଣ ଆତ୍ମା ୟେ ଅଟଇ ମହାବ୍ରହ୍ମ

ସଂସାର ଅଗାଦକୁ ନାଉକା ଅଟଇ ଧର୍ମ।୭୮।

ରାଗ ମୋହ ଅହଂଙ୍କାର ୟେ ସଂସାର ରଞ୍ଚନା

ଅଦଉଡ଼ି ବନ୍ଧନ ୟେ ସଂସାର ଧାରଣା।୭୯।

ୟେମାନ ଯେତେକ ରାଗ ମୋହ ହିଂସା

ସଂସାର ସାଗର ୟେ ଅଣାକାର ଜଳ ଧ୍ୱଂସା।୮୦।

ବଦୟନ୍ତି ଶାୟେଂତନୁ ଶୁଣସିରେ ପ୍ରିୟା

ତୋହୋର ମୋହୋର ୟେକଇ ଭାବରେ ସତଶ୍ରିୟା।୮୧।

ତୁହି କରୁକିନା ୟେବେ ୟେକାଦଶୀ ବ୍ରତ

ତୋହୋର ମୋହୋର ବଇକୁଣ୍ଠେ ବସିବାରେ ସଂଘାତ।୮୨।

ୟେସନେକ ମହିମା ଗୋ ୟେବ୍ରତ ୟେକାଦଶୀ

ପାଳିଲେ ଅବଶ୍ୟ ହୁଅଇ ବଇକୁଣ୍ଠବାସୀ।୮୩।

ଶୁଣିଣ ବଚନ ସେ ବୋଲଇ ଧବଳାଙ୍ଗୀ

ୟେକା ମାତ୍ରକ ତୁମ୍ଭେ ନୋହିଲ ପରମଯୋଗୀ।୮୪।

ରାଜ୍ୟଭାର ଆବୋରିଲ ପୁଣ ସଂସାର ନିମନ୍ତେ

କ୍ଷତ୍ରି ବୃତ୍ତି ନ ଛାଡିଲ ଯେ ବଂଶକୃତ ଅର୍ଥେ।୮୫।

ରାଜପଦ ସେ ଯେ ଅତି ଉତକର୍ମ

କ୍ଷତ୍ରିବୃତ୍ତି ଆଚରିଲ ସେ ତପିଙ୍କର କିସ ଧର୍ମ।୮୬।

ରାଜ୍ୟକୁ ଉପକାର ଯହିଂ ରାଜନୀତି

ତୁମ୍ଭର ଉପବାସ କାହିଁକି ଋଷିଯତି।୮୭।

ରାଜାର ତହୁଂ ଉପବାସ ନୋହୋଇ ରାଜ୍ୟ ଚିନ୍ତି

ଦଣ୍ଡସାଜି ଦିଗ ବିଜେ କରିବ ନା ନରପତି।୮୮।

ପର ଭୂମି ଜିଣିଣ ଘେନିମ ପରରାଷ୍ଟ୍ର

ସମ୍ଭର କରିଣ ମୁରାଟେ ସାଜୁଥିବ ନିଜ ଥାଟ।୮୯।

ଦଣ୍ଡ ପଲାଣି ଯେ ଦୁଷ୍ଟନ୍ତ ନିବାରିବ

ସନ୍ଥଜନ ପାଳି ତପୋଧନ ଉଦ୍ଧରିବ।୯୦।

ତୁ ମହାଭିଗ୍ୟଂ ଯେବେ ଅଟୁ ମହଋଷି

ରାଜପଦେ ବସି କିମ୍ପା ଭଜୁ ୟେକାଦଶୀ।୯୧।

ଦୁର୍ଭାର ବଚନ ଯେ ବୋଇଲା ଜାହ୍ନବୀ

ୟେ ମହାରାଜ୍ୟେ ପଶିଣ କିମ୍ପା ବ୍ରତରାଜ ସେବି।୯୨।

ଧର୍ମ ଦୂଷିତ ଯେ ଲୋଡଇ ଦେବି ତୋୟା

ଋଷିମଣି ତ ନୁଆରନ୍ତି ତାହାର ଚରିତ ମାୟା।୯୩।

ଅନେକ ଅଭାବ ବୋଲି ବୋଇଲା ମହାସତୀ

ଋଷିଙ୍କର ତୁଲେ ସେ ବଢାଇଲା ପୀରତି।୯୪।

ଦିବା ରାତ୍ରେ ରମଣେଣ ହୋଅନ୍ତି ଅଶାନ୍ତି

ନିରନ୍ତରେ ରତି କ୍ରୀଡାରେ ବଞ୍ଚନ୍ତି।୯୫।

ଆତ୍ମାହାଦେଅଟଇଦଶମୀ

ନିରାହାରୟେକାଦଶୀନାରାୟଣଙ୍କରବ୍ରହ୍ମି।।

ଶିବଙ୍କରଆତ୍ମାଯେଦୁଆଦଶୀଦିନ

ତିନିଦିବସରଧର୍ମଅଟଇଭିନ୍ନଭିନ୍ନ।।

କହଇ ଅନେକ ମତେ ଚାଟୁ ପଟଳେ

ଆବୋରି ବସିଲା ଯାଇଂ ଋଷିଙ୍କର କୋଳେ।୯୬।

ବେଗେଣ ବିବସନ କଲାକ ଋଷିଙ୍କି

ଭୋଳେଣ ପଡିଲେ ଋଷି ଜାହ୍ନବୀ ରୂପ ଦେଖି।୯୭।

ଛାଡ଼ିଲେ ବ୍ରତରାଜ ସେ ଜଞ୍ଜାଳୀର ଭାବେ

ଇଚ୍ଛିଲେ ଶୃଙ୍ଗାର ଯେ ଶାୟେଂତନୁ ରାଜଦେବେ।୯୮।

ୟେମନ୍ତେ ଅନେକ ଯେ ବଢିଲା ପୀରତି

ଦିବାରାତ୍ର ରମନ୍ତି ସେ ହୋଇଣ ଅଶାନ୍ତି।୯୯।

ୟେମନ୍ତେ ସମୟେ ପ୍ରୀତି ଯେ ଅନେକ ବଢିଗଲା

ପୁଣି ହାଦେ ବେନି ସହସ୍ର ବରଷ ହୋଇଲା।୧୦୦।

ୟେସନେ ଚଞ୍ଚଳା ଜାହ୍ନବୀ ଦୁଷ୍ଟ ଯେ ପ୍ରକୃତି

ଆହୋ ନିଶ୍ଚଳ ହୋଇଣ ଥାଇକି ନୋହଇ ତାର ଶାନ୍ତି।୧୦୧।

ବାହାର ହୋଇବାକୁ ଭାବ ସେ ଛାଡ଼ିଲା

ଶାୟେଂତନୁ ଋଷିଙ୍କି ସେ ଅନେକ ଦୁଃଖ ଦିଲା।୧୦୨।

ବେଳକାଳ ଜାଣି ନ ଦିଅଇ ଅନ୍ନ ପାଣି

ଋଷିଙ୍କି ଭାବ ନଦିଅଇ ଦିବା ଯେ ରୟେଣୀ।୧୦୩।

ଧର୍ମ ଛାଡ଼ି ଶାୟେଂତନୁ ପଶିଲେ ଶୃଙ୍ଗାରେ

କାଳେ ନ ଦିଲାକ ଦେହ ଡେଲାଇଲା ଦୂରେ।୧୦୪।

ରମଣୀ ମନ୍ଦିରେଣ ଲେଖନ ପିତୁଳୀ

ରତିବନ୍ଧ ଲିହାଇଲେ କ୍ରୀଡା ରସେ କେଳି।୧୦୫।

ଅନେକ ଚାଟୁ ପଟଳ କରନ୍ତି ଗଙ୍ଗାକୁ ବାଉନି

ଋଷିଙ୍କି କଥା ସେ ନ କହଇ ମାନେନୀ।୧୦୬।

ରତି ଶାହାସ୍ର ପୁରାଣ ସେ ଶିଖାନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ

ଶାୟେଂତନୁଙ୍କର ଥିଲେ ଗଙ୍ଗା ନ ପଶଇ ଅନ୍ତେଶ୍ୱର ପୁରୀ।୧୦୭।

ଦଣ୍ଡ କୋମଣ୍ଡଳୁ ଶ୍ରୁବ ଶ୍ରୁଚ ଯେ ପ୍ରୋକ୍ଷଣୀ

ଚୁଲିରେ ଲାଇଣ ଯେ ଜାଳଇ ଅବଳା ତରୁଣୀ।୧୦୮।

କୁଶ ବିଡ଼ି ଆଦିକରି କଷା ବାସ ଯେ କପଟୀ

ଜଳନ୍ତ ଅନଳେ ଭରି ସବୁ କରଇ ଭସ୍ମଘଟି।୧୦୯।

ୟେମନ୍ତେ ଅନେକ ମତେ କରାଇଲା ବିମୁଖ

ଗୃହବାସ ନିମନ୍ତେ ଋଷି ସହିଲେ ଅନେକ ଦୁଖ।୧୧୦।

ଭୋଖର ବେଳେ ସେ ଅନ୍ନ ନ ଦିଅଇ ସଞ୍ଚି

ଅଭୋଖ ବେଳେ ସେ ଅନେକ ମତେ ଯାଚି।୧୧୧।

ଅନେକ ବେଶ ବେଶନ ହୋଇ ମହାଋଷି

ଶୃଙ୍ଗାର ନିମନ୍ତେ ସେ ସନ୍ନିଧ୍ୟେ ଥାନ୍ତି ବସି।୧୧୨।

ପଛୁଂ ଆସି କୋଳକରି ଧରନ୍ତେ ଶାୟେଂତନୁଂ

ମହାବଳା ବାଳୀ ସେ ବାହାର ହୁଅଇ ଭୁବନୁଂ।୧୧୩।

ପଳାଇ ପଶଇ ସେ ବହୁତ ସ୍ତିରୀଙ୍କର ମେଳେ

କାମର ଚେଷ୍ଟାରେ ମହାତମା ଅନେକ ବିକଳେ।୧୧୪।

ଚିତ୍ର ବନ୍ଧ ପିତୁଳୀମାନେ ଅଛନ୍ତି ଯେ କାନ୍ଥେ

ତାହାଙ୍କୁ ଚୁମ୍ୱନ ଦିଅଇ ମୁନି ମଦନ ଆରତେ।୧୧୫।

ହୃଦରେ ଲଗାଇଣ ସେ କରନ୍ତି ଆଲିଙ୍ଗନ

ସେ ଚିତ୍ର ପିତୁଳୀ କି କରନ୍ତି ରମଣ।୧୧୬।

ଆହୋ କାମ ବୋଲି କରି ସେ ଯେବଣ ପୁରୁଷ

ପୟାଣ କରନ୍ତେ ସେ ଅବସ୍ଥା ଦିଅଇ ଅବଶ୍ୟ।୧୧୭।

ପୁରୁଷ ହୋଉ ବା ସ୍ତିରୀ ଜନ୍ମ ହୋଉ

ଅନଙ୍ଗ ଶର ଘାତ କାହାର ବେଳେ ସହୁ।୧୧୮।

ଆରତରେ ମହାତମା ସେ ପିତୁଳୀକୁ କଲେ କେଳି

ଧାତିକାରେ କାମ ସେ ଯେ ପଡ଼ିଲାକ ଢଳି।୧୧୯।

ପିତୁଳୀ ରମଣେ ମୁନି ଛାଡ଼ିଲେକ ବୀର୍ଯ୍ୟ

ସଇନ୍ଦୁ ଅମୋହ ରେତୁଂ ମୁନିଙ୍କର ଉପୁଜିଲା ଆତ୍ମଜ।୧୨୦।

ପୁତ୍ରେକ ଉପୁଜିଲା ଯେ ସୁନ୍ଦର ବଳବନ୍ତା

ଦେଖିଣ କୋଳେ ତାକୁ ଧଇଲେ ତପୋବନ୍ତା।୧୨୧।

ଚିତ୍ର ପିତୁଳୀରୁ ଯେ ଉପୁଜିଲା ଆତ୍ମଜ

ଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ନାମ ଦେଲେ ସୋମବଂଶ ମହାରାଜ।୧୨୨।

ପୁତ୍ରକୁ ଘେନିଣ ମହାତମା ହୋଇଲେ ବାହାର

ଗଙ୍ଗାକୁ ଲୁଚାଇ ଦିଲେ ନେଇ ସତ୍ୟବତୀ କୋଳର।୧୨୩।

ଗଙ୍ଗା ନ ଜାଣୁଂ ୟେହାକୁ ପ୍ରତିପାଳ ଅତି ଯତ୍ନେ

ପୁତ୍ରକୁ କୋଳେ ଧଇଲେ ପାରେଶ୍ୱର ମହାମୁନ୍ୟେ।୧୨୪।

ପୁତ୍ର ଗୋଟିକି ଯତନେ ପାଳିଲେ ସତ୍ୟବତୀ

ବଢଇ ଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ଅଯୋନି ଜାତ ମୂର୍ତ୍ତି।୧୨୫।

ଗଙ୍ଗାର ମେଳ ପୁଣି ଯେ ଭାବନ୍ତି ତପୋଧନି

ଭୟେଣ ତାହାକୁ କିଛି ନ ବୋଲନ୍ତି ମହାମୁନି।୧୨୬।

ପାରେଶ୍ୱର ଶାୟେଂତନୁ ଦୁହିନ୍ତି ବସାଇ

ପୁଛନ୍ତି ମଧୁବତୀ ମାତା ଆଶ୍ୱାସ କରାଇ।୧୨୭।

ବାବୁ ଶାୟେଂତନୁ ମୋହୋର ବୋଲ କର

ଧର୍ମେଣ ବ୍ରତଇ ନା ବାବୁ ୟେହୁ ଯେ ସଂସାର।୧୨୮।

ଆମ୍ଭେ ତୋହୋର ମାତା ପିତା ଆମ୍ଭନ୍ତ ନ ଭାଳି

ବାବୁ କାହୁଂ ତୁ ପ୍ରଦାନ ହୋଇଲୁ ଗଙ୍ଗା ଯେ ଜଞ୍ଜାଳି।୧୨୯।

ତାହାକୁ ଉପେକ୍ଷା କରସିରେ ବାବୁ

ଅନେକ ଦୁଖ ପାଇବୁ ପ୍ରାଣେ ନାଶ ଯିବୁ।୧୩୦।

ବାବୁ ଗୁରୁଜନଙ୍କର ବଚନ ନ କରଇ ଯେବଣ ବଳା

ବଂଶ ନାଶଯାଇଟି ଅଗାଦେଂ ବୁଡ଼ଇ ଭେଳା।୧୩୧।

ରୁଦ୍ର ଦେବତାର ସେ ଅଟଇ ଜାହ୍ନବୀ

ଈଶ୍ୱର ଦେବତାଙ୍କୁ ସେ ଅନେକ ପ୍ରାଭବୀ।୧୩୨।

ଶାୟେଂତନୁ ବୋଇଲେ ମା ଗୋ ତୁମ୍ଭେ ଗୁରୁଜନ

ଦ୍ରୋହ ଲଗାଇ ବଞ୍ଚିଲେ ତୁମ୍ଭର ବଚନ।୧୩୩।

ମାତାର ବଚନ ମେଣ୍ଟିଲେ ଆୟୁଷ ହୋଇ କ୍ଷୟେ

ପିତାର ବଚନ ଭାଙ୍ଗିଲେ ଧର୍ମ ନାଶ ଯାୟେ।୧୩୪।

ମାତାଙ୍କର ବଚନେ ଶାୟେଂତନୁ ବୋଇଲେ

ମା ଗୋ ଦିବସ ନସରଇ ମୋହୋର ଗଙ୍ଗାକୁ ନ ଦେଖିଲେ।୧୩୫।

ତୁମ୍ଭେ ଆମ୍ଭର ଗୁରୁଜନ ପିଅର ଯେ ମାତେ

ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ଉପେକ୍ଷା କରଇ ମୁଂ ଗଙ୍ଗାର ନିମନ୍ତେ।୧୩୬।

ଗୁରୁଜନଙ୍କର ବଚନ ମେଣ୍ଟିଲେ ପ୍ରିୟଭାବେ

ଗଙ୍ଗାୟେ ବିନୋପନ୍ତି ଶାୟେଂତନୁ ରାଜଦେବେ।୧୩୭।

ୟେକ ଦିନେ ଗଙ୍ଗା ପଚାରିଲେ ଶାୟେଂତନୁ ମହାଗ୍ୟାଂତା

ତୁମ୍ଭେ ଯେ ହୋଇଥାଅ ରୁଦ୍ରରେ ଭଗତା।୧୩୮।

ସେ ବିଶ୍ୱନାଥ କାହିଂ ଅଛନ୍ତି ମୁନି ହେ

ୟେହା ତଦନ୍ତ କରି ମୋତେ କହିବା ସନ୍ଦେହେ।୧୩୯।

ଶାୟେଂତନୁ ବୋଇଲେ ପାତାଳ ଭୁବନେ

ହଟକେଶ୍ୱର କପିଳାସେ ବିଜୟେ ତ୍ରିଲୋଚନେ।୧୪୦।

ପୁଣି ପରମ ସାନନ୍ଦ ଯେ ହୋଇଲେ ଜାହ୍ମବୀ

ପୋଡୁ ୟେହାର ଘର ବାହାର ହୋଇଯିବି।୧୪୧।

ଅନୁବ୍ରତେ ପେଟ ମାଡ଼ି ଶୋଇଥାଇ କାନ୍ଦି

ତିନିଦିନେ ଅନ୍ନ ବେଳେକ ନ ଦିଅଇ ରାନ୍ଧି।୧୪୨।

ସନ୍ନିଧ୍ୟେ ବସି ସେ ଶାୟେଂତନୁ ମୁନିବର

ଆଶ୍ୱାସନା କରନ୍ତି ଯେ ଗଙ୍ଗାର ଶରୀର।୧୪୩।

କପାଳ ଆଉଂସି କ୍ଷଣେ ଚରଣ ମଞ୍ଚାଳି

ଗାଢେଣ ଧରି ମୁନି କରନ୍ତି ହାଦେ କେଳି।୧୪୪।

ଗାଢେଣ ଯେତେବେଳେ ଧରନ୍ତି ତପୋବନ୍ତ

କେଶ ଧରି ମୁନିଙ୍କି ସେ ମାଡ଼ ମାରଇ ବହୁତ।୧୪୫।

ମାଥେଣ ମୁଥ ମାରି ପାଦେଣ ପ୍ରହାରଇ

ନଖଦନ୍ତ ଘାଟେ ଶରୀର ବିଦାରଇ।୧୪୬।

ଋଷିଙ୍କର ବସନମାନ ଖଣ୍ଡି ଖଣ୍ଡି କରି ପକାଇଚିରି

ମାଳି ପୋଥି ବେଦ କରାଣ୍ଡି ବାମ୍ଫିରେ ପକାଇଲା ଲୋଚି କରି।୧୪୭।

ୟେମନ୍ତେ ଅନେକ ଅବସ୍ଥା ମୁନିଙ୍କି ଦେଲେ ଦେବୀ ଗଙ୍ଗା

ଦୁର୍ଧ୍ୱଂସ ବୃଦ୍ଧ କରି ଗାଳି ଦିଅଇ ଉରଭଙ୍ଗା।୧୪୮।

ଅନେକ ମନ୍ଦ ବୋଲଇ ବହୁତ ଦିଅଇ ଗାଳି

ଶାୟେଂତନୁ ବୋଇଲେ ଗଙ୍ଗା ତୁ ୟେଡେ ବଡ ଜଞ୍ଜାଳୀ।୧୪୯।

ସଦଘର ଅସଦ ତୁ କରୁ ଅନମିତେ

ସଂସାର ଯାକରେ ଲୋକେ ଅନୀତି ବୋଲନ୍ତି ତୋତେ।୧୫୦।

ପୁରୁଷଙ୍କ ଆଶା ଭଗ୍ନ କରନ୍ତି ଯେବଣ ନାରୀ

ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ହୁଅନ୍ତି ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ପାପାଚାରୀ।୧୫୧।

ପତିକି ପଢାଉ ତୁ ଆନକୁ ସର୍ବକହୁ

ସୁପଥ ଛାଡିଣ ତୁ ଅମଡ଼ା ପଥ ବହୁ।୧୫୨।

ସୂପକାର କରିଣ ରନ୍ଧନ କରାବନ୍ତି ନିତି

ଆବର ରାନ୍ଧଣା ନ ଯୋଗାଇ ୟେସନେକ ପ୍ରକୃତି।୧୫୩।

ଅନୀତି ପ୍ରକାରେଣ ଲଗାବନ୍ତି କଳି

ରାନ୍ଧଣା ପାଗ ଭାଙ୍ଗଇ ଅନମିତେ ପାଡ଼ଇ ବୋବାଳି।୧୫୪।

ସଂସାରେ ତାହାର ନିନ୍ଦା କରନ୍ତି ସକଳେ

ୟେ ବଚନ ଶୁଣି ଗଙ୍ଗା କାନ୍ଦନ୍ତି ବିକଳେ।୧୫୫।

ଋଷିୟେ ବୋଲନ୍ତି ଯେ ରହ ରହ ସଂଘାତ

କିସ ଅର୍ଥେ ରୋଳ କରୁ ଅନମିତ।୧୫୬।

ୟେହିମତେ ନବ ସହସ୍ର ବରଷ ଗଲା

ସହନ୍ତି ଶାୟେଂତନୁ ତୁକାର ନ ବୋଇଲା।୧୫୭।

ୟେସନେକ ଅନେକ କାଳ ସହିଲେ ଶାୟେଂତନୁ ମହାଋଷି

ସମୟେକେ ଗଙ୍ଗା ଯେ ହୋଇଲେ ଗର୍ଭବାସୀ।୧୫୮।

ଅନେକ ସାନନ୍ଦ ଯେ ହୋଇଲେ ଶାୟେଂତନୁ

ୟେଘାନ୍ତି ସହିବ ଯେ ଆଶାବତୀର ତନୁ।୧୫୯।

ବନ୍ଦାପନା ଉତ୍ସବ ସୁମନ୍ତଙ୍କୁ ପଚାରି

ଦଶମାସ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣରେ ହେଲା ଗର୍ଭ ଭାରି।୧୬୦।

କନ୍ୟା ମାସ ଶୁକ୍ଲପକ୍ଷ ନବମୀର ତିଥି

ଶ୍ରବଣା ନକ୍ଷତ୍ର ଯେ ବାର ବୃହସ୍ପତି।୧୬୧।

ରାତ୍ର ହୋଇଅଛି ୟେ ପଞ୍ଚଦଶ ଘଡ଼ି

ଗଙ୍ଗାର ଗର୍ଭୁଂ ହାଦେ ପୁତ୍ରେକ ଅବତିର।୧୬୨।

ଗଣ୍ଡ ମୂଳ ନକ୍ଷତ୍ର ନାସ୍ତି ଯେ ଶ୍ରବଣା ମକରେ

ପୁତ୍ର ମୁଖ ଚାହିଂବାକୁ ଶାୟେଂତନୁ ପଶିଲେ ଭିତରେ।୧୬୩।

ସୁବର୍ଣ୍ଣର ପାତ୍ରେଣ ଅର୍ଘ୍ୟେକ ଯେ ଘେନି

ଭିତର ପୁରକୁ ଯେ ଗମନ୍ତି ମହାମୁନି।୧୬୪।

ଶାୟେଂତନୁ ପଶନ୍ତେ ଦେଖିଲା ମାହେଶ୍ୱରୀ

ପୁତ୍ରକୁ ହାଣି ପକାଇଲା ସେ ବେନି ଖଣ୍ଡ କରି।୧୬୫।

ନାରାୟଣ ନାରାୟଣ ସୁମରି ଶାୟେଂତନୁ

ବିମୁଖେ ବାହାର ହୋଇଲେ ଜାତକ ଭୁବନୁଂ।୧୬୬।

କୋପେଣ ମହାତ୍ମା ଯେ ବିମୁଖ ହୋଇଲେ

ପଣ୍ଡିତ ଭାବେ ପୁଣ କୋପ ସଂଘରିଲେ।୧୬୭।

ଦଶମାସ ଗର୍ଭରେ ଧଇଲାକ ମାତା

ସେ ଏବେ ମୁର୍ଚ୍ଛିପାରଇ ତା ଗର୍ଭର ବ୍ୟଥା।୧୬୮।

ଆମ୍ଭର କିସ ହୋଇଲା ବୋଲି ବିଚାରିଲେ

ଏତେକବିଚାରିସେ କିଛିହିଂ ନ ବୋଇଲେ।୧୬୯।

ଆମ୍ଭର କୋପକଲେ ସେ ବାହାର ହୋଇଯିବ

ଘରଖଣ୍ଡି ଯେ କରିଅଛୁଂ ସେ ୟେହି କ୍ଷଣି ଭାଞ୍ଜିବ।୧୭୦।

ୟେତେ ବୋଲି ମହାତମା କୋପ ଯେ ସଂଘରି

ଗଙ୍ଗାର ସନ୍ନିଧ୍ୟେଣ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ବାହୁଡ଼ି।୧୭୧।

ଅନେକ ମତେଣ ଖଟନ୍ତି ମନର ହିଆଳି

ଋଷିଙ୍କର ସଂଗତେ ସେ ଲଗାଇଲା କଳି।୧୭୨।

ପୁଣି ଶାୟେଂତନୁଙ୍କୁ ଯାଇତେ ନଦିଲା ତାର କତି

କାମ ସଂଘରଣ କରି ମୂର୍ଛିଲେ ବ୍ରହ୍ମପତି।୧୭୩।

ଅନେକ ମତେଣ ସେ ଚାଟୁ ପଟଳ ବୋଲି

ଶୃଙ୍ଗାର ନଦେଇ ସେଋଷିଙ୍କି ପକାଇଲା ପେଲି।୧୭୪।

ଅସମ୍ଭାଳ ହୋଇଣ ସେ ଚିତ୍ରଲେଖନ ପିତୁଳୀ

ବିବସନ ହୋଇଣ ତାର ତୁଲେ କଲେ କେଳି।୧୭୫।

ମୁଖରେ ଚୁମ୍ୱନଦେଇ ସେ ରତି କରାଇଲେ ବିଚିତ୍ର ଗତି

ଢଳିଲା ଅମୋହ ରେତ ପଡ଼ିଲା ଯାଇଂ କ୍ଷିତି।୧୭୬।

ଋଷିଙ୍କ ଅମୋହ ରେତ ନାଶ ଯେ ନୋହିଲା

ସଇନ୍ଦୁ ଜାତ ହୋଇ ପୁତ୍ରେକ ଉପୁଜିଲା।୧୭୭।

କୋଳ କରି ଶାୟେଂତନୁ ଧଇଲେ ଆତ୍ମଜ

ସେ ପୁତ୍ର ନାମ ହାଦେ ଦେଲେ ଟି ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ।୧୭୮।

ଗଙ୍ଗାକୁ ଲୁଚାଇଣ ନେଲେ ନିଶାରାତି

ଗଙ୍ଗାର ଡରେ ପୁତ୍ରକୁ ସମର୍ପିଲେ ସତ୍ୟବତୀ।୧୭୯।

ବଦୟନ୍ତି ଅଗସ୍ତି ଶୁଣ ଆହୋ ଯୋଗେଶ୍ୱର

ଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ହାଦେ ଅଯୋନି ଅବତାର।୧୮୦।

ପୁଣିହିଂ ସତସଙ୍ଗ ହୋଇଲେ ସେ ଗଙ୍ଗାର ତୁଲେ

ଆରବେଳେ ଗଙ୍ଗା ଗର୍ଭବତୀ ହୋଇଲେ।୧୮୧।

ଆହୋ ମିଥୁନ ଶୁକ୍ଲପକ୍ଷ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀର ରାତି

ଉତ୍ତରାଷାଢା ନକ୍ଷତ୍ରେ ପୁତ୍ରେକ ହୋଇଲେ ଉତପତ୍ତି।୧୮୨।

ଅର୍କବାର ଉତ୍ତରାଷାଢା ମକର ଯେ ରାଶି

ୟେମନ୍ତ ଯୋଗେଣ ଯେ ପୁତ୍ରେକ ପରକାଶି।୧୮୩।

ପୁତ୍ର ଦେଖିବାକୁ ହରଷ ତପୋନିଷ୍ଠି

ପୁଣି ଗଙ୍ଗା କାଟିଲା ସେ ପୁତ୍ରର ମୁଣ୍ଡ ଗୋଟି।୧୮୪।

ଦେଖିଣ ଆଶିର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଲେ ତପୋଧନୀ

ନାରାୟଣ ନାରାୟଣ ସୁମରି ବାହାର ହୋଇଲେ ମୁନି।୧୮୫।

ଆତ୍ମଜ ନିଧନେ ସେ ବହୁତ ବ୍ୟଥା ପାଇଲେ

କ୍ରୋଧ କରି ଭର୍ତ୍ସନା କରିବାକୁ ବିଚାରିଲେ।୧୮୬।

ପୁଣିହିଂ ବିଚାରଲେ ଋଷି ସେ ମାତା ଗର୍ଭଧାରୀ

ଦଶମାସ ଗର୍ଭରେ ଧଇଲା ସେ ଅନକ ଦୁଖେପଡ଼ି।୧୮୭।

ସେ ଯେବେ ସଂହାଥେ ପୁତ୍ରନ୍ତ ନାଶକରି

ଆମ୍ଭର କିମ୍ପା କୋପ ବୋଲନ୍ତି ତପଚାରୀ।୧୮୮।

ୟେତେ ବୋଲି ମହାତମା ଯେ କୋପ ସଂଘରିଲେ

ପୁଣି ଗଙ୍ଗାକୁ ବହୁତ ସମାର୍ଜନା କରିଣ ବୋଇଲେ।୧୮୯।

ମକର ମାସକୃଷ୍ଣ ପକ୍ଷ ତିଥି ପ୍ରତିପଦା

ସୋମବାର ଅଶ୍ଳେଷା ନକ୍ଷତ୍ର ଯୁଗତା।୧୯୦।

ସେ ଦିନ ଋଷି ଗଲେ ସମୋଦ୍ର ସ୍ନାହାନେ

ଗଙ୍ଗାକଇଂ ସଙ୍ଗେ ଘନିଗଲେ ତପୋଧନେ।୧୯୧।

ପାରେଶ୍ୱର ସତ୍ୟବତୀ ଗଲେ ସିନ୍ଧୁ ସ୍ନାହାନକୁ

ସଙ୍ଗେ ଘେନିଗଲେ ଚିତ୍ର ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟକୁ।୧୯୨।

ସମୋଦ୍ରେ ସ୍ନାହାନ ସାରି ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗାୟେଣ ପଶି

ବାଳ କୁମରନ୍ତ ଘେନି ସ୍ନାହାନ କରନ୍ତି ପାରେଶ୍ୱର ମହାଋଷି।୧୯୩।

ୟେମନ୍ତର ସମୟେ ଯାଇ ହୋଇଲେ ଶାୟେଂତନୁ

ଦୁଇକୁମାର ବାହାର ହୋଇଲେ ଜଳର ଉଦ୍ୟାନୁଂ।୧୯୪।

ବାଭିୟେ ବାଭିୟେ ବୋଲି ଧଇଲେ ଶାୟେଂତନୁଙ୍କ ବେନିପାଦ

ଦେଖିଣ ଧବଳାଙ୍ଗୀ ଯେ ହୋଇଲେ ବିଷାଦ।୧୯୫।

ଗଙ୍ଗା ପଚାରିଲେ ୟେ କାହାର ତନୟେ

ତୁମ୍ଭର ନିଜ ତନୁ ପ୍ରାୟେକ ଦିଶନ୍ତି ମୁନିହେ।୧୯୬।

ଡରେଣ ଶାୟେଂତନୁ ବୋଇଲେ ନୋହଇ ଆମ୍ଭରହିଂ

ନ ପୁଣ ପୁତ୍ର ବୋଲନ୍ତେ ୟେହାନ୍ତ ମାରଇ।୧୯୭।

ୟେତେକ ବିଚାରି ସେ ଚିତ୍ତେଣ ତପୋନିଷ୍ଠି

ରାଗେଣ ଗଙ୍ଗା ବୋଇଲେ ୟେ ତୁମ୍ଭର ପୁତ୍ର ଦୁଇଗୋଟି।୧୯୮।

ଶାୟେଂତନୁ ବୋଇଲେ ପାଇବୁ ଆମ୍ଭେକାହିଂ

ତୋହୋର ତହୁଂ ଆମ୍ଭର ଗୋ ଆନ ଭାରିଯା ତ ନାହିଂ।୧୯୯।

ଶୁଣିଣ କୋପ ଯେ କଲାକ ଧବଳୀ

ଭୂତ ଭବିଷ୍ୟ ଜାଣଇ ସେ ପରମ ନିରାକୁଳୀ।୨୦୦।

ରାଗେଣ ବୋଇଲେ ଶାୟେଂତନୁ ଲୁଚାଇଲୁ ଯେବେ ମୋତେ

ଅପୁତ୍ରିକ ହୋଇ ୟେବେ ମରନ୍ତୁ ତୋହୋର ବେନିପୁତ୍ରେ।୨୦୧।

ୟେତେକ ଶାପ ଯହୁଂ ଦେଲେ ଧବଳାଙ୍ଗୀ

ପୁତ୍ରନ୍ତ ଘେନି ପାରେଶ୍ୱର ଚଳିଲେ ତହୁଂ ବେଗି।୨୦୨।

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ଯାଇଂ ଯମ ପ୍ରଶସ୍ଥ ସ୍ଥାନରେ

ସ୍ନାହାନ ସାରି ଶାୟେଂତନୁ ଅଇଲେ ରାଜ୍ୟରେ।୨୦୩।

ଗଙ୍ଗାର ତୁଲେ ଶାୟେଂତନୁ କଲେ ଯେ ଅନେକ ପୀରତି

ସମୟେକେ ଗଙ୍ଗା ଯେ ହୋଇଲେ ଗର୍ଭବତୀ।୨୦୪।

ପ୍ରିୟା ମେଳ ବେଳେ ତାଙ୍କୁ ପଚାରନ୍ତି ତପୋଧନି

ପୁତ୍ରନ୍ତ କିଂପା ନାଶକରୁ ରେ ଧବଳ ବଦନି।୨୦୫।

ଗଙ୍ଗା ବୋଇଲେ ମୋର ଦୁଷ୍ଟ ଯେ ପ୍ରକୃତି

ପୁତ୍ର ବୋଲି ନାହିଂ ମୋର ସଦୟ ଭାବମତି।୨୦୬।

ତୁଳ ମାସ କୃଷ୍ଣପକ୍ଷ ତୃତୀୟା ଭୋଗ ଚନ୍ଦ୍ରବାର

ରୋହେଣୀ ନକ୍ଷତ୍ର ବେଳ ଦେଢ ଯେ ପ୍ରହର।୨୦୭।

ପୁତ୍ରେକ ଉପୁଜିଲା ଗଙ୍ଗାର ଗର୍ଭଗତେ

ଦେଖିବାକୁ ଶାୟେଂତନୁ ପଶିଲେ ପୁତ୍ରର ନିମନ୍ତେ।୨୦୮।

ଋଷିଙ୍କର ଦେଖନ୍ତେ ଗଙ୍ଗା ଘେନିଲେ କରାଞ୍ଚଳୀ

ରହ ରହ ଗଙ୍ଗା ଗୋ ଶାୟେଂତନୁ ବୋଲି।୨୦୯।

ମହା ବଇରାଗେ କରାଞ୍ଚଳୀ ଘେନିଲେ ଗୋସାମଣୀ

କରେ ତୋଳି ଘେନି କୁମରକୁ ପକାଇଲେ ହାଣି।୨୧୦।

ଶିବ ଶିବ ବୋଲିବାହୁଡ଼ିଲେ ତପଚାରୀ

ସତ୍ୟ ଭଗ୍ନ ନିମନ୍ତେଣ କିଛି ବୋଲିତ ନପାରି।୨୧୧।

ପୁଣି ସମୟେକେ ଗଙ୍ଗା ଯେ ହୋଇଲେ ଗର୍ଭବତୀ

ପୁତ୍ରେକ ଉପୁଜିଲା ମଦନ ମୂରତି।୨୧୨।

ଋଷିଙ୍କର ଦେଖନ୍ତେ ସେ କଲାକ ଶିରଛେଦ

ଶାୟେଂତନୁ ବୋଇଲେ ୟେତ ବଡ଼ ପରମାଦ।୨୧୩।

ୟେହିମତି ଗଙ୍ଗାର ଛଡ଼ ପୁତ୍ର ଉପୁଜିଲା

ଋଷିଙ୍କର ଦେଖନ୍ତେ ତାହା ସମସ୍ତ ନାଶକଲା।୨୧୪।

ପୁଣି ସମୟେକେ ହୋଇଲା ଗର୍ଭବତୀ

କିଛିହିଂ ନ ବୋଲନ୍ତି ଶାୟେଂତନୁ ମହାଯତି।୨୧୫।

ଦଶମାସ ଗର୍ଭଭାରା ସହି ନ ପାରି କାତ୍ୟାୟନୀ

କୋଳ କରି ସମ୍ୱୋଧନା କରନ୍ତି ମହାମୁନି।୨୧୬।

ଗଙ୍ଗା ବିଚାରନ୍ତି ମୁଁ ଅନେକ କଷ୍ଟଦେଲି

ଆତ୍ମାରୁ ଜାତ କରି ପୁତ୍ରନ୍ତ ନାଶକଲି।୨୧୭।

ୟେତେକ ଦୋଷେଣ ମୋତେ କୋପ ତ ନକଲା

ଭ୍ରଛନା ନକରିଣ ଯେ ଗାଙ୍ଗୀ ନବୋଇଲା।୨୧୮।

ଛାଡ଼ି ଯାଇ ନପାରଇଂ ଯେ ମୁହିଂ ସତ୍ୟବ୍ରତେ

ସତ୍ୟକୁ ଲଘିଂଣ ୟେଥୁଂ ଯିବଇଂ କେମନ୍ତେ।୨୧୯।

ୟେ ଘାନ୍ତି ୟେ ପୁତ୍ରଗୋଟିକି ଅବଶ୍ୟ ମାରିବି

ଭର୍ତ୍ସନା ନ ବୋଇଲେ ଆପଣା ତୋଟି ମେଲାଇବି।୨୨୦।

ୟେସନେକ ବିଚାରନ୍ତେ ହୋଇଲା ଗର୍ଭଭାରି

ମହାବଳବନ୍ତ ପୁତ୍ର ଭାରା ସହିତ ନୁଆରି।୨୨୧।

ବୋଲଇ ମାହେଶ୍ୱରୀ ଶୁଣିମା ମୁନିହେ

ବଡ଼ ବଳବନ୍ତା ପୁତ୍ରୟେ ଘାନ୍ତି ଗୋଟିୟେ ଗର୍ଭେରହେ।୨୨୨।

ଋଷି ବୋଇଲେ ବଳବନ୍ତା ହୋଉକି ସୁନ୍ଦର ହିଂ ହୋଉ

ପ୍ରାପତ ଯେବେ ନୋହଇ ସେ ଜନ୍ମହୋଉ କି ନା ନୋହୁ।୨୨୩।

ୟେତେ ବୋଲି ବିଚାର କରନ୍ତି ଶାୟେଂତନୁ

ଅଳସ ସୁନ୍ଦରୀ ଦଶମାସ ଯେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣୁଂ।୨୨୪।

ବିଛାମାସ କୃଷ୍ଣପକ୍ଷ ପ୍ରତିପଦା ଦିନେ

ରୋହିଣୀ ନକ୍ଷତ୍ର ଭୃଗୁବାର ବିଦ୍ୟମାନେ।୨୨୫।

ସିଦ୍ଧି ନାମେ ଯୋଗ ପୁଣି କରଣ ବାଣିଜ୍ୟ

ରାତ୍ର ପାଞ୍ଚଦଣ୍ଡରେ ଜନମ ହୋଇଲା ତନୁଜ।୨୨୬।

ପୁତ୍ରର ପ୍ରସବ ଶୁଣି ଗଣନ୍ତି ମହାଋଷି

ଅମୃତ ଯୋଗେ ପୁତ୍ର ଉପୁଜିଲା ରୋହିଣୀ ବୃକ୍ଷରାଶି।୨୨୭।

ଶୁକ୍ରଙ୍କର ବେଳେ ଉତପତ୍ତି ହୋଇଲାକ ବଳା

ପୃଥୁଳ ସୁସଞ୍ଚ ବତିଶ ଗୁଣେ କଳା।୨୨୮।

ପଞ୍ଚମରେ ଶନିଶ୍ଚର ଚତୁର୍ଥେ ବୃହସ୍ପତି

ରବି ସପତମେ ଚନ୍ଦ୍ର ଲଗ୍ନରେ ଅଛନ୍ତି।୨୨୯।

ତୃତୀୟେ ରାହୁ ଯେ କେତୁ ଅଛଇ ନବମେ

ମଙ୍ଗଳ ଯେ ୟେକାଦଶେ ଶୁକ୍ରହିଂ ନବମେ।୨୩୦।

ଅଷ୍ଟମେ ବୁଧ ଶୁଭ ଯୋଗେଣ ବସେ

ବାମେଣ ଯୋଗ୍ନୀ ଈଶାନ୍ୟ କୋଣେ ବସେ।୨୩୧।

ବତିଶ ପାଦରେ ଅଛଇ ମାହେନ୍ଦ୍ର ଯୋଗ

ୟେକତ୍ରିଂଶ ପାଦେ ଜନ୍ମ ନାହିଂ ଆରେକ ପାଦେ ଭୋଗ।୨୩୨।

ପାଦେଣ ଯେ ଜାତ ହୋଇଲାକ ବାଳ

ଦେଖିଣ ଜାହ୍ନବୀ ଧଇଲେକ କୋଳ।୨୩୩।

ଶାୟେଂତନୁ ଦେଖି ବୋଇଲେ ୟେ ବଡ଼ ବିଚକ୍ଷଣ ବଳା

ଜଗଜ୍ଜିତା ଯୋଗେଶ୍ୱର ଚଉଷଠି ଗୁଣେ କଳା।୨୩୪।

ବୋଲନ୍ତି ଜାହ୍ନବୀ ଆସ କି ନା ରାୟେ

ଦେଖ କିନା ମୁନି ହେ ତୁମ୍ଭର ତନୟେ।୨୩୫।

ଶାୟେଂତନୁ ବୋଇଲେ ସେ ଅପ୍ରାପତ ଆମ୍ଭଙ୍କୁ

ଆମ୍ଭର ନ ଦେଖିଲେ ଶୁଝଇ ଆମ୍ଭର ପୁତ୍ରକୁ।୨୩୬।

ଆସ ହୋ ଭଗବନ୍ତ ଦେଖ କି ନା ବଳା

ଦେଖନ୍ତେ ମୁକତ ଅଟଇ ପୁଣ୍ୟଶୀଳା।୨୩୭।

ପୁତ୍ର ଗୋଟି ଉତପତ୍ତି ଗର୍ଭୁଂ ଯେତେବେଳେ

ମୁଖ ଚାହାନ୍ତେଣ ମାତା ପିତାର ଜୀବନ ସୁଫଳେ।୨୩୮।

ଦୁତୀୟେଣ ପିତା ତାର ଚାହିଂବ ବଦନ

ଜନ୍ମକୁ ଫିଟଇ ତାର ଅପୁତ୍ରିକ ଲକ୍ଷଣ।୨୩୯।

ଜୀଉ ଅବା ମରୁ ଅବା ମନ୍ଦର କରମେ

ପିତା ମୁକତ ହୋଅଇ ଅନେକ ହାଦେ ଧର୍ମେ।୨୪୦।

ୟେତେ ବିଚାରି ସେ ପଣ୍ଡିତ ଭାଗ୍ୟବନ୍ତ

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପାତ୍ରେ ଅର୍ଘ୍ୟେକ ଘେନିଲେ ମୁନିହସ୍ତ।୨୪୧।

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଦୀପେଣ ଗୁଆ ଘୃତ ଯେ ପୂରୋଇ

ନେତର ବଳିତା ୟେ ଶ୍ରୀଫଳେକ ଲାଇ।୨୪୨।

ଚଳନ୍ତି ମହାତ୍ମା ଯେ ପୁତ୍ର ଦେଖିବାକୁ

ପୁତ୍ର ନ ନିରେଖି ଚଳନ୍ତି ଭିତର ପୁରକୁ।୨୪୩।

ଅନ୍ତୁଡ଼ିଘରେ ଯାଇଂ ବିଜୟେ ସୋମବଂଶୀ

ପୁତ୍ରକୁ ଘେନିଣ ଗଙ୍ଗା ସାଷ୍ଟାମେ ଅଛି ବସି।୨୪୪।

ଦେଖ ଦେଖ ମହାତ୍ମା ୟେ ତୋହୋର ପୁତ୍ରଗୋଟି

ଅର୍ଘ୍ୟ ଦେଇ ନିରେଖି ଚାହାନ୍ତି ତପନିଷ୍ଠି।୨୪୫।

କରେଣ ଘେନିଲା ଗଙ୍ଗା ବିଜେ କର୍ଣ୍ଣକଟାରି

ଋଷିଙ୍କର ଦେଖନ୍ତେ ସେ ପୁତ୍ରକୁ ଲୋଡ଼ଇ ମାରି।୨୪୬।

ଗଙ୍ଗାର ହାଥ ଯେ ଧଇଲେ ଶାୟେଂତନୁ

ଆଲୋ ଗାଙ୍ଗି କେତେ ପୁତ୍ର ନାଶକଲୁ କିନୁ।୨୪୭।

ଆଲୋ ଛଡ଼ ପୁତ୍ର ମାଇଲୁ ନ ପୂରିଲା ତୋର ଅଭୀଷ୍ଟି

ଆଲୋ ଆଲୋ ଗାଙ୍ଗି ତୁ ଅଟୁ ବଡ଼ ମନ୍ଦ ନଷ୍ଟି।୨୪୮।

ଯେତେକ ଅଛନ୍ତି ସେ ସଂସାରେ ପୋଖତୀ

ସବୁରି ଅପାଦ ପଡୁ ମୁଣ୍ଡେ ତୋର ନିତି।୨୪୯।

କଟାରି ଘେନି ସେ ଚାପୋଡ଼େକ ମାରି

ପେଲି ପକାଇ ପୁଅକୁ ଘେନିଲେ ଉଛୁଡ଼ି।୨୫୦।

ଗଙ୍ଗା ଉଷତ ହୋଇଲେ ଶାୟେଂତନୁଙ୍କର ବଚନେ

ଆହୋ ସତ୍ୟ ପରିଲା ମୋର ଯାଉଅଛି ମହାମୁନ୍ୟେ।୨୫୧।

ୟେତେକ ବୋଲିବାକୁ ମୁଂ ବାଟ ଚାହିଂଥିଲି

ଗାଙ୍ଗି ବୋଲିବା ପାଇଁ ଛଡ଼ ପୁତ୍ର ମାଇଲି।୨୫୨।

ୟେତେ ବୋଲି ଦେବୀ ଯେ ଉଠିଲେ ବହନ

ପୁତ୍ରକୁ ଛାଡ଼ି ଗଙ୍ଗା ହୋଇଲେ ତୋଷମନ।୨୫୩।

ଶାୟେଂତନୁ ଉଠି ଧଇଲେ କୋଳକରି

ସଞ୍ଚୟେ ୟେ ବ୍ରତ ଯେ ପୂରିଲା ତୋହୋରି? ୨୫୪।

ୟେବେ ଯେ ଜାତ କଲୁ ବାଳୁତ ପୁତ୍ରଗୋଟି

କେମନ୍ତେ ବ୍ରତିବୟେ ନ ପାଇଲେ କ୍ଷୀର ଫୁଟି।୨୫୫।

ଲେଉଟିଣ ଚାହିଁ ସେ ଜାହ୍ନବୀ ବୋଇଲା

ଜୀଁଇଲେ ଜୀଉଂ ମଲେ ମରୁ ମୋହୋର କିସ ଗଲା।୨୫୬।

ଗାଢେଣ କୋଳ କରି ଧଇଲେ ମହାମୁନି

ରାଗେଣ ପେଲି ପକାଇଲା କାନ୍ତାନୀ।୨୫୭।

ତୁ କିଂପା ମୋତେ ଆବୋରିଣ ଧରୁ

ବ୍ରତ ପୂରିଲା ବାହାର ହୋଇଲି ମୁଂ ତୋର ଘରୁ।୨୫୮।

ସତ୍ୟ ମାନିଥିଲି ୟେତେ ଦିନ ପରିଯନ୍ତେ

ଭୃତ୍ୟପଣେ ସେବା ମୁଂ କରିଥିଲି ତୋତେ।୨୫୯।

ଗଙ୍ଗା ବୋଇଲେ ମୁଂ ଥାଇ ଗାଙ୍ଗି ବୋଇଲେ ନ ଥାଇ

ଗାଙ୍ଗି ବୋଇଲୁ ତୁ ଯାଉଛି ମୁଂ ବ୍ରତ ପୂରୋଇ।୨୬୦।

ୟେବେ ମୁଂ ତୋହୋର ଗୁରୁ ତୁ ମୋହୋର ଶିଷି

ଗୁରୁ ପତ୍ନୀକି କିଂପାଇ ଛୁଇଂଲୁ ମହଋଷି।୨୬୧।

କୋପେଣ ବଚନ ବୋଇଲେ ଗଙ୍ଗାଦେବୀ

ମତେ ଯେ ଛୁଇଂଲୁ ତୋତେ ମୁହିଂ ଶାପ ଦେବି।୨୬୨।

ୟେ ପୁତ୍ର ତହୁଂ ଜାତ ହୋଇବ ଯେବଣ ସୁତ

ତୁ ଶାୟେଂତନୁ ଶିରଚ୍ଛେଦ ହୁଅ ତାର ହସ୍ତ।୨୬୩।

ଡରେଣ ଛାଡ଼ିଲେ ସେ ଶାୟେଂତନୁ ମହାମୁନି

ଧାତିକାରେ ଜଳେ ସମ୍ଭାଇଲେ ଅନାଦି କାତ୍ୟାୟନୀ।୨୬୪।

ପୁତ୍ର ଗୋଟି ଘେନି ମୁନିବିସ୍ମୟ ମନ ହୋଇ

ବିଚାରି ବିଚାରି ମୁନି ଯେ ଭୀଷ୍ମ ନାମ ଦେଇ।୨୬୫।

ଜୀଇଲେ ଜୀଉଁ ମଲେ ଅବା ମରୁ ଗଙ୍ଗା ଯେ ବୋଇଲା

ଇଛା ମୃତ୍ୟୁ ବର ସେ ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଯେ ହୋଇଲା।୨୬୬।

ପାରେଶ୍ୱର ଶାୟେଂତନୁ ଭୂରିଶ୍ରବା ତିନି ଭ୍ରାଥେ

ପାରେଶ୍ୱର ହୁଂ ବ୍ୟାସେ ହୋଇଲେ ସମ୍ଭୂତେ।୨୬୭।

ଶାୟେଂତନୁର ତହୁଂ ଉପୁଜିଲେ ଚିତ୍ର ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ

ଭୀଷ୍ମ ହିଂ ଉପୁଜିଲେ ତୃତୀୟ ଆତ୍ମଜ।୨୬୮।

ଶାୟେଂତନୁ ମହାଋଷିଙ୍କର ତିନି ଯେ ସନ୍ତତି

ଆଦିହୁଂ କୁରୁବଂଶ ହୋଇଲେ ୟେଥୁଁ ଉତପତ୍ତି।୨୬୯-୪୫୨।

ଭାରଦ୍ୱାଦଶଙ୍କର ନନ୍ଦିନୀ ପଦ୍ମାବତୀ

ବ୍ୟାସ ପ୍ରଦାନ ହୋଇଲେ ସେ କନ୍ୟା ରୂପବନ୍ତୀ।୧।

ପଦ୍ମଦଳ ଦେଶର ରାଜା ପଦ୍ମନାଭ

ପଞ୍ଚଭୂତ ଲୟକରି ସେ ଖଟଇ ବାସୁଦେବ।୨।

ଦାନେଣ ଅତି ପୁଣ୍ୟ ସେ ମାନେଣ ଚକ୍ରବ୍ରତୀ

ଗ୍ୟାନେଣ ପଣ୍ଡିତ ସେ ସକଳ ହିତେ ବ୍ରତୀ।୩।

ସେ ରାଜାର ରାଜ୍ୟେ ଅଧର୍ମ ନ ପଶି

ଯତ ସତ କ୍ରିୟା ସେ ଯୋଗେଣ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷୀ।୪।

ସାଗରେକ ରଥ ବେନି ସାଗରେକ ହାଥୀ

ସାତସାଗର ବାଜୀ ତିନିସାଗର ପାରିଦଣ୍ଡ ନୃପତି।୫।

ଅଷ୍ଟାଦଶ କ୍ଷଉଣୀ ଖଟଇଂ ସଇନି

ମହାସମ୍ପଦ ରାଜା ସେ ଅଟଇ ମହାଗ୍ୟାନୀ।୬।

ପଦ୍ମନାଭ ରାଜା ଯେ ଜଗତେ ବିଖ୍ୟାତି

ବେଦ ଶାହାସ୍ରେ ସେ ଅଟଇଂ ନିର୍ଜିତୀ।୭।

ମନ୍ତ୍ରୀ ଅମନାତ୍ୟ ଯେ ନିରବଧି ଖଟନ୍ତି

ସେ ପଦ୍ମନାଭ ରାଜାର ଶତେକ ସନ୍ତତି।୮।

ଚାରି କନ୍ୟା ତାହା ତହୁଂ ହୋଇଲେ ଉତପତ୍ତି

ସୁରନାଭ, ସଉନାଭ, ବଜ୍ରନାଭ ବୀର

ଯୋଗନାଭ, ବଳନାଭ, ଶୁଦ୍ଧନାଭ ଶୂର।୯।

ଜୟନାଭ, ସମନାଭ, ଗଗନନାଭ ନାମ ଦେବା

ନୀଳନାଭ, ବରୁଣନାଭ, ଅରୁଣନାଭ ପ୍ରଭା।୧୦।

ୟେହି ମତେ ପଦ୍ମନାଭର ଅନେକ ସନ୍ତତି

ଭାଗ୍ୟବର ସେବି ସେ ଅଟଇ ମହାଛତ୍ରୀ।୧୧।

ମଳୟ ନୀଳବଂଶେ ହୋଇଲେ ଉତପତ୍ତି

ୟେହି ରୂପେ ବଂଶ ତାର ବଡ଼ାଇ ବିଖ୍ୟାତି।୧୨।

ତାହାର ତହୁଂ ଉପୁଜିଲା ଚାରି ଯେକୁମାରୀ

ଅମ୍ୱା, ଅମ୍ୱିକା, ଅମ୍ୱାଳିକା, ଅମ୍ୱିଳିକା ସୁନ୍ଦରୀ।୧୩।

ଗନ୍ଧର୍ବ ଅଂଶେ ସେ ଅଟନ୍ତି ବିଦ୍ୟାଧରୀ

ତୈଲୋକ୍ୟେ ରୂପେ ତାଙ୍କୁ ନାହିଂ ପଟାନ୍ତରି।୧୪।

ଚିତ୍ର ବିଚିତ୍ର ସେ ଶାୟେଂତନୁଙ୍କର ବଳା

ଅମ୍ୱିକା ବାଳୀ ଯେ ଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟକୁ ବରିଲା।୧୫।

ବିଭା ଯୋଗେଣ ସେ କରଇ ପ୍ରଦାନ

ମାନିଲା ନୃପତି ସେ ସଂକଳ୍ପ କରି ମନ।୧୬।

ମକର ଶୁକ୍ଲ ଦଶମୀ ରୋହିଣୀ ନକ୍ଷତ୍ରେ

ସୋମବାର ଶୁଭ ଯୋଗ ଧଇଲେ ପଣ୍ଡିତେ।୧୭।

ସେଦିନରେ କଲେକ ସେହୁ ବିଭା ଅନକୂଳ

ଅନେକ ସାନନ୍ଦେଣ କଲେ ଉତ୍ସବ ମଙ୍ଗଳ।୧୮।

ଅନେକ ସମ୍ଭର୍ବେଣ ସୋମବଂଶର ନୃପତି

ବରକୁ ଘେନିଣ ଯେ ଚଳନ୍ତି ବରଜାତି।୧୯।

ଅନେକ ବୀର ତୂର ଉଦ୍ଦଣ୍ଡ ପାଟଛତ୍ର

ଚଳାଇ ଚତୁରଙ୍ଗ ସଇନି ଯେ

ଗଜ ଅଶ୍ୱ ପାଦାନ୍ତି ରଥ।୨୦।

ଚଳନ୍ତି ଶାୟେଂତନୁ ପାରେଶ୍ୱର ଭୂରିଶ୍ରବା

ଅନେକ ଦେଶର ଯେ ଚଳିଲେ ରାଜଦେବା।୨୧।

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ଯାଇଂ ପଦ୍ମଦଳ ଦେଶେ

ଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ କୁମର ବିଜୟ ବରବେଶେ।୨୨।

କାଶ୍ୟପ ଗୋତ୍ରେ ଯେ ପଦ୍ମନାଭ ନରପତି

ସୋମ ଗୋତ୍ରେଣ ଯେ ଶାୟେଂତନୁ ମହାଯତି।୨୩।

ସୀଉକାର ବରଣ କଲେ କଉଶିକ ପୁରୋହିତେ

ବିଭାର ସଂଯୋଗ କରନ୍ତି ବେନି କୁଳ ଗୋତ୍ରେ।୨୪।

ୟେସନେକେ ପ୍ରଦାନ କଲେକ କୁମାରୀ

ଅନେକ ଯେ ଯଉତୁକେ ବିଭାଯୋଗ ସାରି।୨୫।

ହୋମ କରଣେ ବିଭାବିଧି ହୋଇଲା ସମାପତ

କୁମାର କୁମାରୀ ପାରଣା କରନ୍ତି ଯେ ଘୃତ।୨୬।

ବିଭା ସାରିଣ ବରକନ୍ୟା ଗଲେ ନିଜପୁରେ

ଭୋଜନ ଆଞ୍ଚୋବନ ସାରିଣ ବିଜୟେ ଶୟନ ମନ୍ଦିରେ।୨୭।

ୟେସନେକେ ବରକନ୍ୟା ବିଭାର ସଂଯୋଗେ

ରାଜାମାନେ ଭୋଜନ କଲେ ଅନେକ ସମ୍ଭର୍ବେ।୨୮।

ବରକନ୍ୟାକଇଂ ବିଭା କରାଇ ନୃପତି

ଚଳନ୍ତି ସାନନ୍ଦେ ସେ ସୋମବଂଶ ଆଧିପତି।୨୯।

ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ବିଭା ପରମ ସାନନ୍ଦେ

ତାହାଙ୍କର କନ୍ୟାକୁ ଦିଲାକ ଆନନ୍ଦେ।୩୦।

ଅମ୍ୱାଳିକା ନାମେ କନ୍ୟା ଅମ୍ୱିକାଉଂ ସାନ ଯେ ବହେଣୀ

ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟକୁ ପ୍ରଦାନ କଲାକ ନୃପମଣି।୩୧।

କନ୍ୟାନ୍ତ ଘେନି ବାହୁଡ଼ିଲେ ଶାୟେଂତନୁ ମହାମୁନ୍ୟେ

ପ୍ରବେଶ ମହାତ୍ମା ଯାଇଂ ଆପଣା ଭୁବନେ।୩୨-୪୮୪।

ବଦନ୍ତି ଅଗସ୍ତି ଶୁଣ ହୋ ଯୁଗପତି

ଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ବିଭାର ଯୁଗତି।୧।

କନ୍ୟାନ୍ତ ଘେନିଣ ଯେ ବିଳସନ୍ତି କୁମରେ

ସନ୍ତାନ ଜାତ ନୋହିଲା ପୁତ୍ରଙ୍କର କୋଳେ।୨।

ଦେଖିଣ ବିରସ ଶାୟେଂତନୁ ମହଋଷି

ଗଙ୍ଗାର ଶାପ ମନରେ ଉପଲେସି।୩।

ବିଶେଷେ ମାହେଶ୍ୱରୀ ଆବର ନିଜମାତା

ଗଙ୍ଗାର ଶାପ୍ୟ ସେ ପ୍ରତକ୍ଷେଣ ବିଧାତା।୪।

ମନରେ ବିଚାରି ସେ ଭାଳନ୍ତି ତପନିଷ୍ଠି

କେମନ୍ତେ ପୁତ୍ର ମୋର ମାତା ଶାପ ମେଣ୍ଟି।୫।

ମନେ ମନେ ବିଚାର କରନ୍ତି ତପୋଧନି

ଶାପ ବଞ୍ଚାଇବାକୁ ବୁଦ୍ଧି କରନ୍ତି ମହାଗ୍ୟାନୀ।୬।

ଅନେକ ଯାଗ ଯଜ୍ଞ ମନ୍ତ୍ର ଯେ ବରଣ

ତଥାପି ଗଙ୍ଗାର ଶାପ ନଗଲା ମେଣ୍ଟଣ।୭।

ଅପୁତ୍ରିକ ହୋଇଲେ ଚିତ୍ର ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟେ

ସନ୍ତାନ ନୋହିଲା ସେ ବଂଶର ଗ୍ରାହିଜ୍ୟେ।୮।

ବିଚାରନ୍ତି ମହାତମା ସୋମବଂଶ ଆଧିପତି

ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ରାଇଣ ସେ ମହାଋଷି ପଚାରନ୍ତି।୯।

ତୁ ବାବୁ ପ୍ରଦାନ ହୋଅସି କୁମାରୀ

ବଂଶକୁ ରକ୍ଷାକର ସନ୍ତାନ ଜାତକରି।୧୦।

ୟେତେକ ବିଚାର ସେ କରିଣ ମହଋଷି

ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ପାଇଁ କନ୍ୟା ସେ ଲୋଡ଼ନ୍ତି ସୋମବଂଶୀ।୧୧।

ସେହି ପଦ୍ମଦଳ ଦେଶେ ପଦ୍ମନାଭ ନୃପତି

ଅମ୍ୱା କନ୍ୟା ବୋଲି ତାର ଆରେକ ଦୋହିତି।୧୨।

ତାହାକୁ ସୟମ୍ୱର ସେ କଲାକ ନୃପମଣି

ଲକ୍ଷେକ ନୃପତି ସେ ବରଣ କରିଆଣି।୧୩।

ଅନେକ ଉତ୍ସବ ସେ କଲାକ ମଳୟାନିଳ

ଆରମ୍ଭେ ମିଳିଲେ ଯାଇଁ ସମସ୍ତ ମହୀପାଳ।୧୪।

ସମସ୍ତ ରାଜାଙ୍କୁ ଦିଅଇ ମଣୋହିଂ

ଅଶ୍ୱଗଜଙ୍କୁ ବାରି ଘାସ ଚରଣି ସମସ୍ତ ତୁଲାଇଂ।୧୫।

ଆହୋ ଦ୍ୱାଦଶ ଯୋଜନ ଯେ ଛାୟାର ମଣ୍ଡପ

ୟେସନେକ ସମ୍ପଦ ଯେ କରିଅଛି ନୃପ।୧୬।

ପୃଥିବୀରୁ ବରିଆଣିଲେ ଚାରି ଊଣା ଲକ୍ଷେକ ନୃପତି

ଅନେକ ସମ୍ଭର୍ବେଣ ସେ ବସିଣ ଅଛନ୍ତି।୧୭।

ବଦୟନ୍ତି ଅଗସ୍ତି ଶୁଣ ହୋ ରାଜସାଇଁ

ଶାୟେଂନ୍ତନୁକୁ ଚାରଗଣେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କଲେ ଯାଇଂ।୧୮।

ଅମ୍ୱାର ସୟମ୍ୱର ଉତ୍ସବ ବୋଲନ୍ତି ନିମନ୍ତ୍ରଣେ

ଭୀଷ୍ମ ବୋଲନ୍ତି ହୋ ଶୁଣ ଚାରଗଣେ।୧୯।

ଆହୋ ବୋଲନ୍ତି ଗାଙ୍ଗେବ ପଦ୍ମଦଳ ମନ୍ଦ କଲା

ଦୁଇ ଦୋହିତା ଆମ୍ଭ ଦୁଇ ଭାଇନ୍ତ ଦେଲା।୨୦।

ଆରେକ କନ୍ୟା ଯେବେ ଅଛଇଂ ତାହାର

ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ସେକନ୍ୟା ପ୍ରଦାନ କରୁ ଦଣ୍ଡଧର।୨୧।

ୟେତେକ ବିଚାରି ସେ ଚାରଗଣ ସମସ୍ତେ

ପଦ୍ମଦଳ ଦେଶକୁ ଯେ ବାହୁଡ଼ିଲେ ଦୂତେ।୨୨।

ପଦ୍ମନାଭ ରାଜାକୁ କହିଲେ ବେଗେ ଯାଇ ଚାର

ଭୋଦେବ ନାଶଗଲା ୟେ ତୋହୋର ସୟଂବର।୨୩।

ଆମ୍ଭେ ଅନେକ ଦେଶୟେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିଗଲୁଂ

କୁଞ୍ଜଗଳ ଦେଶେ ଯାଇଂ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲୁଂ।୨୪।

ଶାୟେଂତନୁକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କଲୁ ମାଳା ଦେଇ

ଭୀଷ୍ମ ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭନ୍ତ କତିରେ ବସାଇ।୨୫।

ଅମ୍ୱିକା ଅମ୍ୱାଳିକା କନ୍ୟା ଚିତ୍ର ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟକୁ ଦେଲେ

ଆରେକ କନ୍ୟା ଯେବେ ଅଛି ମୋତେ କିମ୍ପାଇଂ ନ ବରିଲେ।୨୬।

ଆହୋ ଚାରଗଣେ ତୁମ୍ଭେ କହ ବେଗେ ଯାଇଂ

ଅମ୍ୱା କନ୍ୟାକୁ ଭୀଷ୍ମେ ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ଦେବାପାଇଂ।୨୭।

ଶୁଣିଣ ବିରସ ଯେ ହୋଇଲେ ନୃପତି

ଆଗହୁଂ ନ ଫୁଟରେ ଗୋପ୍ୟ କର ରୀତି।୨୮।

ଲକ୍ଷେ ରାଜା ହାଦେ କରି କଲି ସୟମ୍ୱର

ଅନେକ ଆରମ୍ଭେଣ ବସିଲେ ନୃପବର।୨୯।

ଆହୋ ଯତନେଣ ଆଣିଲି ମୁଂ ସୟଂମ୍ୱର ନିମନ୍ତେ

ନାସ୍ତି କଲେ ରାଜା ୟେ କି ଜୀଆଂଇବେ ମୋତେ।୩୦।

ଶୁଣିଣ ଚାରଗଣେ ହୋଇଲେକ ମନେ ତୁଷ୍ଟି

ବହନ କରି ଆଣିଲେ ସଭାକୁ କନ୍ୟା ଗୋଟି।୩୧।

ମା ଗୋ ରାଜାନ୍ତ ନିମନ୍ତ୍ରିଲି ତୋହୋରି ନିମନ୍ତେ

ବରବେଶ ହୋଇ ୟେବେ ବସିଲେ ନୃପନାଥେ।୩୨।

କନ୍ୟାକଇଂ ଦେଖାବନ୍ତି ସୟମ୍ୱର ବିଧାନେ

ମାଳା ଦେଇ ବର ଗୋ ଯାହାକୁ ଇଛା ତୋର ମନେ।୩୩।

ଆହୋ ୟେମନ୍ତ ସମୟେ ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଦୂତ

ମନୁମଥ ସେନାପତି ଘେନିଣ ଶତେକ ରଥ।୩୪।

ସୟମ୍ୱର ସ୍ଥାନେ ଆସି ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ମନୁମଥ

ବୋଲନ୍ତି ଚାରଗଣେ ଆମ୍ଭେ ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଦୂତ।୩୫।

ଯେବଣ କନ୍ୟାକୁ କରୁଅଛ ସୟମ୍ୱର

ସେ ଅବା କନ୍ୟାକୁ ତୁ ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ପ୍ରଦାନ କର।୩୬।

ପଦ୍ମନାଭ ବୋଇଲେ ସେ ଗାଙ୍ଗେବ ମହାକ୍ଷତ୍ରୀ

ଆଗହୁଂ ଜାଣିଥିଲେ କିମ୍ପାଇ ସୟମ୍ୱର କରନ୍ତି।୩୭।

ଦେଖ ୟେବେ ସୟମ୍ୱର କଲଇଂ ଲକ୍ଷେକ ରାଜା ଆଣି

ୟେହା ଭାଙ୍ଗିଣ କି ପାରିବି ୟେହି କ୍ଷିଣି।୩୮।

ମନୁମଥ ବୋଇଲା ତୁମ୍ଭେ ହୋ ଶୁଣ ରାଜାମାନେ

ତୁମ୍ଭେ ଯେ ଅଇଲ ସୟମ୍ୱର ବିଧାନେ।୩୯।

ୟେ ପଦ୍ମନାଭ ରାଜାର ବେନି ଯେ କୁମାରୀ

ଚିତ୍ର ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ପ୍ରଦାନ ତାହାଙ୍କରି।୪୦।

ଅମ୍ୱେ କନ୍ୟାକୁ ଭୀଷ୍ମଦେବଙ୍କୁ ଦେବା

ୟେ କନ୍ୟାକୁ ପ୍ରଦାନ ହୋଇବେ ଗାଙ୍ଗବା।୪୧।

ତୁମ୍ଭେ ହୋ ବିଚାର ସମସ୍ତ ରାଜାଗଣ

ଭୀଷ୍ମେ ବିଜେ ହାଦେ କରିବେ ୟେହି କ୍ଷଣ।୪୨।

ଯେବେ ହୋ ତୁମ୍ଭେ କରିବ ଅବଗ୍ୟାଂ

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଛାମୁକୁ ତୁମ୍ଭର କିସ ଯେ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ।୪୩।

ରାଜାଗଣମାନ ଶୁଣି ସମସ୍ତେ ଭୟକଲେ

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଆଗତ ଶୁଣି ସେ ସଭାରୁ ଉଠିଲେ।୪୪।

ସମସ୍ତ ରାଜାୟେ ବୋଇଲେ ପଦ୍ମନାଭକୁ ରାଇ

ଆମ୍ଭେ ଯାଉଅଛୁ ଯେ ଯାହା ଭୁବନକଇଂ।୪୫।

ୟେ କନ୍ୟାକୁ ତୁମ୍ଭେ ପ୍ରଦାନ କରସି ହୋ ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ

ଗାଙ୍ଗେବର ଭୟ ଯେ ଲାଗିଲା ଆମ୍ଭଙ୍କୁ।୪୬।

ପଦ୍ମନାଭ ବୋଇଲେ ମୁଂ ଯେ ବରିଲି ତୁମ୍ଭନ୍ତ

ଅବଶ୍ୟ ପ୍ରଦାନ ମୁଂ କରିବି ଦୋହିତ।୪୭।

ରାଜାମାନେ ବୋଇଲେ ହୋ ୟେଡ଼େ କାହାର ସାହାସ

ଜଳନ୍ତା ଜୋଇରେ କେହୁ ନେଇଣ ଦେବ ଝାସ।୪୮।

ୟେତେ ବୋଲି ରାଜାଙ୍କୁ ଲାଗିଲା ବଡ଼ ଭୟେ

ସୟମ୍ୱର ଭଗ୍ନକରି ପଳାଇଲେ ସର୍ବରାୟେ।୪୯।

ସଭା ଭଗ୍ନ କରି ତହୁଂ ଚଳିଲେ ସମସ୍ତ ନୃପତି

ଅନେକ ଅଭିମାନେ ଗଲେ ଯେ ଯାହାର କ୍ଷିତି।୫୦।

ପଦ୍ମନାଭ ରାଜା ଅନେକ ସାନନ୍ଦ

ଭୀଷ୍ମକୁ କନ୍ୟା ଦେବି ବୋଲି ବଡ଼ାଇ ଆହ୍ଳାଦ।୫୧।

ଗଙ୍ଗାର ନନ୍ଦନ ଯେବେ ହୋଇବେ ମୋହୋର ଜୁଆଇଂ

ୟେହାଉଂ ଭାଗ୍ୟ ମୁହିଂ ଆଉ ଅବା ପାଇବଇଂ କାହିଂ।୫୨।

ଦୋହିତାକୁ କୋଳେ ଧରି ବୋଇଲା ପଦ୍ମନାଭ ରାଜନ

ଅନେକ ପୁଣ୍ୟ ଯେ ତୋହୋର ସାଧୁ ସାଧୁ ଜୀବନ।୫୩।

ଗଙ୍ଗାର ନନ୍ଦନ ତୋର ହୋଇବା ହାଦେ ବର

ପଞ୍ଚୁ କଟକରେ ସେ ଅଟଇ ଠାକୁର।୫୪।

ଅମର ବର ପାଇଛି ଯାହାର ମୃତ୍ୟୁଇଚ୍ଛା

ଜଗଜ୍ଜିତାନାଥ ସେ ଅଭୟେ ବରବାଞ୍ଛା।୫୫।

ଅନେକ ଉତ୍ସବ ଯେ କରଇ ନରସାଇଂ

ପରମ ସାନନ୍ଦେଣ ଯେ ଦିଲା ଅନେକ ବଧାଇ।୫୬।

ୟେସନେକ ସମୟେ ଯେ ଜଣାଇଲେ ନରପତି

ମନୁମଥ ସେନାପତିକି ରାଇ ସେ ବୋଇଲେ ଚକ୍ରବ୍ରତୀ।୫୭।

ଆହୋ ବହନ ହୋଇ ଯାଇ ତୁ କହ ଶାୟେଂନ୍ତନୁକୁ

ସତ୍ୟ କଲି କନ୍ୟା ମୁଂ ଯେ ଦେବଇ ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ।୫୮।

ପ୍ରତକ୍ଷେ ଦେଖିଲ ହୋ ଭାଞ୍ଜିଲା ସୟମ୍ୱର

ଭୀଷ୍ମକୁ ଦେବଇଂ କନ୍ୟା ସତ୍ୟ ସତ୍ୟ ଯେ ମୋହୋର।୫୯।

ଆଗ୍ୟାଂ ପ୍ରମାଣେ ସେ ଗଲାକ ଦୂତପତି

ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ଛାମୁରେ ଯାଇଂ ପ୍ରବେଶ ତଡ଼ତି।୬୦।

କରପତ୍ର ଯୋଡ଼ିଣ ସେ ସେନାପତି କହିଲା

ତୋହୋର ଆଗ୍ୟାଂୟେ ଦେବ ସୟମ୍ୱର ଭାଞ୍ଜିଲା।୬୧।

ଅନେକ ସାନନ୍ଦ ରାଜା ହୋଇଲା ତୋହୋର ଯେ ନାମେ

ବହୁତ ହରଷ ହୋଇଲା ରାଜା ତୁମ୍ଭ ଅନୁକର୍ମେ।୬୨।

ସ୍ୱାମୀ ବହନ ଯିବା ଚାଲ ସାଜ ୟେବେ ସଇନି

ପ୍ରୋହିତ ହକାରି ବିଭା ଅନକୂଳ ଘେନି।୬୩।

ଅମୃତ ଯୋଗେ ମକର ଶୁକଳ ସପତମୀ

ସେ ଦିନ ଅନକୂଳ କଲେ କୁରୁରାଜ ସ୍ୱାମୀ।୬୪।

ବାହୁଡ଼ାଇ ଚାରଗଣେ ପେଷିଲେ ବେଗେଁ ଦୂତ

ମକର ଶୁକଳ ସପତମୀ ବିଭାଯୋଗ ଅମୃତ।୬୫।

ଚାରଗଣେ କହିଲେ ଯାଇଂ ପଦ୍ମନାଭ ରାଜା ଆଗେ

ମଙ୍ଗଳ ଘେନିଲା ରାଜା ତୁମ୍ଭର ଅନକୂଳ ଯୋଗେ।୬୬।

ବରବେଶ ହୋଇଛନ୍ତି ଭୀଷ୍ମ ମହାରଥୀ

ଗଙ୍ଗାଉ ଉଦେ ଯେ ଅନେକ ବିଦ୍ୟା ଭଗତି।୬୭।

ନ ଚାହିଁ ନ ପଢି ଶିଖିଲେ ଅକ୍ଷର ଲେଖନ

ଗୁରୁ ବିହୁନେ ଶିଖିଲେ ଅନେକ ବିଦ୍ୟାମାନ।୬୮।

ମନ୍ତ୍ରେଣ ଶହସ୍ରେଣ ଯେ ହୋଇଲେ ଭଗତି

ଅଣଗୁରୁ ବିଦ୍ୟା ଶିଖିଲେ ଭୀଷ୍ମ ମହାରଥୀ।୬୯।

ବିଭାଯୋଗ ଘେନି ସେ ସଜ ହୋଅନ୍ତି କୁରୁବୀରେ

ଶୁଭମଙ୍ଗଳ ଯୋଗ ଦିଅନ୍ତି ପାରେଶ୍ୱରେ।୭୦।

ଭୀଷ୍ମ ରୁହାଇଲେ ପ୍ରଶୁରାମଙ୍କ ସହିତେ

ହରିରାମ ନୀଳରାମ ରଘୁରାମ ଚାରିଭ୍ରାଥେ।୭୧।

ବିଶ୍ୱାମିତ୍ର ଆଦି କରି ଅଟନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ

ଯଦୁରାମ ଆଦି କରି ଅଟନ୍ତି ପ୍ରବେଶ ବାରୁଣାବନ୍ତ ପୁରୀ।୭୨।

କାଶୀଶ୍ୱର ରାଜା ଯେ ନିର୍ଝର ଗଣପତି

ଋତୁପର୍ଣ୍ଣ ସଦାନନ୍ଦ ଆବର ଅନେକ ବୀର ଚକ୍ରବ୍ରତୀ।୭୩।

ଅରୁଣସେନ ମାଧବସେନ ବିକ୍ରମସେନ ରାୟେ

ବନ୍ଧୁଯୋଗେଣ ଯେ ଯାହାର ଦଣ୍ଡ ଘେନି ଆୟେ।୭୪।

ୟେସନେକ ଦ୍ୱାରେ ବାଜଇ ବୀରତୂର

ଅନେକ ଥାଠ ସଇନି ମହା ଯେ ସମ୍ଭର।୭୫।

ଅନେକ ଅପକ୍ଷରୀ କରନ୍ତି ନୃତ୍ୟ ଗୀତ

ମଙ୍ଗଳ କୟେବାର ତହିଁ କରନ୍ତି ଚଣ୍ଡପୁତ୍ର।୭୬।

ରଥ କୋଟିୟେ ଯେ ଗଜ ପାଞ୍ଚଖର୍ବ

ବାର ପରାଉଧ ଖୁରୁସାଣି ଚୋଖାର ତୁରଙ୍ଗବ।୭୭।

ଉଦ୍ଦଣ୍ଡ ପାଟଛତ୍ର ଆଲମ୍ୱ ପାଞ୍ଚଲକ୍ଷି

ଉଭାରିଲେ ଦାଣ୍ଡେ ଯେହ୍ନେ ଦିବସେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ନଦେଖି।୭୮।

ଟମକ ନିଶାଣ ଢୋଲ ତୂର ଶଙ୍ଖନାଦେ

ଅକାଶ ଉଛୁଳଇ ହୋ ଗର୍ଜନ ଶବଦେ।୭୯।

ଲକ୍ଷେକ ଗୋ ଦୋହନ କରାନ୍ତି ଶିବଆଳେ

ବିଷ୍ଣୁ ବରଣେ ତିନି ଲକ୍ଷ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜପନ୍ତି ମନ୍ତ୍ରବଳେ।୮୦।

ଦେବୀଙ୍କି ଅନେକ ହାଦେ ଶୀତଳ ଦ୍ରବ୍ୟପୂଜା

ପୋଢ ମେଷ ଛାଗଳ ଦିଅନ୍ତି ବଳି ଭୋଜା।୮୧।

ଗ୍ରହଶାନ୍ତି ମନ୍ତ୍ର ତହିଂ ପଢନ୍ତି ଗଣକେ

ଚାରିଦ୍ୱାରେ ଅନ୍ନ ଛତ୍ର ଦିଅନ୍ତି ଯେ ଲୋକେ।୮୨।

ମୃଦଙ୍ଗ ତାଳକଂସାଳ ରସବେଣୀ

ସ୍ୱର୍ଗର ଅପଛରୀ ଭରହର ଗାୟେଣୀ।୮୩।

ଆହୋ ଭିତରେଣ ଦେବପୂଜା ସାରିଣଗାଙ୍ଗବେ

ବ୍ରହ୍ମା ବରଣ ପୂଜା ସାରିଣ ସର୍ବଦେବେ।୮୪।

ବରବେଶ ହୋଇଣ ଧବଳାଙ୍ଗୀର ବଳା

ଅନେକ ସ୍ତୁତି ସେ କରନ୍ତି ଦେବୀ ସର୍ବମଙ୍ଗଳା।୮୫।

ନମୋ କାତ୍ୟାୟିନୀ ଗୋ ବିଂଝଗିରିବାସୀ

ଦେବଙ୍କର ତେଜ ଘେନି ଯାହାର ଶରୀର ପରକାଶି।୮୬।

ସହସ୍ରେକ ଭୁଜଦେବୀ ତୋର ଅନେକ ଆୟୁଧ

ମାନନୀ ରୂପ ଧରି ଅସୁର କଲୁ ବଧ।୮୭।

ଅଭୟ ପିଙ୍ଗଳାକ୍ଷୀ ଗୋ ନାଶ କର ଦର୍ପଭାଞ୍ଜି

ନବ କୋଟି କାନ୍ତାନୀ ଯାହାର ଶରୀରୁ ଉପୁଜି।୮୮।

ଅଘୋର ରୂପ ଟହ ଟହ ହାସମୁଖୀ

ଆକାଶ କ୍ଷେପଣୀ ଗୋ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ବେନିଆଖି।୮୯।

ଡିବି ଡିବି ବାଦ୍ୟ ମା ଗୋ ଶ୍ରୀଭୁଜେ ଡମ୍ୱରୁ

ଶମଶାନେ ଭ୍ରମଣୀ ଗୋ ନର ଅସ୍ଥିମାଳା ଉରୁ।୯୦।

ହାଣ ହାଣ ମାର ମାର ଡାକେଶ୍ୱରୀ ଡାକେ ତୋଳି

ରଣରଙ୍ଗ ମନ୍ଥନୀ ନାଚନ୍ତି କୁତୋହଳୀ।୯୧।

ବିବସନସାହୀ ମା ଗୋ ମତ୍ତ ଯେ ମାତାଙ୍ଗୀ

ରସନ ଝଟନ ବିହଡ଼ ଦାଢ ଲାଗି।୯୨।

ଆକାଶେଣ ଦୃଷ୍ଟି ଗୋ ପାତାଳେଣ ଦୃଷ୍ଟି

ବାହାନ ଇଚ୍ଛିଲୁ ମା ଗୋ ଗଜ ରିପୁ ପିଠି।୯୩।

କାଳ କାମ ନିଦ୍ରା ଗୋ ମୋହନୀ କାମସେଣା

ଉଡ଼ଙ୍ଗ ମାଳ ହୃଦେ ଗୋ ବାହୁଟି କଙ୍କଣା।୯୪।

ଜଟାକୁଣ୍ଡଳୀ ଗୋ ଭୂଷଣ୍ଡି ଘୁମୁରା

ବକ୍ଷ ସ୍ଥଳେ ଲୁଳଇ ଯାର ମନ୍ଦାର ମାଳାହାରା।୯୫।

ଚଞ୍ଚପୁଟ ଚାଞ୍ଚପୁଟ ନୃତ୍ୟରଙ୍ଗେଣ ଭୋଳୀ

ହାକେଣୀ ଡାକେଣୀ ଗୋ ରଣରଙ୍ଗେ କୁତୋହଳୀ।୯୬।

ଚନ୍ଦ୍ରଘଣ୍ଟା ମହାମାୟା ବିଜୟା ବିରୂପା

ଟହଟହ ହାସ ଗୋ ମହାପିଙ୍ଗଳା ମହାତପା।୯୭।

ଯୋଗେଣ ଯୋଗେଶ୍ୱରୀ ଗୋ ଜୟତୁ ଜୟ ଗୋସାମଣୀ

ଅପାଦଖଣ୍ଡଣୀ ଗୋ ସୁରଲୋକ ରକ୍ଷଣୀ।୯୮।

ଶ୍ରୀଚଣ୍ଡୀ ସାରୋଳା ସର୍ବମଙ୍ଗଳା ପରସାଦେ

ଶ୍ରୀମହାଭାରଥ ଆଦିପର୍ବ ଶାହାସ୍ର ସଂବାଦେ।୯୯।

ଶ୍ରୀମଙ୍ଗଳା ନାମ ଗୋଟିକି ମୋର ତଲ୍ଲୟେ ଧ୍ୟାୟେ

ଶୂଦ୍ରମୁନି ସାରୋଳା ଦାସକୁ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଅ ମାୟେ।୧୦୦-୫୮୪।

ଶୁଣ ହୋ ବଇବସୁତ ମନୁ ବଦନ୍ତି ଅଗସ୍ତି

ଦେବୀଙ୍କି ଅନେକ ସ୍ତୁତି କଲେକ ଭୀଷ୍ମ ମହାରଥୀ।୧।

ଅନେକ ବାଞ୍ଛା କରନ୍ତି ଗଙ୍ଗାର ତନୟ ମହାରଥା

ବିଭାକୁ ଅନକୂଳ ଯୋଗ ମୋତେ ଦେବା ଜଗତମାତା।୨।

ଯେ ତୋତେ ଆରାଧନା କରଇ କରୁ ତାକୁ ରକ୍ଷା

ଭଗତ ଜନମତ୍ସଳୀ ଗୋ ପୂରାଅ ମୋର ମନବାଞ୍ଛା।୩।

ଶିରେଣ ରତ୍ନମଣି ଗୋ ମୁକୁଟ ଢଳହଳା

ହୃଦେଣ ଭୂଷଣ କଣ୍ଠେଣ ରତ୍ନମାଳା।୪।

ତାଡ଼ ତୋଢର ସୀମନ୍ଥି ଜଗଦଳା କର୍ଣ୍ଣେ କର୍ଣ୍ଣାଞ୍ଚଳ

ଖେଳନ୍ତା ସିଂହ ଜାଣି ଦିଶଇଂ ଜାହ୍ନବୀର ବାଳ।୫।

ନୟନେ ଅଞ୍ଜନ ଗୋ ପୟରେଣ ଅଳତା

ନବତନ ବସନ କୁଙ୍କୁମ ଭୂଷଣେ ମନ୍ତ୍ରସୂତା।୬।

ଦଧିମାଛ ଅନକୂଳ ଶୁଭଯୋଗ ଘେନି

ଗଣିକାଗଣମାନେ ଦିଅନ୍ତି ହୁଳହୁଳି ଧୁନି।୭।

ବେନି ଲକ୍ଷ ଚାମର ଢାଳନ୍ତି ସନ୍ନିଧାନେ

ବିଜୟେ ଗାଙ୍ଗେବ ଯାଇଂ ଶାୟେଂତନୁଙ୍କ ବିଦ୍ୟମାନେ।୮।

ପାଦେଣ ପାଦଅର୍ଘ୍ୟ ଦେଇଣ ପରିଣାମି

ବିଭା କାର୍ଯ୍ୟକୁ ବିଜୟେ କରିବା ଦେବସ୍ୱାମୀ।୯।

ଦଧିବାମନ ସୁମରି ଅନକୂଳ କରିବା

ପଦ୍ମନାଭ ରାଜ୍ୟକୁ ଦେବ ବିଜେ କରିଯିବା।୧୦।

ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ମୁଖରୁ ୟେସନେକ ବାକ୍ୟ ଶୁଣି

ଶାୟେଂତନୁ ଥମ୍ୱୀଭୂତ ପୂର୍ବ ବେବସ୍ଥାୟେ ଜାଣି।୧୧।

ହେଠମାଥ ହୋଇ ବସିଲେ ତପନିଷ୍ଠି

ବେନି ଲୋଚନରୁ ହୋଇଲା ଅଶ୍ରୁଜଳ ବୃଷ୍ଟି।୧୨।

ପିତାର କ୍ରୋଧ ଦେଖି ପଚାରନ୍ତି ମହାରଥୀ

ସାନନ୍ଦେଣ ଅଶ୍ରୁଜଳ କି ବିଷାଦେଣ ପିତାମତି ? ୧୩।

ଶାୟେଂତନୁ ବୋଇଲେ ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ମୁଖ ଚାହିଁ

ବାବୁ ଆନନ୍ଦ ହୋଇଲି ତୋହୋର ବୋଲ ପାଇ।୧୪।

ପୁଣ ବିଷାଦ ହୋଇଲି ବାବୁ ମୁଂ ପୂର୍ବର କଥା ମଣି

ଚକ୍ଷୁକେ ଆନନ୍ଦ ଚକ୍ଷୁକେ ବିଷାଦ ସେ ବହଇ ପାଣି।୧୫।

ଭୀଷ୍ମ ବୋଇଲେ ଆନନ୍ଦ ହୋଇଲ ମୋତେଦେଖି

ବିଷାଦ ସ୍ଥାନ କେହୁ ସ୍ୱାମୀ କହ ଉପଲେଖି।୧୬।

ଶାୟେଂତନୁ ବୋଇଲେ ବାବୁ ତୋହୋର ମାତା ଗାଙ୍ଗୀ

ତୋତେ ନାଶ କରନ୍ତେ ଆମ୍ଭେ ହୋଇଲୁ ବଇରାଗୀ।୧୭।

ରାଗେଣ ତାହାଙ୍କୁ ଆମ୍ଭେ ବୋଇଲୁ ଭର୍ତ୍ସନା

ନ ସହି ଚଳିଯାନ୍ତେ ଅନାଦି ଅପର୍ଣ୍ଣା।୧୮।

ଆମ୍ଭେ ଯାଇ ଗଙ୍ଗାକୁ ଧଇଲୁ କୋଳକରି

ପ୍ରସବ କରି ଗଙ୍ଗା କିମ୍ପେ ପୁଅନ୍ତ ପକାଇଲୁ ମାରି।୧୯।

ଗଙ୍ଗା ବୋଇଲା ମୁଁ ତୋହୋର ପରମଗୁରୁ

ବରତ ପୂରିଲା ମୋର କିଂପାଇ ମୋତେ ଧରୁ।୨୦।

କୋପେଣ ଶାପ ମୋତେ ଦେଲେକ ଧବଳୀ

ୟେ ପୁତ୍ରର ବୀର୍ଯ୍ୟେ ପୁତ୍ର ଉପୁଜିଲେ ତୁ ହୋଇବୁ ବିଷାବଳି।୨୧।

ବାବୁ ତୁ ଯେବେ ବିଭାରେ ହୋଇବୁ ନନ୍ଦନ

ଅବଶ୍ୟ ପୁତ୍ର ଯେ ତୋହୋର ହୋଇବ ଉତପନ୍ନ।୨୨।

ବାବୁ ତୋହୋର ମାତା ଯେ ଶାପ ଦେଇଅଛି ମୋତେ

ଅବଶ୍ୟ ଶିର ଛେଦନ ହୋଇବି ତୋହୋର ପୁତ୍ରଙ୍କର ହାଥେ।୨୩।

ପିତାର ବଚନ ଶୁଣି ଭୀଷ୍ମ ଯେ ମୁରାଟ

ଧାତିକାରେ କାଢି ପକାଇଲେ ମଥାରୁ ମୁକୁଟ।୨୪।

ଛାଡ଼ିଲେ ବରବେଶ ବସିଲେ ଭୀଷ୍ମ ମହତମା

ବାଦ୍ୟମାନ ରୁହାଇଲେ ବିଷାଦ ସର୍ବଆତ୍ମା।୨୫।

ପ୍ରଶୁରାମ ବୋଇଲେ ଭୀଷ୍ମ କିଂପାଇ ବିରସିଲୁ

ବରବେଶ ତେଜି କିମ୍ପା ମୁକୁଟ ଫେଇଲୁ।୨୬।

ଭୀଷ୍ମେ ବୋଇଲେ ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣ ରାଜଦେବେ

ମୋହୋର କିସ ବିଭା ଯେ ପିତାର ଅଭାବେ।୨୭।

ଅନେକ ବାଗେ ପିତା ଅର୍ଜଇ ହାଦେ ପୁତ୍ର

ପୁତ୍ର ବାଞ୍ଛା କରଇ ଯେ ବଂଶ ରକ୍ଷା ହୋଇବା ନିମନ୍ତ।୨୮।

ମୋହୋର ପୁତ୍ର ହୋଇଲେ ଯେବେ ପିତା ନାଶ ଯିବ

ସେ ବିଭାରେ ହାଦେ ମୋର କିସ ଧର୍ମ ଉପୁଜିବ।୨୯।

ପୁତ୍ର ସେ ରକ୍ଷା ଯେ କରଇ ନିଜ ବଂଶ

ମୋହୋର ପୁତ୍ରରେ ଯେବେ ଶାୟେଂତନୁ

ପ୍ରାୟେ ପିତା ଯିବେ ନାଶ।୩୦।

ଆବର ବିଭାୟେଣ ମୋର କିସ ପିରୋଜନ

ଛାଡ଼ିଲି ମାୟା ମୋହ ନୋହୁ ଯେ ସନ୍ତାନ।୩୧।

ଡାହାଣା ବ୍ରତେକ ଶଙ୍ଖେ ଜଳ ତିଳ ଲାଇ

ଦାରା ସଂଘରିଲେ ଭୀଷ୍ମେ ସଂକଳ୍ପ କରାଇ।୩୨।

ଶରୀରେ ଆୟୁଷ ଥାଇଂ ମୋହୋର ଯେତେ କାଳ ପରିଯନ୍ତେ

ସତ୍ୟ ସତ୍ୟ ତିନିବାର ସତ୍ୟ ଅଲଘିଂତ ନିୟମ ଅଛି ମୋତେ।୩୩।

ନୋହୁ ନୋହୁ ଭାରିଯା ପୁତ୍ର ସନ୍ତାନହିଂ ପଛେ ନୋହୁ

ଯେମନ୍ତେ ଶାୟେଂତନୁ ମୋର ଚିର ଆୟୁରହୁ।୩୪।

ଉପେଖିଲେ କାମ ମୋହ ସଂଘରଣ କଲେ ଦାରା

ଯାବତ ଉଦୟେ ହୋଇବେ ଚନ୍ଦ୍ର ଦିବାକରା।୩୫।

ତୋହୋର ୟେଡ଼େ ବିରସ ମୋହୋର ବିଭା ଶୁଣି

ପରମଯୋଗୀ ପୁରୁଷ ସେ ଭୀଷ୍ମ କ୍ଷତ୍ରି ଚୂଡାମଣି।୩୬।

ସାଚୋ ସାଚୋ ବାରତା ଶୁଭଇ ପଦ୍ମଦଳ ଦେଶେ

ଭୀଷ୍ମେ ବିଜେ କରି ଆସୁଅଛନ୍ତି ବରବେଶେ।୩୭।

ବରଣ କାଳେ ଯେତେ ଯୁବତୀ ଜନେ ଆସି

ଅମ୍ୱା କନ୍ୟାର ଆଗରେ ସମସ୍ତେ ପରଶଂସି।୩୮।

ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ତୁ ପୁଣ୍ୟ କରିଥିଲୁ ଗୋ ଆୟି

ଗଙ୍ଗାର ନନ୍ଦନ ଭୀଷ୍ମେ ହୋଇବେ ତୋହୋର ଗୋସାଇଂ।୩୯।

ପିତା ମାତା ତୋର ସାର୍ଥୁକ, ଜୀବନ ତୋର ଧନି

ଶୁଭକ୍ଷଣେ ଉପୁଜିଲୁ ଅମୃତ ଯୋଗ ଘେନି।୪୦।

ଅନେକ ସାନନ୍ଦେ ଯେ ଉତ୍ସବ ରାୟେ କରି

ଭୋଜନ ଯୋଗାଡ଼ ଯଉତୁକ ସମ୍ଭାର ଆଦିକରି।୪୧।

ରଥ ଗଜ ଅଶ୍ୱପାଦାନ୍ତି ଘେନି ଅନେକ କୋଟି

ସମ୍ଭରେ ପଦ୍ମନାଭ ରାଜା ଆସଇ ପାଛୋଟି।୪୨।

ଦଣ୍ଡ ଘେନି ରାଜା ଆସଇ ପୃଥିବୀ ପୂରନ୍ତେ

ତ୍ରିପୁରା ନଦୀର ଯେ ଉତ୍ତର ତଟାନ୍ତେ।୪୩।

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ତହିଂକି ଯେଉଁ ଦୂତେ ଯାଇଥିଲେ

ବାହୁଡ଼ିବିସ୍ମୟ ହୋଇଣ ଆସି ପଦ୍ମନାଭକୁ କହିଲେ।୪୪।

ଭୋ ସ୍ୱାମି ଭୀଷ୍ମ ମହାରଥୀ ବିଭା ହୋଇ ଆସୁଥିଲେ

ଆସନ୍ତେଣ ପିତା ଶାୟେଂତନୁ ନିରୋଧିଲେ।୪୫।

ଯୋଗାଡ଼ ମାନନ୍ତ ଠାବେ ଠାବେ ରୁହାଇଲେ

ବରଜାତି ଲୋକମାନେ ସବୁ ବାହୁଡ଼ିଣ ଗଲେ।୪୬।

ପଦ୍ମନାଭ ବୋଇଲେ ମୁଂ କେବଣ ପାପଦୋଷୀ

କିମ୍ପାଇଂ ନିରୋଧ କଲେ ଶାୟେଂତନୁ ମହଋଷି।୪୭।

ବାହୁଡ଼ଇ ନରନାଥ ଆପଣା ନିଜପୁରୀ

ଚାରଗଣ ବଚନକୁ କେବେହେଂ ସଂପ୍ରତେ ନକରି।୪୮।

ସେ ଦିନକଇଂ ବାଟ ଚାହିଂ ରହିଲା ନରପତି

ସେ ଯୋଗାଡ଼ମାନ ସବୁ ବିନ୍ୟାସିଲେ ବରଜାତି।୪୯।

ଦିନା ଚାରି ବାଟ ଚାହିଂ ରାଜା ବିମୁଖ ହୋଇଲା

ଜଉନାଭ ବୋଲି ତାର ପୁତ୍ରକୁ ବରଗିଲା।୫୦।

ୟେଥିର ତଦନ୍ତ ବାବୁ ବୁଝସିରେ ଯାଇଂ

ଭୀଷ୍ମେ ବିଭା ହୋଇ ନ ଅଇଲେ କିସ ପାଇଂ।୫୧।

ରାଜାର ବଚନେ ତହୁଂ ଗଲେ ବେନି ପୁତ୍ରେ

ସପତ ଦିନେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ବାରୁଣାବନ୍ତେ।୫୨।

ଶାୟେଂତନୁଙ୍କୁ ପ୍ରଣପତ୍ୟ ଜଉନାଭ ସଉନାଭ

ସ୍ୱାମୀ ବିଭା ହୋଇ କିଂପା ନଗଲେ ଭୀଷ୍ମଦେବ।୫୩।

ଶାୟେଂତନୁ ବୋଇଲେ ସେ ଦାରା ସଂଘରିଲା

ଆମ୍ଭର ନିମନ୍ତେ ସେ ବିଭା ଯେ ନୋହିଲା।୫୪।

ତୁମ୍ଭେ ଆବର ଭୀଷ୍ମକୁ ନ କରିବ ବାବୁ ଆଶ

ଆନକୁ ପ୍ରଦାନ କର ଯାଅ ହୋଇଣ ନିରାଶ।୫୫।

ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ରାଇ ଆଣିଲେ ପିତା, ତାହାଙ୍କର କତି

ବାବୁ ପଦ୍ମନାଭ ରାଜା ପଠିଆଇଲା ପୁତ୍ର ଯେ ଦୁହିନ୍ତି।୫୬।

କନ୍ୟା ଗୋଟିକି ବାବୁ ତୁ ହୁଅସି ପ୍ରଦାନ

ସନ୍ତାନ ନଥିଲେ ତୁଟଇ ଧର୍ମମାନ।୫୭।

ଭୀଷ୍ମେ ବୋଇଲେ ଆବର ହୋଅଇ କି ସେ କଥା

ମୋହୋରେ ନାଶ ଯିବକି ତୋହୋର ପ୍ରାୟେ ପିତା।୫୮।

ଅନେକ ଜଣାବନ୍ତେ ନାସ୍ତିହିଂ ସେହୁ କଲେ

ରାଜାର ବେନିପୁତ୍ରେ ବାହୁଡ଼ିଣ ଗଲେ।୫୯।

ଆପଣା ରାଜ୍ୟରେ ସେ ହୋଇଲେ ପରବେଶ

ପିତାଙ୍କୁ ବାରତା କହିଲେ ତାତ ଛାଡ଼ସି ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଆଶ।୬୦।

ପିତାର ନିମନ୍ତେ ସେ ସଂଘରିଲେ ଦାରା

ସଂକଳ୍ପ କରିଣ ସେ ଛାଡ଼ିଲେ ମହାବୀରା।୬୧।

ପୁତ୍ରଙ୍କର ମୁଖରୁ ୟେସନେକ ବାଣୀ ଶୁଣି

ବିଚାରି ବୋଇଲା ସେ ପଦ୍ମନାଭ ନୃପମଣି।୬୨-୬୪୬।

ବାବୁ ଅମ୍ୱା କନ୍ୟାକୁ ଶାଲୁ ମାଗୁଥିଲା ପୂର୍ବେ

ମୁହିଂ ତାହାକୁ ନାସ୍ତି କଲି ମତ୍ତ ଗର୍ବେ।୧।

ସୟମ୍ୱର କରିଥିଲି ତାହା ଭୀଷ୍ମନାଶ କଲା

କାଳେ ଦୁହିତାକୁ ମୋର ପ୍ରଦାନ ନୋହିଲା।୨।

ବାବୁ ଅଞ୍ଜନସେନ ନାମେ ଅଟଇ ତାର ମନ୍ତ୍ରୀ

ଶାଲୁର ତହିଂକି ତାକୁ ପଠିଆଇଲା ଭୂଅପତି।୩।

ଶାଲୁକଇଂ ମାଳା ଦେଇ ବରିଆସ ଯା ବହନ କରି

ତାହାକଇଂ ପ୍ରଦାନ କରିବି ୟେ ମୋହୋର ଯୋଗେଶ୍ୱରୀ।୪।

ରାଜାର ବଚନେ ଚଳିଲା ମନ୍ତ୍ରୀବର

ଶାଲୁର ଦେଶେଣ ଯେ ପ୍ରବେଶ ସତ୍ୱର।୫।

ଶାଲୁକୁ ଜଣାଇଂ ଯାଇଂ କଲାକ ଦର୍ଶନ

କହିଲାକ ମନ୍ତ୍ରୀବର ସକଳ ବିଧାନ।୬।

ତୁ ଯହୁଂ ଆଗହୁଂ କୁମାରୀକୁ ମାଗୁଥିଲୁ ରାୟେ

ପଦ୍ମନାଭ ନୃପତି ତୋତେ ଦେବ ଦୁହିତା ଗୋଟିୟେ।୭।

ଶାଲୁ ବୋଇଲା ଯେ ଅମ୍ୱେ କନ୍ୟା ବାଳୀ

ସେହି ସେ ଅଟଇ ମୋର ମନର ହିଆଳି।୮।

ମନ୍ତ୍ରୀ ବୋଇଲା ସେହି ସେ ହୋଅଇ ଯୁଗତେ

ଅମ୍ୱା ନାମେ କନ୍ୟାହିଂ ସେ ତୋତେ ଦେବଇଂ ଯଥାର୍ଥେ।୯।

ଶୁଣିଣ ସାନନ୍ଦ ସେ ହୋଇଲା ମହୀପତି

ମାଳା ଦେଇଂ ବରିଲା ସେ ପଦ୍ମନାଭର ମନ୍ତ୍ରୀ।୧୦।

ବୃଷ ଶୁକଳ ତ୍ରୟୋଦଶୀ ଶୁକ୍ରବାର

ଅନୁରାଧା ନକ୍ଷତ୍ର ହାଦେ ଭୋଗ ସେ ଦିନର।୧୧।

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନି ତୋହୋର ଯିବୁଟି ଦଣ୍ଡସାଇଂ

ଶାଲୁ ଅନେକ ଗଉରବ କଲା ହରଷ ହୋଇ।୧୨।

ପଦ୍ମନାଭ ନୃପତି ଯେବେ ମୋତେ ଦେବଟି ଦୋହିତ

ୟେହାଉଂ ମୁହିଂ ଆନ କିଲୋଡ଼ିବି ପୁଣ୍ୟ ଅର୍ଥ।୧୩।

ବର ବରିଣ ଅଇଲା ସେ ପଦ୍ମନାଭ ମନ୍ତ୍ରୀ

ଅନେକ ଉତ୍ସବ ତହିଂ କଲେକ ନୃପତି।୧୪।

ଅମ୍ୱା କନ୍ୟାର ନିମନ୍ତେ ରାୟେ ପଦ୍ମନାଭ

ପୁଣିହିଂ ବିଭା ଯୋଗାଡ଼ କଲାକ ସମ୍ଭର୍ବ।୧୫।

ଇଷ୍ଟ କୁଟୁମ୍ୱ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବନ୍ତ ମାନ

ଅନେକ ଦେଶର ରାଜା କଲା ନିମନ୍ତ୍ରଣ।୧୬।

ଅନେକ ରଥ ଘେନି ସେ ଶାଲୁ ଦଣ୍ଡଧାରୀ

ବିଭା ଯୋଗେଣ ରାଜା ଆସଇ ଥାଟଚାଳି।୧୭।

ଚଉବିଂଶ ନଗ୍ରେ ଆସି ହୋଇଲା ପ୍ରବେଶ

ଶାଲୁକୁ ପଚାରିଲା ନୃପତି ମହୀଦାସ।୧୮।

ଶାଲୁବୋଇଲା ମୋତେ ବରିଲା ପଦ୍ମନାଭ

ଅମ୍ୱେ କନ୍ୟା ମୋତେ ଯେ ପ୍ରଦାନ କରିବ।୧୯।

ମହୀଦାସ ବୋଇଲା କିଂପା ଅନମିତ୍ତେ ଅଇଲୁ

ଡଗର ମୁଖେ କି ବାରତା ନ ପାଇଲୁ।୨୦।

ଅମ୍ୱେ କନ୍ୟାକଇଂ ସୟଂବର କଲା

ଗଙ୍ଗାର ନନ୍ଦନ ଭୀଷ୍ମର ଯେ ସୟଂବର ଭାଜିଲା।୨୧।

ଆମ୍ଭର ଥାଉଂ ଥାଉଂଣ ଯେ ମାଳା ଦେଇ ବରି

ଭୀଷ୍ମେ ହାଦେ ପ୍ରଦାନ କରିବ କୁମାରୀ।୨୨।

ୟେସନକ ବାରତା ଯହୁଂ ପାଇଲା ବାଟରେ

ଶାଲୁ ବାହୁଡିଲା ଯେ ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଡରେ।୨୩।

ନିଚୟେ ଯେବେ କନ୍ୟା ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ବରିଲା

ଯୁଗତେ ସେ କନ୍ୟା ଗୁରୁପତ୍ନୀ ହେଲା।୨୪।

ଶାଲୁ ବାହୁଡ଼ିଲା ଯେ ୟେସନେକ କଥା ଶୁଣି

ବାଟ ଚାହିଂ ସେ ଯେ ପଦ୍ମନାଭ ନୃପମଣି।୨୫।

ଦିବସ ରାତ୍ର ଯେ ବେନି ଅନକୂଳ ସରିଲା

ରାତ୍ର ହିଂ ପାହିଲା ହୋ ଶାଲୁ ତ ନଇଲା।୨୬।

ଡଗର ବାରତା କହିଲା ବେଗେଯାଇ

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଡରେ ସେ ନଇଲା ଗୋସାଇଂ।୨୭।

ପୁଣି ହିଂ ସେହି ଅନକୂଳ ନାଶ ଗଲା

ଯୁବା ବୟସ ଯେ ଅମ୍ୱା କନ୍ୟାର ହୋଇଲା।୨୮।

ତୃତୀୟେ ବରିଲା ସେ ନୃପତି ବୀରବାହୁ

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ବରଣ ଶୁଣି ନ ଅଇଲା ସେହୁ।୨୯।

ଚତୁର୍ଥେଣ ମାନ-ଅରଜୁନକୁ ବରିଲା

ବରପୂର୍ବା ବୋଲି ସେ ବିଭା ହିଂ ନୋହିଲା।୩୦।

ୟେମନ୍ତେ ଅନେକ ଦେଶ ରାଜା ବରିଲା ନୃପତି

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଡରେ କେହି ନୋହିଲେ ତାର କତି।୩୧।

ପଞ୍ଚଦଶ ବରଷ ହୋଇଲା କୁମାରୀ

ଯୁବା ବୟସ ଯହୁଂ ହୋଇଲା ମନୋହାରୀ।୩୨।

ଯହୁଂ ପ୍ରଦାନ କେହି ନୁହନ୍ତା ହୋଇଲା

ଦୋହିତାକୁ ଘେନି ରାଜା ବାରୁଣାବନ୍ତେ ଗଲା।୩୩।

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ସନ୍ନିଧ୍ୟେ ଯାଇଂ ମିଳିଲା ନୃପମଣି

ଛାମୁରେଣ ଉଭା ରାୟେ କଲାକ ଦୁଲଣୀ।୩୪।

ବୋଇଲା ଭୋ ଗାଙ୍ଗେବ ୟେ ଆମ୍ଭର ଅଟଇ କୁମାରୀ

ନ ନାଶିଲୁ ନ ପୋଷିଲୁ ଛାଡ଼ିଲୁ ବରଣ କରି।୩୫।

କେବଣ ଦ୍ରୋହ କଲା ତୋତେ ୟେ ମୋହୋର ଦୁଲଣୀ

ୟେବେହେଂ ସମ୍ଭାଳ ଅଇଲି ଛାମୁକୁ ତୋହୋର ଘେନି।୩୬।

ଭୀଷ୍ମେ ବୋଇଲେ ମୁଂ ତୋହୋର ଦୁହିତାକୁ ବରିଲି

ତାହାକୁ ଉପେଖିକି ଆନକୁ ବିଭାହେଲି।୩୭।

ପିତା ମୋହୋର ନାଶଯିବ ମୋହୋର ପୁତ୍ର ହୋଇଲେ

ଦାରା ସଂଘରିଲି ମୁହିଂ ଶାୟେଂତନୁଙ୍କର ବୋଲେ।୩୮।

ଯାହାକଇ ପାରୁ ତୁ ପ୍ରଦାନ କର ବାଳୀ

ମୁହିଂ ଉପେକ୍ଷା କଲି ସତ୍ୟ ପ୍ରତିପାଳି।୩୯।

ପଦ୍ମନାଭ ବୋଇଲେ ଭୋ ଭୀଷ୍ମ ଅନେକ

ଦେଶରୁ ମୁଂ ବରିଲି ଦଣ୍ଡଧରେ

କେହି ପ୍ରଦାନ ନୋହିଲେ ତୋହୋର ଯେ ଡରେ।୪୦।

ଶାୟେଂତନୁ ପରାଶର ଭୁରିଶ୍ରବାନ୍ତ ବୋଲାଇ

ଜଣେ ଜଣେ ଗୁହାରି କରଇ ସେ ଦୋହିତାକୁ ଦେଖାଇ।୪୧।

ଯଉବନବନ୍ତୀ ସେ ସୁସଞ୍ଚ କାମେନୀ

ଅମୂଲ୍ୟ ରୂପବନ୍ତୀ ଯେ ତ୍ରୈଲୋକ୍ୟ ମୋହିନୀ।୪୨।

ଅନେକ ବାଗେ ତିଆରିଲେ ପିତାମହ ଲୋକେ

କାହାରି ବୋଲ ଭୀଷ୍ମ ନ କଲେ ଦୃଢବାକ୍ୟେ।୪୩।

ସତ୍ୟେଣ ସଂସାର ଅଛଇ ନା ପ୍ରବର୍ତ୍ତି

ସତ୍ୟ ମେଣ୍ଟିଲେ ପ୍ରାଣୀ ହୋଅନ୍ତି ନର୍କଗତି।୪୪।

ମୁହିଂ ଯେ ବ୍ରତ କଲି ପିତାର ନିମନ୍ତେ

ତୁମ୍ଭେ କିଂପା ଧର୍ମ ମୋହୋର ଭାଞ୍ଜୁଛ ଅନମିତ୍ତେ।୪୫।

ସବୁଙ୍କରି ବଚନ ଯହୁଂ ଧଂସିଲେ ଗାଙ୍ଗେବ

ଦେଖିଣ ବିରସ ଯେ ହୋଇଲେପଦ୍ମନାଭ।୪୬।

ପଦ୍ମନାଭ ବୋଇଲା ଯେ ଦୁହିତାକୁ ରାଇ

ତୁ ଆବର ମୋର ପୁରେ କରିବୁ କିସ ଯାଇ।୪୭।

ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ସେବା ଗୋ କରିଥାଅ ଅନୁବ୍ରତେ

ପୋଷିଲେ ପୋଷୁ ଅବା ନାଶିଲେ ନାଶୁ ତୋତେ।୪୮।

ସେବା କରୁଥିଲେ କରଇ ଅବା ଦୟା

ବିଚାରିଣ ଖଟି ଗୋ ଥାଅ ମହାମାୟା।୪୯।

ଅମ୍ୱା କନ୍ୟାକୁ ସେ ଛାଡିଣ ନରନାଥ

ଚଳିଲେ ନିଜ ରାଜ୍ୟେ ରାଜା ବିମୋହିତ ଚିତ୍ତ।୫୦।

ରାଜାର ନନ୍ଦନୀ ଯେ ନବଯଉବନୀ

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ନବରେ ଖଟଇ ସେ ଦିବା ଯେ ରୟେଣୀ।୫୧।

ଭୀଷ୍ମେ କୋପ କଲେ ଦେଖିଣ ସେ ନାରୀ

ବୋଇଲେ ୟେ ପାମେରୀ କି ନିଅ ବାଳ ଧରି।୫୨।

କୋପେଣ ବାହାର କଲେ ପାତ୍ର ଅମନାତ୍ୟେ

ଦେଖିଣ ସୁନ୍ଦରୀ ଯେ ବିମୋହିତ ଚିତ୍ତେ।୫୩।

ବୋଲଇ ସୁନ୍ଦରୀ ଶୁଣ ହୋ ଗାଙ୍ଗେବ

ମୋତେ ନାଶ କଲେ କିସ ଧର୍ମ ତ ହୋଇବ।୫୪।

ୟେହା ଶୁଣି ବୋଇଲେ ଯେ ଶାୟେଂତନୁର ଶିଷି

ତୋତେ ଦେଖିଲେ ମୁହିଂ ମନରେ ବଡ଼ ତ୍ରାସୀ।୫୫।

ବହୁତ ଭୟ ମୋତେ ଲାଗଇ ତୋତେଦେଖି

ପଳାଇଣ ଯାଅ ତୁ ମୋହୋର ରାଜ୍ୟକୁ ଉପେକ୍ଷି।୫୬।

ଅମ୍ୱା କନ୍ୟା ବୋଇଲା ଆର କାହିଂକି ମୁଂଯିବି

ମୋହୋରେଣ ଅବଶ୍ୟ ତୁ ହୋଇବୁ ପରାଭବି।୫୭।

ଅମ୍ୱା କନ୍ୟାବୋଇଲା ମୁଂ ଯାଉଅଛି କି ନା

ଯହିଂ ତହିଂ ମଲେ ମୁଂ ହତ୍ୟା ତୋତେ ସିନା।୫୮।

ଅନେକ ଭର୍ତ୍ସନା ଯହୁଂ ବୋଇଲା ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଆଗେ

ତୋତେ ନାଶିବି ବୋଲି ମୁଂ ଝାସିବି ପ୍ରୟାଗେ।୫୯-୭୦୫।

ୟେତେକ ବୋଲିଣ ସେ ଆସଇ ସୁନ୍ଦରୀ

ପ୍ରଶୁରାମଙ୍କ ଆଗେ କାନ୍ଦି କଲାକ ଗୁହାରୀ।୧।

ଗଙ୍ଗା କୂଳେ ବସିଣ ଯେ କାନ୍ଦି ଯୁବତୀ

ପ୍ରଶୁରାମେ ପଚାରିଲେ ଆୟି ତୁ ଅଇଲୁ କାହାର କତି।୨।

ୟେ ତୋହୋର ରୂପ ଗୁଣ ଦେବେ ଅଗୋଚର

ତୋତେ ଉପେକ୍ଷା କଲା ଗୋ କେବଣ ପାମର।୩।

ଅମ୍ୱା କନ୍ୟା ବୋଇଲା ଗୋସାଇଂ ମୁହିଂ ବଡ଼ ଦୁଖୀ

ମୁହିଂ ଯେ ଶରଣ ମାଗଇ ମହତ ଜନଦେଖି।୪।

ପ୍ରଶୁରାମ ବୋଇଲେ ଗୋ ଯେ ତୋହୋର ଇଚ୍ଛା

ସତ୍ୟ କଲୁ ଆମ୍ଭେ ତୋର ପୂରୋଇବୁ ମନବାଞ୍ଛା।୫।

ୟେ ଆମ୍ଭର ସତ୍ୟ ସତ୍ୟ ତ୍ରିବାର ହିଂ ସତ୍ୟି

ୟେହି କ୍ଷଣି ଦେବୁଁ ବର ମାଗରେ ଯୁବତୀ।୬।

ଅମ୍ୱା କନ୍ୟା ବୋଇଲା ମୋତେ ଦେବ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇବା

ଆନେ କାର୍ଯ୍ୟ ନାହିଂ ମୋତେ ସ୍ୱାମୀ ଦାନ ଦେବା।୭।

ମାଗରେ ସୁନ୍ଦରୀ ଯାହାକୁ ତୋର ଇଚ୍ଛା

ତିନିଲୋକରେ ଦେବୁଂ ଯାହାକୁ କରୁ ବାଞ୍ଛା।୮।

ଅମ୍ୱା କନ୍ୟା ଯେ ବୋଇଲା ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣସି ମହାଯତି

ବରିଣ ପ୍ରଦାନ ମୋତେ ନୋହିଲା ଭୀଷ୍ମ ମହାରଥୀ।୯।

ମୁହିଂ ଯେ ଅମ୍ୱା କନ୍ୟା ପଦ୍ମନାଭର କୁମାରୀ

ମୁଂ ତାହାକଇଂ ଦାନ ମାଗଇ ମୋତେ ଦେବା ତପଚାରୀ।୧୦।

ପ୍ରଶୁରାମ ବୋଇଲେ ନୀଳରାମ ରଘୁରାମଙ୍କୁ ରାଇ

ଭୀଷ୍ମକୁ ସମର୍ପଣ କରି ଆସ ୟେହାକଇଂ ତୁମ୍ଭେ ନେଇ।୧୧।

ସ୍ୱାମୀର ଆଗ୍ୟାଂ ସେ କରି ନିବେଶିତ ଶିର

କନ୍ୟା ଘେନିଗଲେ ନୀଳରାମ ରଘୁରାମ ବାରୁଣାବନ୍ତ ପୁର।୧୨।

ଆହୋ ଭୀଷ୍ମେ ତୋତେ ପ୍ରଶୁରାମଙ୍କର

ଆଗ୍ୟାଂ ହୋଇଲାକ ବାବୁ

ଅମ୍ୱେ କନ୍ୟାକୁ ତୁ ପ୍ରଦାନ ହୋଇବୁ।୧୩।

ଭୀଷ୍ମେ ବୋଇଲେ ରଘୁରାମଙ୍କ ମୁଖ ଚାହିଁ

ତୁମ୍ଭର ଡରାଣେ କି ବିଭା ହୋଇବଇ ମୁହିଂ।୧୪।

ମୋହୋର ଭୟକି ତୁମ୍ଭର ପ୍ରଶୁରାମଙ୍କୁ

କିପାଇଂ ପ୍ରଦାନ ହୋଇବି ମୁଂ ଅମ୍ୱା କନ୍ୟାକୁ।୧୫।

ନୀଳରାମ ବୋଇଲେ ପ୍ରଶୁରାମଙ୍କ ଆଗ୍ୟାଂ ମେଣ୍ଟୁ

ଅବଶ୍ୟ ତୋହୋର ଶିର ଚ୍ଛେଦ ହୋଇବ କଣ୍ଠତଟୁ।୧୬।

ପ୍ରଶୁରାମ ଆଗେ କହିବି ମୁଂ ଯାଇଂ

ନିଚୟେ ମରିବୁ ରେ ଦୁଷ୍ଟ ମତି ପାଇଂ।୧୭।

କୋପରେ ଭୀଷ୍ମ ବୋଇଲେ ନୀଳରାମକଇଂ

ପ୍ରଶୁରାମ ଆଗେ ତୋର କହୁ କିନା ଯାଇ।୧୮।

ନୀଳରାମ ରଘୁରାମ ଯେ ଗଲେକ ବାହୁଡ଼ି

ଅମ୍ୱା କନ୍ୟା ହିଂ ପଛେ ଗୋଡ଼ାଇଛି କାନ୍ଦି କରି।୧୯।

ପ୍ରଶୁରାମେ ବିଜେ କରିଅଛନ୍ତି ତ୍ରିପୁରା ପର୍ବତେ

ରଘୁରାମ ନୀଳରାମ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ବେନି ଭ୍ରାତେ।୨୦।

ପ୍ରଣପତ୍ୟ ହୋଇଣ ନୀଳରାମ ଯେ ବୋଇଲା

ସ୍ୱାମୀ ଭୀଷ୍ମ ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ଯେ ଅନେକ କୋପ କଲା।୨୧।

ବୋଇଲା ଆସୁକିନା ବାବୁ ତୋହୋର ପ୍ରଶୁରାମ

କେତେମାନେ ପାରୁ ସେହୁ ଆସିକରୁ ଯେ ସାଂଗ୍ରାମ।୨୨।

ଅମ୍ୱା କନ୍ୟା କାନ୍ଦଇ ଯେ ବଡ଼ଇ ବଇକୁଲେ

ପ୍ରଶୁରାମ ମହାକୋପ କଲେ ଆଗ୍ୟାଂ ଯେ ମେଣ୍ଟିଲେ।୨୩।

ଧାମଇଂ କୋପେଣ ଯେ ପ୍ରଶୁଧର ନାଥ

ପଛେଣ ଗୋଡ଼ାବନ୍ତି ନୀଳ ରଘୁ ହଳୀରାମ ତିନି ଭ୍ରାଥ।୨୪।

ମାନିନୀ ଅବସ୍ଥା ଯେ ହୋଇଣ ଅମ୍ୱା ଯୁବତୀ

ସେହି ଗୋଡ଼ାଇ ଅଛି ତାହାଙ୍କର ପଛକତି।୨୫।

କାଳାନଳ ମୂର୍ତ୍ତି ହୋଇ ମହାବୀର ପ୍ରଶୁରାମ

ରାଗେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ଯାଇଂ ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଆସ୍ଥାନ।୨୬।

ପ୍ରଶୁରାମଙ୍କର କୋପ ଦେଖିଣ ଯେ ଭୀଷ୍ମ ମହାରଥୀ

ରାଗେଣ ନ ଗଲେ ସେ ପ୍ରଶୁରାମଙ୍କରକତି।୨୭।

କୋପେଣ ପ୍ରଶୁରାମ ଯେ ବୋଲନ୍ତି ଉତ୍ତର

ଆରେ ମୋହୋର ଆଗ୍ୟାଂ ଭ୍ରଷ୍ଟକ ଲୁ

କେବଣ ଦର୍ପ ଯେ ତୋହୋର।୨୮।

ଆମ୍ଭର ଜାଣନ୍ତେ ତୁ ଯେ ବରିଲୁ ୟେହାକୁ

ବରିଣ ବିଭା ନୋହିଲୁ ତୁ ରେ ୟେ ଅମ୍ୱା କନ୍ୟାକୁ।୨୯।

ପାରେଶ୍ୱରେ ବୋଇଲେ ବାବୁ ଶୁଣ ତୁ ରେ ଭୀଷ୍ମ

ତୋତେ କୋପ କରିଣ ଅଛନ୍ତି ପ୍ରଶୁରାମ।୩୦।

ବଡ଼ାଇ ଦୁଷ୍ଟ କାଳାନ୍ତକୟେ ମହାବିକ୍ରମ

ଯୁଗାନ୍ତେକ ନାଥ ୟେ ଅଟଇ ଦୁତିଯମ।୩୧।

ବାବୁ ଜମଦଗ୍ନିଙ୍କର ଯହୁଂ ବିଷାଦ ଦେଖିଲା

ତିନି ଭାଇ ମାତାଙ୍କର ଶିର ଚ୍ଛେଦି ପକାଇଲା।୩୨।

ଅଣଦୟା ପୁରୁଷ ଅଣ ଯେ ଉପ୍ରୋଧୀ

ଅଭୟେ ଅବୟେ ୟେ ତ୍ରୈଲୋକେ ମହାଯୋଧୀ।୩୩।

ୟେହାର କୋପ କଲେ ବାବୁ କେହି ତ ନବର୍ତ୍ତି

ୟେକୋଇଶ ବାର ନିକ୍ଷତ୍ରୀ କଲାକ ୟେହୁ ପୃଥୀ।୩୪।

ସତ୍ୟଯୁଗ ଭୋଗ କଲା ୟେ କ୍ଷତ୍ରି ବୃତ୍ତ ପଣେ

ଅନେକ ଉପାୟେ ବିଦ୍ୟା ରଞ୍ଚିଲା ୟେ ଆପଣେ ଆପଣେ।୩୫।

ୟେହାଙ୍କର ତୁଲେ ବାବୁ ତୁ ନୋହସି ବିବାଦୀ

କଟାକ୍ଷ ନୟନେ ଚାହିଂଲେ ଯେ ହୋଇବୁ ଶିର ଚ୍ଛେଦୀ।୩୬।

ଆମ୍ଭର ଶପତ ବାବୁ ନାସ୍ତିତୁ ନ କର

ଅମ୍ୱେ କନ୍ୟାକୁ ପ୍ରଦାନ ହୋଅ ଆମ୍ଭର ବୋଲ କର।୩୭।

ଭୀଷ୍ମେ ବୋଇଲେ ମୁଂ କେମନ୍ତେ ପ୍ରଦାନ ହୋଇବି

ଭାରିଯାର ନିମନ୍ତେ କେମନ୍ତେ ମୁଂ ପିତାଙ୍କୁ ନାଶ ଯେ କରିବି।୩୮।

ପାରେଶ୍ୱର ବୋଇଲେ ବାବୁ ତାହାକୁ ପ୍ରଦାନ ହୋଇ

ଶୃଙ୍ଗାର ବଞ୍ଚାଇ ପଛେ ତାକୁ ଅପବାଦ ବାକ୍ୟ ଦେଇ।୩୯।

ଭୀଷ୍ମ ବୋଇଲେ ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣ ପିତୃଗଣେ

ମୁହିଂ ଶୁଣିଲି ଯେ ଅଗସ୍ତିଙ୍କର ପୁରାଣେ।୪୦।

ତିରିଶ ଦିବସେ ଅଶୁଦ୍ଧ ହୋଅନ୍ତି କାମ ନାରୀ

ପ୍ରଥମ ଦିନ ଛୁଇଂଲେ ଚାଣ୍ଡାଳ ଛୁଇଂଲା ଦୋଷ ସରି।୪୧।

ଯେତେବସ୍ତ୍ରେ ଛୁଇଂ ତେତେ ବସ୍ତ୍ରେ ସ୍ନାହାନ ଯେ କରି

ସେ ଦିନେ ଉପବାସ କଲେ ସେ ଦିନର ପାପହରି।୪୨।

ଦୁତୀୟ ଦିବସେ ଛୁଇଂଲେ ରଜବତୀ ନାରୀ

ପ୍ରତକ୍ଷେ ହୋଅନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଦୋଷ ସରି।୪୩।

ତୃତୀୟ ଦିବସେ ଯେ ସେ ସ୍ତୀରୀକୁ ଛୁଅନ୍ତି

ପୂଜା ଲିଙ୍ଗ ଭାଙ୍ଗିଲେ ପାଇ ଯେବଣ ଅଗତି।୪୪।

ଚତୁର୍ଥ ଦିବସେ ଯେ ହୋଅନ୍ତି ସ୍ତିରୀଙ୍କର ପାଶ

ଗୋହତ୍ୟା ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ମାତୃହରଣ ହିଂ ଦୋଷ।୪୫।

ଶୁଦ୍ଧ ସ୍ନାହାନ କରିବ ପଞ୍ଚମ ଦିବସେ

ସେ ଦିନ ପୁରୁଷ ଯିବ ତାହାଙ୍କର ପାଶେ।୪୬।

ନାନା ଧର୍ମ ଇଚ୍ଛି ପିତୃ କାର୍ଯ୍ୟ ଆଦି କରି

ସମସ୍ତ ତେଜ୍ୟା କରି ତାହାରେ ହୋଇବ ବ୍ରତଚାରୀ।୪୭।

ପଞ୍ଚମ ଦିନୁଂ ସପତମ ଦିନ ପରିଯନ୍ତେ

ଯେବଣ ପୁରୁଷ ଉପେକ୍ଷା କରନ୍ତି ନାନା ବ୍ରତ କର୍ମ ଅର୍ଥେ।୪୮।

ସେ ବହିଲା ଶ୍ରୋଣିତ ଆହାର କରନ୍ତି ତାହାର ପିତୃଲୋକେ।

ୟେସନେକ ଅଛି ଶାହାସ୍ର ଧର୍ମ ବାକ୍ୟେ।୪୯।

ଭୀଷ୍ମେ ବୋଇଲେ ବିଭା ହୋଇଣ କେମନ୍ତେ ଶୃଙ୍ଗାର ନଇଚ୍ଛିବି

ମୋହୋର ପୁତ୍ର ହୋଇଲେ ତୁମ୍ଭନ୍ତ ନାଶ ଯେ କରିବି।୫୦।

ୟେସନେକ ବଚନ ଯହୁଂ ବୋଇଲେ ଗାଙ୍ଗବେ

ଶୁଣିଣ ତୁଷ୍ଟ ହୋଇଲେ ପାରେଶ୍ୱର ଦେବେ।୫୧।

ପ୍ରଶୁରାମ-କଇକୋପେ ବୋଇଲେ ଭୀଷ୍ମ ମହାରଥୀ

ଆହୋ ପ୍ରଶୁରାମ ମୋହୋର ତୋତେ କିସ ଭୀତି।୫୨।

ପଳା ଯା ମିଛେ ୟେଥେଂ ନ ଦେଖା ବଡ଼ ପଣ

ସହୋଦ୍ରେ କଳଙ୍କ ନ କରାଅସି ଅକାରଣ।୫୩।

ତୁ ମୋହୋର ସହୋଦ୍ର ଅଟୁ ହୋ ଯଥାଅର୍ଥ

ୟେହି ଛାର ପାଇଂ କିମ୍ପା ମରିବୁ ଦେବ ଭ୍ରାଥ।୫୪।

କିଞ୍ଚିତ ଦୋଷେଣ ହାଦେ ବଡ଼ପଣ ନ ନାଶି

ଶ୍ରିକାଳ ଯୁଦ୍ଧେ ସିଂହ ହୁଅଇଟି ଧଂସି।୫୫।

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ମୁଖୁଂ କଟୁ ବଚନ ଯେ ଶୁଣି

କୋପେଣ ଧାଇଂଲା ସେ ବୀର ପର୍ଶୁଧର ପାଣି।୫୬।

ଯହୁଂ କୋପେଣ ଧାଇଂଲେ ସେ ଜମଦଗ୍ନିର ବଳା

ମାଇଲେ ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ସେ କୋପେଣ ଅନଗଳା।୫୭।

ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ପ୍ରଶୁରାମ ଯେ ଧଇଲେ ଆକର୍ଷି

ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ତଳେ ପାଡ଼ି ହୃଦେ ମାଡ଼ିବସି।୫୮।

ମୁଣ୍ଡ ମୋଡ଼ି ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଲୋଡ଼ନ୍ତି ପର୍ଶୁଧର

ଧାତିକାରେ ଲେଉଟାଇଲେ ଗଙ୍ଗାର କୁମର।୫୯।

ପ୍ରଶୁରାମଙ୍କୁ ତଳେ ପାଡ଼ି ମାଡ଼ିବସିଲେ ହୃଦଗତେ

ବାମ କରେ ଚାପିଣ ପ୍ରହାର କଲେ ମୁଥେ।୬୦।

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ମୁଥ ପଡିଲା ଯେ ବଜ୍ରଘାତ ଜାଣି

ପ୍ରଶୁରାମଙ୍କର ନାସିକା ବାଟେ ବହିଲାକ ଶ୍ରୋଣି।୬୧।

ଦେଖିଣ ଧାଇଂ ପଡ଼ିଲେ ଶାୟେଂତନୁ

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଭୁଜ ଧଇଲେ ଯୁଗମନୁ।୬୨।

ରହ ରହ ବାବୁ ରେ ଭୀଷ୍ମ ମହାରଥୀ

ସୋଦରେ ସୋଦରେ କିମ୍ପା ହେଉଛ ନାଶ ଗତି।୬୩।

ଶାୟେଂତନୁ ପାରେଶ୍ୱର ରୁହାଇଲେ ସାଂଗ୍ରାମ

ଲାଜ ପାଇ ତହୁଂ ଗଲେକ ପ୍ରଶୁରାମ।୬୪।

ଅମ୍ୱା କନ୍ୟା ତହୁଂ ପ୍ରାଗ ତୀର୍ଥକଇଂ ଗଲା

ତ୍ରିବେଣୀରେ ସ୍ନାହାନ କରି ସେ ମାଧବ ପୂଜିଲା।୬୫।

ଭୋ ମାଧବ ମୋତେ ତୁହି ହୋଇଥାଅ ସାକ୍ଷୀ

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ପ୍ରମାଦେ ଯେ ମୁଂ ହୋଇଲି ନିରିମାଖୀ।୬୬।

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଉପରେ ହତ୍ୟା ହୋଉ ଯେ ମୋହୋର

ମାଧବସାକ୍ଷୀ କରି ଝାସିଲା ପ୍ରୟାଗର।୬୭।

ମୁହିଂ ସ୍ତିରୀ ମାତର ନୁହଇ ନା ଯୋଧି

ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ଭୀଷ୍ମକଇଂ ମୁହିଂ କରିବଇ ସାଧି।୬୮।

ୟେ ମୋହୋର ରୂପଗୁଣ ଲକ୍ଷଣ ଦେଖନ୍ତେ

ଭୀଷ୍ମ ଶହସ୍ର ଛାଡ଼ିବ ସଂଗ୍ରାମେ ଯୁଗତେ।୬୯।

ତ୍ରିଶୂଳୀରେ ପଶି ଯେ ଲଗାଇଲା ବହନି

ଲଗାଇଲା ମାତ୍ରକେ ଯେ ଜଳିଲା ତତକ୍ଷଣି।୭୦।

ବଦୟନ୍ତି ଅଗସ୍ତି ଶୁଣ ଯୋଗେଶ୍ୱର

ୟେସନେକ ଚରିତ ହାଦେ ଯେ ହୋଇଲା ଭୀଷ୍ମଙ୍କର।୧।

ଭୀଷ୍ମ ଦାର ସଂଘରିଲେ ପିତାର ନିମନ୍ତେ

ଗଙ୍ଗାର ଶାପୁଂ ଅପୁତ୍ରିକ ହୋଇଲେ ଆବର ବେନିଭ୍ରାଥେ।୨।

ୟେମନ୍ତେଣ ରାଜ୍ୟ କରନ୍ତି ବେନିଭାଇ

ଅନେକ ଯାଗ ଯଗ୍ୟଂ କରନ୍ତି ସନ୍ତତି ଅର୍ଥ ପାଇଂ।୩।

ଗଙ୍ଗାର ଶାପକେ ଆନ କରି ପାରି

ଅନେକ ବାଗେଣ ଯେ ପୁତ୍ର ନୋହିଲା ତାହାଙ୍କରି।୪।

ଅପୁତ୍ରିକ ହୋଇ ରାଜ୍ୟ କଲେ ତିନିଭ୍ରାଥେ

ପଞ୍ଚୁକଟକେ ରାଜ୍ୟକଲେ ନବ ସହସ୍ର ବରଷ ପରିଯନ୍ତେ।୫।

ମହାକ୍ଷତ୍ରୀ ପଣେ ଅନେକ ରାଜ୍ୟ ସାଧି

ଚିତ୍ରବିଚିତ୍ରଙ୍କୁ ହୋଇଲା ଗଳିତ କୋଷ୍ଠ ବ୍ୟାଧି।୬।

ଅନେକ ବେଦ ବୈଦ୍ୟେ କରି ଉତୁରି ନୋହିଲା

ନାନା ମଉଷଧି କିଛିହିଂ ନ କାଟିଲା।୭।

ୟେହି ରୋଗେଣ ନାଶ ଗଲାକ ଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ

ବଞ୍ଚିତେ ନୁଆରିଣ ସେ ହୋଇଲେ ପ୍ରାଣ ତ୍ୟାଜ।୮।

ସମୟକେ ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରୟାଗେଣ ଗଲେ

ଅପୁତ୍ରିକ ଦୋଷେ ସେ ତ୍ରିବେଣୀ ସଙ୍ଗମେ ଝାସ ଦେଲେ।୯।

ଚିତ୍ରବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ନାଶ ଗଲେ ଅପୁତ୍ରିକ ହୋଇ

ଭୀଷ୍ମେ ଦାରା ସଂଘରିଲେ ପୁତ୍ର ଜାତ ନାହିଂ।୧୦।

ଇନ୍ଦ୍ରପ୍ରଶସ୍ତ ଯମପ୍ରଶସ୍ତ ହସ୍ତିନା ଜଇନ୍ତା ବାରୁଣା

ହତପାଟ ହୋଇଲା ନାହିଂ ନା ଧାରଣା।୧୧।

ଭୀଷ୍ମେଦିଗ ବିଜେ କରି ଶତ୍ରୁଙ୍କୁ ବିନାଶି

ପଞ୍ଚୁରାଜ୍ୟ ସମ୍ଭାଳିଲେ ଅଇରି ଦର୍ପଧଂସି।୧୨।

ପାରେଶ୍ୱର ପଚାରିଲେ ଶାୟେଂତନୁଙ୍କୁ ରାଇ

ୟେଡେ ବଡ଼ ବଂଶ ବୁଡ଼ିଲା ଗଙ୍ଗାର ଶାପ୍ୟ ପାଇ।୧୩-୭୮୮।

ପାରେଶ୍ୱର ବୋଇଲେ ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣ ଗୋ ସତ୍ୟବତି

ଅମ୍ୱିକା ଅମ୍ୱାଳିକା ତିଆର ଦୁହିନ୍ତି।୧।

ବଂଶେଣ ପୁତ୍ର ଗୋ ଉପୁଜେ ଯେମନ୍ତେ

ବଧୂନ୍ତ ପଠିଆଅ ବ୍ୟାସଙ୍କ ସମେତେ।୨।

ବ୍ୟାସଋଷି କରନ୍ତୁ ବଧୂନ୍ତ ରମଣ

ସନ୍ତାନ ଉପୁଜିବ ବଂଶକୁ ହୋଇବ କାରଣ।୩।

ସତ୍ୟବତୀ ବୋଇଲେ ସ୍ୱାମି ହୋଅଇ କି ୟେମନ୍ତ

ଦେଢଶୁର ଭାଇବୋହୂ ଅଗ୍ରାହ୍ୟ ଅତିଅନ୍ତ।୪।

ୟେତେକ ବିଚାରି ଚଳିଲେ ସତ୍ୟବତୀ

ଅମ୍ୱିକା ଭୁବନେ ଯାଇଂ ବିଜୟେ ମହାସତୀ।୫।

ଦେଖିଣ ପୂଜାବିଧି କଲେକ ଯୋଗେଶ୍ୱରୀ

ଗୁରୁପତ୍ନୀଙ୍କ ପାଦେ ପ୍ରଳମ୍ୱିତ କରି।୬।

ଶରୀର ଆଶ୍ୱସନା କଲେକ ସତ୍ୟବତୀ

ବଇକୁଲ୍ୟ ହୋଇଂ ଭାଷନ୍ତି ଉକତି।୭।

ୟେଡ଼େ ବଡ଼ ବଂଶ ନାଶଗଲାକ ଅନମିତ୍ତେ

ଭସ୍ମଗଲାର ଗୋ ପୁଣ ଅଙ୍କୁରଇ କେମନ୍ତେ।୮।

ସନ୍ତାନ ଜାତକୁ ଅଛଇଟିକି ବୁଦ୍ଧି

କେମନ୍ତେ ଉପାୟେ ଗୋ କରିବା କାର୍ଯ୍ୟସିଦ୍ଧି।୯।

କରପତ୍ର ଯୋଡିଣ ଯେ ଅମ୍ୱିକା ବୋଇଲା

ସମସ୍ତେ ତ ଦେଖିଲେ ମୋହୋର ସତୀପଣେ ଦିନଗଲା।୧୦।

ସତ୍ୟବତୀ ବୋଇଲେ ଗୋ ମୋତେ ନ ବୋଲ ନିକି ୟେହା

ବଂଶ ଜାତ କରିବା ଗୋ ଛାଡ଼ ଧର୍ମରାହା।୧୧।

ଅମ୍ୱିକା ବୋଇଲେ ଗୋ କରିବୁ ତୁମ୍ଭର ବୋଲ

ଆମ୍ଭେ ସତ୍ୟବ୍ରତ ଛାଡିବୁ ପୁରୁଷ କାହା କର।୧୨।

ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ବୋଲ ଯା ଆସନ୍ତୁ ଆମ୍ଭର ଯେ ତହିଂ

ଭୀଷ୍ମରେ ବଂଶ ରକ୍ଷା କରି ଆନରେ କାର୍ଯ୍ୟ ନାହିଂ।୧୩।

ବଧୂଙ୍କର ବଚନେ ଚଳିଲେ ସତ୍ୟବତୀ

ୟେକାନ୍ତେ ବସାଇ କହିଲେ ଭୀଷ୍ମ ମହାରଥୀ।୧୪।

ବାବୁ ତୋହୋର ସତ୍ୟବଚନ ଯେ ନୋହିବାକ ଆନ

ଆରେ ବଂଶ ଯେ ବୁଡ଼ାଇଲ କେବଣ ବିଧାନ।୧୫।

ବାବୁ ଅମ୍ୱିକା ଅମ୍ୱାଳିକା ତୁଲେ କର ତୁ ରମଣ

ପୁତ୍ର ଉପୁଜାଅ ବଂଶ କର ଉଦ୍ଧାରଣ।୧୬।

ବଦୟନ୍ତି ଗାଙ୍ଗବେ ତୁ ଶୁଣ ଅନାଦି ମାହେଶ୍ୱରି

ତୁ ପରମଗୁରୁ ତୋହୋର କୋପକଇଁ ଡରି।୧୭।

ମୁଂ ଯେ ଦାରା ସଂଘରିଲି ପିତାର ନିମନ୍ତେ

ସତ୍ୟ କଲାର କୃତ ମୁଂ ଗୋ ଲଙ୍ଗିବି କେମନ୍ତେ।୧୮।

ମାତାର ବଚନ ଯହୁଂ ନ କଲେ ହାଦେ ଭୀଷ୍ମେ

ସତ୍ୟବତୀ ଉଠିଗଲେ ହୋଇଣ ବଡ଼ ବିସ୍ମେ।୧୯।

ଅନେକ ବିଚାରି ତହୁଂ ସତ୍ୟବତୀ ଗଲେ ଉଠି

ଯମୁନା ନଦୀ କୂଳେ ବ୍ୟାସଙ୍କୁ ଯାଇଂ ଭେଟି।୨୦।

ବ୍ୟାସେ ପ୍ରଣପତ୍ୟ ହୋଇଲେ ମାତା ସତ୍ୟବତୀକି

ଭୋ ମାତା ତୁମ୍ଭେ ଗୋ ବିଜେ କରିଥିଲ କାହିଂକି।୨୧।

ବସିଲେ ମାହେଶ୍ୱରୀ ଭାଣ୍ଡୀର ବଟ ତଳେ

ବେନି ଲୋଚନରୁ ଯେ ବହଇ ଅଶ୍ରୁଜଳେ।୨୨।

ମା ଗୋ ଧଇର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଣ ଥିର କରି କହ

କେବଣ ସନ୍ଧି ଗୋ ଲାଗିଲା ସନ୍ଦେହ।୨୩।

କ୍ରୋଧ ଶାନ୍ତି କରି କହନ୍ତି ଦାସ ରାଜାର କୁମାରୀ

ବାବୁ ତୁ ମୋହୋର ପୁତ୍ର ପଣ୍ଡିତ ତପୀ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ।୨୪।

ବାବୁ ଚିତ୍ରବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ଅପୁତ୍ରିକ ହୋଇ ମଲେ

ଶାୟେଂତନୁ ନିମନ୍ତେ ଭୀଷ୍ମେ ଦାରା ସଂଘରିଲେ।୨୫।

ତୁମ୍ଭର କାଳକୁ ୟେବେ ନାଶ ଗଲା ସୋମବଂଶ

କେହି ବିଚାର ନକଲ ୟେଥିର ଅର୍ଥ କିସ।୨୬।

ବାବୁ କେବଣ ବାଗେ ବଂଶ ହୋଇବାକ ରକ୍ଷା

ସଂସାର ଜନଙ୍କର ବାବୁ ତୁ ପୂରାଅ ମନବାଞ୍ଛା।୨୭।

ବାବୁ ଦୁତୀ ନାରାୟଣ ବୋଲି ତୋତେ ବଦନ୍ତି ସୟଳେ

ଅନାଦି ଗର୍ଭେ ତୁ ଯେ ପଶୁ ସର୍ବକାଳେ।୨୮।

ଯାବତ କାଳକୁ ବାବୁ ୟେ କଥା ରହିଲା

ବ୍ୟାସ ପ୍ରାୟେ ମହଋଷି ଥାଉଂ ବଂଶ ନାଶଗଲା।୨୯।

ଅନାଦି ପୁରୁଷ ତୁ ଅଣାକାର ଚେତା

ତୁ ତ ନକଲୁ ବାବୁ ଗୋତ୍ର ବର୍ଗ ଚିନ୍ତା।୩୦।

ବ୍ୟାସ ବୋଇଲେ ମା ଗୋ ଶୁଣ ଆଦିନାରୀ

କେବଣ ବୁଦ୍ଧିରେ ୟେବେ ପାରିବା ଗୋ ବଂଶକୁ ଉଦ୍ଧାରି।୩୧।

ପାଟେଣ ପୁତ୍ର ଯେବେ ହୋଇବ ସନ୍ତତି

ତେବେ ସେ ବଂଶକୁ ହୋଇବ ନା ମହାକ୍ଷତ୍ରୀ।୩୨।

ଯଗ୍ୟଂ କରିବା ଯେବେ ସନ୍ତତି ନିମନ୍ତେ

ସତ୍ୟବତୀ ବୋଇଲେ ହୋଇବ କାଳ କେତେ।୩୩।

ବାବୁ ୟେକା ବଂଶକେ ହତ ଜମ୍ୱୋଦୀପ ଆଦି କରି ସାତ ବଂଶପାଟ

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଭୟେ ସେ ନିବର୍ତ୍ତି ଅଛି ପରଥାଟ।୩୪।

ବାବୁ ୟେହି ଦ୍ୱାଦଶ ଦିବସରେ ଯେବେ ହୋଇବ କୁମର

ତେବେ ସେ ରାଜ୍ୟ ରକ୍ଷା ହୋଇବ ବିଚାରି କାର୍ଯ୍ୟକର।୩୫।ସଂ

କହନ୍ତି ଧାର୍ମିକ ମା ଗୋ କହ କେବଣ ବୁଦ୍ଧି

ଶୀଘ୍ରେଣ କେବଣ ମତେ ହୋଇବ କାର୍ଯ୍ୟସିଦ୍ଧି।୩୬।

ସତ୍ୟବତୀ ବୋଇଲେ ବାବୁ ଅଛିନି କଥାୟେ

ତୁ ମୋହୋର ନନ୍ଦନରେ ମୁଂ ତୋହୋରମାୟେ।୩୭।

ତୁ ଇହ କୁଳକୁ ବାବୁରେ ଉପେକ୍ଷା କର ଲାଜ

ସମସ୍ତ ଧର୍ମ ଛାଡ଼ି ଘେନିବା ପୁତ୍ର କାର୍ଯ୍ୟ।୩୮।

କଥାୟେ କହିବି ବାବୁ ଯଦି ନ କରିବୁ ନାସ୍ତି

ମୋହୋର ଶପତଟି ତୋତେ, ବଦନ୍ତି ସତ୍ୟବତୀ।୩୯।

ସେ ଯେ ପରମ ପଣ୍ଡିତ ବଦୟନ୍ତି ମହାତମା

ଗୁରୁବଚନ ମେଣ୍ଟି ନାଶଗଲା ସନକ ନାମେ ବ୍ରହ୍ମା।୪୦।

ମାତା ପିତା ବଚନ ଯେ ପୁତ୍ରକୁ ନିରାଧାର

ୟେହା ଚିହ୍ନିଲେ ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାଣ ୟେକଇ ଶରୀର।୪୧।

ସବ୍ୟେ ଅସବ୍ୟେଣ ଗୁରୁ ବୋଇଲା ଯେବଣ ବାଣୀ

ୟେହା ବଞ୍ଚିଲେ ନାଶ ଗଲାଟି ମତ୍ତପ୍ରାଣୀ।୪୨।

ଯେହେହ୍ନେକ ଆଗ୍ୟାଂ ମୋତେ ଦେବାକ ହୋଉ ବେଗି

ସତ୍ୟବତୀ ପ୍ରତିବାଚ ତୁହି ସେ ମୋହୋର ପରମଯୋଗୀ।୪୩।

ବାବୁ ଆମ୍ଭର ବଧୂ ଯେ ଅମ୍ୱିକା ଅମ୍ୱାଳିକା

ୟେହାଙ୍କର ତୁଲେ ପ୍ରୀତି ହୋଅ ପୁତ୍ର ୟେକା।୪୪।

ରତି ରଙ୍ଗକର ତୁହି ଦୁହିଙ୍କର ତୁଲେ

ଶୁଣିଣ ବ୍ୟାସେ ଯେ ଥମ୍ଭୀଭୂତ ହୋଇଲେ।୪୫।

ମା ଗୋ ୟେତ ବଡ଼ାଇ ଦୁର୍ଲଭ ୟେତ ବଡ଼ାଇ ଅନ୍ତର

ଆମ୍ଭର ଲଘିଂଲେ ନାଶ ଗଲାଟି ସଂସାର।୪୬।

ସତ୍ୟବତୀ ବୋଇଲେ ବାବୁ କିଂପା ନ ଭରସୁ

ସଂସାର ଜନଙ୍କର ଅଲୋପ୍ୟ ପାପ ଧଂସୁ।୪୭।

ବିଶେଷେଣ ପରମଦାରା ଆବର ଭ୍ରାଥ ବଧୂ

ପୁତ୍ର ଉତପତ୍ତି ହୋଇଲେ ଯେ ବଂଶ ହୋଇବ ସାଧୁ।୪୮।

ବାବୁ ତୋହୋର ବୀର୍ଯ୍ୟେଣ ଉପୁଜିବ ଯେବଣ ପୁତ୍ର

ଗ୍ୟାନବନ୍ତ ବଳବନ୍ତ ହୋଇବ ହାଦେ ପଣ୍ଡିତ ଭାଗ୍ୟବନ୍ତ।୪୯।

ବାବୁ ଆମ୍ଭର ବଂଶେଣ ଥିବେ ଯେତେକ ପାପୀ

ସମସ୍ତନ୍ତ ମୋକ୍ଷ କରିବ ସେ ପୁତ୍ର ଅଦ୍ୟାପି।୫୦।

ତୁ ୟେ କଥାକୁ ହେଳା ନକର ରେ ବାବୁ

ବଡ ବୋହୂ ଅମ୍ୱିକା ତହିଂକି ୟେହି କ୍ଷଣି ଯିବୁ।୫୧।

ବ୍ୟାସେ ପ୍ରତିବାଚ ମାତା ଗୋ ମୋହୋର ହୋଇଲା ସନମତ

ତୁମ୍ଭେ ଯାଇଂ ତିୟାର ଗୋ ବଧୂ ଯେ ମାନନ୍ତ।୫୨।

ବ୍ୟାସଙ୍କୁ ସନମତ କରାଇ ଚଳିଲେ ସତ୍ୟବତୀ

ଅମ୍ୱିକା ଭୁବନେ ସେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେକ ଝାତି।୫୩-୮୪୧।

ୟେକାନ୍ତେ ବସାଇଲେ ପଦ୍ମନାଭର ବେନି କୁମାରୀ

ପରମ ଅର୍ଥ କହି ସତ୍ୟବତୀ ଯେ ତିୟାରି।୧।

କଥାୟେ ପଚାରିବୁଂ ସତ୍ୟ କର ତୁମ୍ଭେ ବେନି

ସତ୍ୟକର ତୁମ୍ଭେ ଗୋ ସୋମବଂଶର ଠାକୁରାଣୀ।୨।

ଶୁଣି ଅମ୍ୱିକା ଅମ୍ୱାଳିକା କରନ୍ତି ଦଇନି

କେମନ୍ତେ କରିବୁଂ ୟେହା ହୋଇବ ଧର୍ମହାନି।୩।

ମା ଗୋ ତୁମ୍ଭେ ଆମ୍ଭର ଠାକୁରାଣୀ ଆମ୍ଭେ ତୁମ୍ଭର ଦାସୀ

ସ୍ୱାମୀଙ୍କର ବଚନ କାହିଂ ସେବକ ଜନ ନାସ୍ତି ଯେ ପ୍ରକାଶି।୪।

ମା ଗୋ ଗତ ବୁଦ୍ଧିମାନ ହରାଇଲୁ ସମସ୍ତେହେଂ

ରାଜ୍ୟ ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଲା ଚିନ୍ତା ଲାଗିଲା ସନ୍ଦେହେ।୫।

କେବଣ ବାଗେ ୟେବେ ଭସ୍ମ ଯେ ଅଙ୍କୁରି

ତୁମ୍ଭେ ଯେମନ୍ତେ ଆଗ୍ୟାଂ ଦେବ ପରମ ମାହେଶ୍ୱରୀ।୬।

ସତ୍ୟବତୀ ପ୍ରତିବାଚ ତୁମ୍ଭେ ଦୁହେଂ ମୋହୋର ଦେହ ଛୁଅଂ

ପାପ ବୋଲଇଂ କି ପୁଣ୍ୟ ବୋଲଇଂ ତୁମ୍ଭେ ୟେକ ମନ ହୁଅ।୭।

ଅମ୍ୱିକା ବୋଇଲେ ତୁମ୍ଭେ ପରମ ମାହେଶ୍ୱରୀ

ୟେତେ କାଳ ପରିଯନ୍ତେ ଆଗ୍ୟାଂରେ ବ୍ରତୁଂ ତୁମ୍ଭରି।୮।

ୟେବେ ମରିବା ବେଳକୁ କିଂପା ବଞ୍ଚିବୁ ଗୁରୁ ବାକ୍ୟ

ବିଚାରି କହିବା ଯେଣେ ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ହୋୟେ ଶକ୍ୟ।୯।

ମା ଗୋ ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ତହିଂ ଗଲି ତୁମ୍ଭନ୍ତ ତିଆରି

ଦାରା ହେଲେ ସଂଘରିଲା ଭୀଷ୍ମ ନିରାଧାରୀ।୧୦।

ବ୍ୟାସ ଯେ ମୋହୋର ଅଟନ୍ତି ଜ୍ୟେଷ୍ଠପୁତ୍ର

ତାହାର ତୁଲେ ତୁମ୍ଭେ ହୋଇବ ପ୍ରିୟ ମତ।୧୧।

ମା ଗୋ ଅମୋହ ରେତ ତାହାର ଅକ୍ଷୟେ ଯେ ବୀର୍ଯ୍ୟ

ସଇନ୍ଦୁ ଉତପତ୍ତି ହୋଇବ ଗୋ ବେନି ଯେ ଆତ୍ମଜ।୧୨।

ସତ୍ୟବତୀଙ୍କ ତହୁଂ ୟେସନେକ ବାକ୍ୟ ଶୁଣି

ମୂର୍ଚ୍ଛାଗତ ହୋଇଲେ ସେ ବେନି ଯେ ବହେଣୀ।୧୩।

ବେନି ଭୁଜେ କୋଳ କରି ସେ ଧଇଲେ ଦୁହିନ୍ତି

ମୁଖେ ଚୁମ୍ୱନ ଦେଇ ପ୍ରବୋଧନ୍ତି ମହାସତୀ।୧୪।

ମା ଗୋ ବହୁତ ଅନ୍ତର କଥା କହିଲ ନ ବିଚାରି

ଦେଢଶୁରର କେମନ୍ତେ ହୋଇବୁଂ ମନୋହାରୀ।୧୫।

ନୀତିବନ୍ତ ହୋଇ ମା ଗୋ ଅନୀତି କିଂପାଇଂ କହିଲ

ଜଳ ଅଗ୍ନି କିମ୍ପା ଏକ ଯେ ଯୋଗ କରାଇଲ।୧୬।

ମା ଗୋ ଅଗ୍ନି ଯେ ଅଟନ୍ତି ହାଦେ ଦେବ ବ୍ରହ୍ମା

ଗଙ୍ଗା ଯେ ସେ ବାମଦେବଙ୍କର ବାମା।୧୭।

ୟେ ନ୍ୟାୟୁଂ ବ୍ରହ୍ମା ଯେ ରୁଦ୍ରଙ୍କ ତହୁଂ ଅଟନ୍ତି ଜ୍ୟେଷ୍ଠ

ଗଙ୍ଗା ଅଗ୍ନି ତ କରାଇଲେ ୟେକ ଭେଟ।୧୮।

ନ ଜାଣି ଜଳ ଅଗ୍ନି ଯେ ଧରନ୍ତି ୟେକ ହସ୍ତେ

ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ଶଶୁର ଭ୍ରାଥ ବଧୂ ୟେକ ଯୋଗ ପାପ ଯୁଗତେ।୧୯।

ସେ ପାପେ ଦୂଷିତ ହୁଅନ୍ତି ଯେବଣ ଜନ

ମହାପାପ ଦୋଷ ୟେହୁ ଚିତ୍ରଗୁପତେ ସେ କରନ୍ତି ଲେଖନ।୨୦।

ୟେ କଥା ବିଚାର କିଂପା ନ କର ଗୋ ଶାଶୁ

ୟେତେ ନରକ ଦୋଷରେ ଦେଖୁଂ ଦେଖୁଂ କିଙ୍କେ ପଶୁ।୨୧।

ସତ୍ୟବତୀ ବୋଇଲେ ଗୋ ଉପୁଜିଲେ ସନ୍ତତି

ସେ ପୁତ୍ରେ ସକଳ ଦୋଷ କରନ୍ତି ନାଶାନ୍ତି।୨୨।

ବ୍ୟାସର ଅଂଶେ ଉପୁଜିବ ଯେବଣ ପୁତ୍ର

ପାପ କଳଙ୍କ କିଛି ନଥିବ ଆମ୍ଭର ଯେ ଗୋତ୍ର।୨୩।

ଉଠିଣ ମହାତ୍ମାଣୀ ଧଇଲେ ବେନି ହସ୍ତ

ମା ଗୋ ନାସ୍ତି ନ କରିବଟି ମୋହୋର ଶପତ।୨୪।

ଅମ୍ୱିକା ଅମ୍ୱାଳିକାବୋଇଲେ ବସ ଗୋ ତୁମ୍ଭେ ପରମଗୁରୁ

ୟେକେତ ଅପୁତ୍ରିକ ହୋଇଲୁଂ କଟାଳ କେତେ କରୁ।୨୫।

ସତ୍ୟବତୀ ବୋଇଲେ ମା ଗୋ ଶୁଣ ପୂର୍ବର କଥା

ସନ୍ତାନ ଧର୍ମ କହଇ ଶୁଣ ଗୋ ବାରତା।୨୬।

ନୀଳା କମଳା ବୋଲି ବେନି ଯେ ଭୟେଣୀ

ଦାସ ରାଜାଙ୍କର ସେ ଅଟନ୍ତି ପାଟରାଣୀ।୨୭।

ମା ଗୋ ଦାସରାଜା ରାଜ୍ୟ କଲେ ଦଶସହସ୍ର ବର୍ଷ ପରିଯନ୍ତେ

ସନ୍ତାନ ନୋହିଲା ସେ ଥିଲେ ସତ୍ୟ ବ୍ରତେ।୨୮।

ମା ଗୋ ରାଜାର ବୀର୍ଯରେ ଯହୁଂ ନୋହିଲା ସନ୍ତତି

ପର ଦାରାୟେଣୀ ସେ ହୋଇଲେ ବେନି ଯୁବତୀ।୨୯।

ଯାହାର ବୀର୍ଯ୍ୟେ ସେ ଉପୁଜଇ ପୁତ୍ର

ତାହାନ୍ତ ଘେନି ଶୃଙ୍ଗାର କରାଇଲେ ଗୁପତ।୩୦।

ୟେମନ୍ତେ ହେଂ ସନ୍ତାନ ନ ପାଇଲେ ବେନି ଦେବୀ

କାଳେ ନ ମାନିଲେ ସେ ମାନିତି ଗୁରୁ ଗଉରୋବି।୩୧।

ମଳାଶୁର ଜ୍ୟେଷ୍ଠାଶୁର ଭଗିନୀଜାମାତା

ୟେଣେହେଂ ରେତ ଯୋଗ କରାଇଲେ ଅପ୍ରମିତା।୩୨।

ୟେମନ୍ତେଣ ରେତ ଯୋଗ କରାଇଲେ ଅନୀତି

ୟେକା ଦୁହିତାୟେ ମୁଂ ହୋଇଲି ଉତପତ୍ତି।୩୩।

ମାତା ବୋଇଲେ ମୁଂ ଉପୁଜାଇଲି ଅସଦ ବାଟେ

ତୁ ସତ୍ୟବତୀ ଥାଅ ଗୋ ନାଉକା ଜଳଘାଟେ।୩୪।

ଦାସରାଜାର ପୁତ୍ର ନାହିଂ ମୁହିଂ ୟେକଇ ଦୁହିତା

ଧର୍ମକୁ ଯେ ଆଗତ କରାଇଲେ ମୋହୋର ଯେ ପିତା।୩୫।

ମୁଂ ଦ୍ୱାଦଶ ବରଷ ହୋଇଲି ଯେତେବେଳେ

ପିତା ଥାପିଲେ ମୋତେ ଯେ ଯମୁନା ନଦୀକୂଳେ।୩୬।

ପିତାୟେ ବୋଇଲେ ଗୋ ତୁ ନାବ ବାହୁଥିବୁ

ଦୁଇ କୁଳ ଲୋକଙ୍କୁ ତୁ ପାରି କରି ଦେଉଥିବୁ।୩୭।

ଧନ କଉଡି କିଛି ନ ଘେନିମୁ ଯାଚିଲେ

ସୁଖେଣ ପାରି କରିଦେବୁ ନାବେଣ ବସିଲେ।୩୮।

ପିତାର ଆଗ୍ୟାଂରେ ମୁଂ ରହିଲି ଯମୁନାର ତଟେ

ସୁଖେଣ ପାରିକରି ଦିଅଇ ମୁହିଂ ଜଳଘାଟେ।୩୯।

ମାତାଙ୍କର ଅନୀତି ଅସଦ ପଣ ଦେଖିକରି

କେହି ପ୍ରଦାନ ନୋହିଲେ ମୋତେ, ପିତା ହିଂ ବର ନ ବରି।୪୦।

ୟେମନ୍ତେ ରାତ୍ର ଦିବସେ ନଉକାୟେ ମୋର ବସିଥାଇଂ

କଷଣ ନିମନ୍ତେ ଯେ ଆସଇ ତା ଦିଅଇ ପାରିଆଇ।୪୧।

ୟେମନ୍ତେ ନାବ ମୁଂ ବାହିଲି ବେନି ସମ୍ୱତ୍ସର

ଦିନେକ ନାବରେ ଆସି ବସିଲେ ପାରେଶ୍ୱର ମୁନିବର।୪୨।

ପାରେଶ୍ୱର ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭେ ତପନିଷ୍ଠି

ଆନ କାହାକଇଂ ନ ବସାଅ ନାବଗୋଟି।୪୩।

ମୁଂ ବୋଇଲି ୟେ ନାବେ ପଞ୍ଚାଶ ଜଣ ବସି

ୟେକା କେମନ୍ତେଣ ଭଡ଼ାୟେ ହୋଇବ ମହାଋଷି।୪୪।

ପାରେଶ୍ୱର ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭେ କିଛିହିଂ ନୋହୁଂ ଗରୁ

ତପୋଧନ ଲୋକ ଆମ୍ଭେ ନାବେ ବସିବାକୁ ଡରୁ।୪୫।

ୟେକା ୟେବେ ଆମ୍ଭନ୍ତ ନିଅ ତୁମ୍ଭେ ପାରିଆଇ

ନୋହିଲେ ନାବରୁ ଆମ୍ଭେ ଯାଉଛୁଂ ଉହ୍ଲାଇ।୪୬।

ବସ ମହାଋଷି ବୋଲି ଲୋକନ୍ତ ବାହାର କଲି

ପାରେଶ୍ୱରଙ୍କୁ ବସାଇଂ ମୁଂ ନାବନ୍ତ ବାହିଲି।୪୭।

ନଦୀରେ ନାବ ବାହି ବେଗେ ଚଳିଗଲୁଂ

ମଧ୍ୟ ନଦୀରେ ଯାଇ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲୁଂ।୪୮।

ସ୍ତନ ଜଘନ ଅତ୍ୟନ୍ତମାନ ପୃଥୁଳ ସୁନ୍ଦର କାୟା

ନାବରେ ଦେଖି ମହାତମା ମୋତେ କଲେ ମାୟା।୪୯।

ନ ଚଳଇ ନାବ ମୁଂ ଯେ ବାହି ବାହି ଫୁଟି

ମଧ୍ୟ ନଦୀରେଣ ହାଦେ ବୁଲଇ ମୋର ନାବ ଗୋଟି।୫୦।

ଘୃମେଣ ତ୍ରିପଣ୍ଡ ହୋଇଲାନି ମୋର କାୟେ

ଦେହରୁ ପଣନ୍ତ ଗୋ ଉଡ଼ିଗଲା ବାୟେ।୫୧।

ଋଷି ଆଗ ମଙ୍ଗେ ମୁହିଂ ଥାଇ ପଛ ମଙ୍ଗେ

ନୟନ ପୂରୋଇ ମୁନି ମୋର ଦେଖନ୍ତି ସ୍ତନ ଜଘେଂ।୫୨।

କାମେଣ ବେଭଳ ସେ ହୋଇଲେ ତପଚାରୀ

ଆରମ୍ଭେ ବୋଲନ୍ତି ଆଲୋ ବେଗେଣ କରୁ କିନା ପାରି।୫୩।

ଋଷି ହେ ଦୁଇ ବରଷ ହେଲା ମୁଂ ବାହୁ ଅଛି ନାବ

କେଉଂଣିସି ଦିନେ ନାହିଂ ୟେସନେକ ଭାବ।୫୪।

ତୁମ୍ଭର ମାୟା, ନୋହିଲେ ଗଙ୍ଗା କି ଆମ୍ଭକୁ ଲୋଭ କଲା

ନଦୀରେ ଡେଇଂପଡ଼ ତୁମ୍ଭେ ମୋହୋର କିସ ଗଲା।୫୫।

ପାରେଶ୍ୱରେ ବୋଇଲେ ତୁ ନାବ ବାହି ଯେ ନପାରୁ

ଆମ୍ଭନ୍ତ ଅପଛ୍ୟାତି ଦେଇ କାହିଂ ନଦୀରେ ପକାଇଂ ଲୋଡ଼ି ମାରୁ।୫୬।

ଗଙ୍ଗା ଯେବେ କଷଣ କଲାଟି ମହାଋଷି

ମୁହିଂ ୟେ ନଦୀ ଭିତରେ ପଡୁଅଛି ଝାସି।୫୭।

ଭୋ ଜାହ୍ନବି ଗୋ କର ମୋତେ ଭୋଗ୍ୟ

ରାଜକୁମାରୀ ମୁଂ ୟେଥକୁ ନୋହିଲିଟି ଯୋଗ୍ୟ।୫୮।

ୟେତେ ବୋଲି ଜଳେ ପଡ଼ନ୍ତେଣ ଝାସି

କୋଳକରି ମୋତେ ଧଇଲେ ପାରେଶ୍ୱର ମହଋଷି।୫୯।

କୋଳେ ଧରିଣ ମୁନି ଜାନୁରେ ବସାଇଲେ

ମଦନ ଆରତେ ମୁନି ମୁଖେ ଚୁମ୍ୱ ଦେଲେ।୬୦।

କାମ ଅସାଷ୍ଟମେ ମୁନି ରମଣ କଲେ ବାଞ୍ଛା

ବଦନ୍ତି ମହାଋଷି ଆମ୍ଭର ତୋତେ ଇଛା।୬୧।

ଆପଣେ ବଧୂଙ୍କ ଅଗ୍ରତେ କହନ୍ତି ସତ୍ୟବତୀ

ଆମ୍ଭର ଚରିତମାନ ମା ଗୋ ଶୁଣ ୟେସନେକ ରୀତି।୬୨।

ପାରେଶ୍ୱର ବୋଇଲେ ମାୟା କଲୁ ତୁକୁ

ତୁ ଗୋ ସତ୍ୟବତୀ ୟେବେ ରମଣ ଦିଅ ମୁକୁ।୬୩।

ମୁହିଂ ବୋଇଲି ମୁନିହେ ଛାଡ଼ ଛାଡ଼ ମୁକୁ

ଲଜ୍ଜା କିଂ କେ ନପାଇଲ ମୋତେ ଶୃଙ୍ଗାର ମାଗିବାକୁ।୬୪।

ମୁହିଂ ବାଳସ୍ତିରୀ ପୁଣ ଅବିଭାଇତ ଅରଜବତୀ

ଆମିଷେ ବଢିଲୁ ଆମ୍ଭେ ଅଟୁ କଇବ୍ରତୀ।୬୫।

ପରସ୍ତିରୀ ବ୍ରହ୍ମସ୍ତିରୀ ଆବର ଗୁରୁଙ୍କ ପତନୀ

ହରିଲେ କେବଣ ଦୋଷ କହ ଆହେ ମହାମୁନି।୬୬।

ଅଗ୍ୟାନ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ମୁନି ହେ ତୁମ୍ଭେ ଗ୍ୟାନଦାତା

ତୁମ୍ଭର ଅନୀତି ଆଚାର ଲୋଭ ଅପ୍ରମିତା।୬୭।

ଅଗ୍ୟାନୀ ପ୍ରାଣୀଙ୍କି ତ କିଛି ଦୋଷନାହିଂ

ପଣ୍ଡିତ ହୋଇ ପାପ କଲେ ତାଙ୍କୁ ମୁକତି ଅଛି କାହିଂ।୬୮।

ଗଣ୍ଡୁଷ କର ବୋଲି ମୁନି ମନ୍ତ୍ରିଣ ଦେଲେ ଚଳୁ

ହୋଇବୁ ତୁ ରଜବତୀ ଭବରସ ତୋହୋର ଯେ ଗଳୁ।୬୯।

କମଣ୍ଡଳୁ ଜଳ ଘେନି ମୁନି କରାଇଲେ ସ୍ନାହାନ

କସ୍ତୂରୀ ଗନ୍ଧ ଆମୋଦଇ ୟେକଇ ଯୋଜନ।୭୦।

ଗନ୍ଧ ସମୀର ବହିଲା ୟେକ ଯୁଣ ପରିଯନ୍ତେ

ପାରେଶ୍ୱର ଯୋଜନଗନ୍ଧା ନାମ ଦେଲେଟି ଯେ ମୋତେ।୭୧।

ଯେବଣ ଜଳେ ତୁହି ଋତୁସ୍ନାହନ କରୁଥିବୁ

କର୍ପୂର ଚନ୍ଦନ ଗନ୍ଧ ଘେନି ଯୋଜନେ ବହିବୁ।୭୨।

ଆଲୋ ବ୍ରହ୍ମଋଷି ଆମ୍ଭେ ତୋତେ କଲୁ ଶ୍ରଦ୍ଧା

ଆଜହୁଂ ନାମ ତୋର ହୋଉ ଯୋଜନ ଯେ ଗନ୍ଧା।୭୩।

ସତ୍ୟବତୀ ବୋଇଲେ ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣ ପାରେଶ୍ୱର

ଆକାଶେଣ ଉଦିତ ହାଦେ ଦେଖ କରତାର।୭୪।

ଦିବସେ ଶୃଙ୍ଗାର କରନ୍ତେ ବଡ଼ ଦୋଷ

ଶିରଚ୍ଛେଦ ଦୋଷ ଶାପ ଦିଅଇଟି ଜନ୍ତୁନାଶ।୭୫।

ପାରେଶ୍ୱର ବୋଇଲେ ନ ଦେଖୁ କରତାର

ଧୋତି ଅନ୍ତରୀକ୍ଷେ ରୁହାଇଲେ ନଦିଶିଲେ କରତାର।୭୬।

ଦିବସ ଶୃଙ୍ଗାରେ ଯେ ବନିତା ରହିଲା

ମେଷମାସ ଶୁକ୍ଲପକ୍ଷ ତିଥି ତୃତୀୟା ହୋଇଥିଲା।୭୭।

ଦିବସେ ଶୃଙ୍ଗାର କଲେ ଆୟୁଷ ହୋଇ କ୍ଷୟେ

ସନ୍ତାନ ଉତପତ୍ତି ହୋଇଲେ ଦୁଷ୍ଟ ହୋଅଇ ତନୟେ।୭୮।

ଦୁହିତା ହୋଇଲେ ସେ ହୋଅଇ ମହାରୋଗୀ

ହତବୀର୍ଯ୍ୟ ହତଆଷ୍ୟ ହୋଇ ନାଶଯାଇ ବେଗି।୭୯।

ଦିବସ ଶୃଙ୍ଗାର ମୁନି ହୋୟେ ୟେସନେକ ଅବସ୍ତା

ତୁମ୍ଭେ ବ୍ରହ୍ମଋଷି ତୁମ୍ଭ ତହୁଂ ନିକି ମୁହିଂ ଗ୍ୟାଂତା।୮୦।

ଲୋକେ ପୂରିଅଛନ୍ତି ଯେ ବେନି କୂଳାଣ୍ଟରେ

ରାଜକୁମାରୀ ହୋଇ କେସନେ ପଶିବି ଅବାଟରେ।୮୧।

ତତକ୍ଷଣେ ମାୟା ଯେ କଲେକ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ

ବଇଶାଖ ମାସେ ଯେ ଆଚ୍ଛାଦିଲା କୁହୁଡି।୮୨।

ଋଷିଙ୍କର ମନ୍ତ୍ରବଳେ ନାବ ରହିଲା ମଧ୍ୟ ନଦୀ

ବେନି କୂଳାଣ୍ଟେ ନ ଲାଗଇ ଋଷି ଅଟେ ମନ୍ତ୍ରବାଦୀ।୮୩।

ମୁନି ହେ ଧର୍ମ ନାଉକାୟେ ଅଗାଦ ଜଳ ଭିତରେ

ପାପକୁ ଭୟେ କେମନ୍ତେ ନ କର ପାରେଶ୍ୱରେ।୮୪।

କାମଦେବ ବୋଲି ଯେବଣ ମହାତମା

ମେଣ୍ଟି ନୁଆରି କୋପେ ଶାପ ଦେଲେ ବ୍ରହ୍ମା।୮୫।

ଧର୍ମ ଛାଡ଼ି କନ୍ୟାକୁ କୋଳେ ଧଇଲେ ବ୍ରହ୍ମଋଷି

ଯୋଜନଗନ୍ଧାର ତୁଲେ ଶୃଙ୍ଗାର ରସେ ପଶି।୮୬।

ବିଶେଷେ ମହାତମା ରତିଶାସ୍ତ୍ରେ ଜିତା

ଅନେକ ରସେ ଶୃଙ୍ଗାର ସହିଲା ବନିତା।୮୭।

ମେଷମାସ ଶୁକଳ ପକ୍ଷ ତିଥି ଯେ ତୃତୀୟା

ସେ ଦିନ ଋଷିଙ୍କର ଶୃଙ୍ଗାର ସତଶ୍ରିୟା।୮୮।

ତୈତିଳ କରଣ ଭୃଗୁବାର ଶୁଭଯୋଗ

ମେଷ ସଂକରାନ୍ତିର ଯେ ସାତଦିନ ଭୋଗ।୮୯।

ନବମ ଘରେ ଚନ୍ଦ୍ର ବୃହସ୍ପତି ୟେକାଦଶେ

ବାମେ ଯୋଗିନୀ ଅମୃତ ବେଳା କାଳ ବଶେ।୯୦।

ମାହେନ୍ଦ୍ର ଯୋଗେ ଉତପତ୍ତି ହୋଇଲାକ ବଳା

ଅତି ସୁନ୍ଦର ସେ କୃଷ୍ଣବର୍ଣ୍ଣ କଳା।୯୧।

ସଇନ୍ଦୁ ନନ୍ଦନ ଯେ ହୋଇଲା ଉତପତ୍ତି

ଦେଖିଣ ପରମ ସାନନ୍ଦ ହୋଇଲେ ସତ୍ୟବତୀ।୯୨।

ପୁତ୍ରକଇଂ କୋଳକଲେ ପାରେଶ୍ୱର ମହାଋଷି

ମାହେନ୍ଦ୍ର ଯୋଗେଣ ହୋଇଲା ରୋହିଣୀ ବୃଷରାଶି।୯୩।

ପୁତ୍ରକଇଂ କୋଳେ ଧଇଲେ ପାରେଶ୍ୱର

ବ୍ୟାଲ୍ଲୋଳ ରୂପ ଦେଖି ନାମ ଦେଲେ ବ୍ୟାସ ମୁନିବର।୯୪।

ପୁତ୍ରକଇଂ କୋଳେ ଧରିଅଛନ୍ତି ମହାମୁନି

ରୋଦନ ସରୂପେ ପୁତ୍ର ଶବଦ କରଇ ବେଦଧୁନି।୯୫।

ଦେଖିଣ ମହାତମାର ନ ଫୁରଇ କିଛି

ମହାବ୍ରହ୍ମ ଭେଦିଲା ସେ ଅଜପା ଲୟେ ବଚ୍ଛି।୯୬।

ମହାଗ୍ୟାନୀ ପୁତ୍ର ଦେଖି ଗଙ୍ଗା ଲୋଭ କଲା

ଭଡ଼ ଭଡ଼ କରି ଗଙ୍ଗା ନାବ ବୁଡ଼ାଇଲା।୯୭।

ବୁଡ଼ନ୍ତେଣ ନାଉକା ଭାସିଲେ ବ୍ରହ୍ମଯତି

ନଦୀ ଭିତରକୁ ପୁତ୍ର ପକାଇଲେ ଝାତି।୯୮।

ଆଗୋ ଅଗାଦ ଜଳରେ ପଡ଼ିଲା ବାଳ ଶିଷି

ଅନାଦି ତୋୟା ସମ୍ଭାଳିଲେ ମୁନି ବେଦବ୍ୟାସି।୯୯।

ଗଙ୍ଗାକୁ ଲାଗିଲା ମହାତେଜ ଜାଳା

ତ୍ରାସେଣ ଛାଡିଲା ସେ ଅନାଦି ଚଞ୍ଚଳା।୧୦୦।

ଅଗାଦ ଗଭୀରେ ପଡ଼ିଲା ବାଳଶିଷି

ଅନନ୍ତ କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଭେଦି ପାତାଳ ବୈକୁଣ୍ଠେ ଯାଇ ବସି।୧୦୧।

ମହାବ୍ରହ୍ମ ଭେଦିଲା ସେ ବାଳୁତ ତନୟେ

ଅଣାକାର ବିଷ୍ଣୁ ଦେଖିଲା ସେ ଅନନ୍ତ ଯୋଗ ଲୟେ।୧୦୨।

ଦେଖିଣ କୋଳେ ଧଇଲେ ସ୍ୱାମୀ ଯେ ପୁରୁଷ ଅଣାକାର

ସାନନ୍ଦେଣ ଗୋପ୍ୟ କଲେ ସେ ଉଦର ଭିତର।୧୦୩।

ଶୂନ୍ୟପୁରୁଷର ସେ ଦେଖିଲା ବର୍ଣ୍ଣଚିହ୍ନ

କୋଟି କୋଟି ଅବତାର ସେ ହୋଇଲେ ପ୍ରସନ୍ନ।୧୦୪।

ସମସ୍ତ କୁତୋହଳେ ଦେଖିଲା ଅନାଦି

ଶୂନ୍ୟପୁରୁଷ ଗର୍ଭେ ପଶିଲା ମହାବ୍ରହ୍ମ ସାଧି।୧୦୫।

ଶୂନ୍ୟକୁ ଶୂନ୍ୟ ସେ କଲାକ ଲେଖନ

ଅକାଳେ ଭିଆଇଲେ ଭୂତ ଭବିଷ୍ୟ ବର୍ତ୍ତମାନ।୧୦୬।

ବାଞ୍ଛିଣ ବ୍ରହ୍ମା ଯେ କହିଲେ ଅନୁବ୍ରତେ

ଆଗ୍ୟାଂ ହୋଇଲା ୟେହା ତୁ ବିସ୍ତାର କର ଜଗତେ।୧୦୭।

ଅଘଟଣ ଅକାରଣ ଅଲୟ ଭୁବନ

ୟେଥକୁ ଶୁଣନ୍ତା ନାହିଂ ତୋହୋ ଅର୍ଥମାନ।୧୦୮।

ଶୁଣ ଗୋ ବଧୂମାନେ ବୋଲନ୍ତି ସତ୍ୟବତୀ

ୟେତେ ବାଗେ ହାଦେ ସନ୍ତତି ଉତପତ୍ତି।୧୦୯।

ଆଗୋ ବାରତା ପାଇଣ ଅଇଲା ଦାସରାୟେ

ପାରେଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଆଣିଣ ମୋତେ ପ୍ରଦାନ ଯେ କୟେ।୧୧୦।

ଆମ୍ଭ ଆଦିଜନ୍ମ ଗୋ ଅଟଇ କଇବ୍ରତୀ

ବ୍ୟାସ ବଞ୍ଚାଇଲା ହାଦେ ଅଜାତି ଅଗତି।୧୧୧।

ମହାବ୍ରହ୍ମ ଘେନିଣ ସମସ୍ତ ୟେକତ୍ୱ କଲା

ସେ ବେଦବ୍ୟାସ ଅନେକ ପୁରୁଷ ଉଦ୍ଧରିଲା।୧୧୨।

ମା ଗୋ ବ୍ୟାସଙ୍କର ବୀର୍ଯ୍ୟେ ଉପୁଜିବ ଯେବଣ ପୁତ୍ର

ବଳବନ୍ତ ଧାର୍ମିକ ହୋଇବ ବୀର୍ଯ୍ୟବନ୍ତ।୧୧୩।

ତୁମ୍ଭେ ଆନ କିଛି ନ ଧର ଗୋ ମନେ

ପରମ ଗତିଲଭ ଗୋ ବ୍ୟାସର ପରସନ୍ନେ।୧୧୪।

ଅମ୍ୱିକା ବୋଇଲେ ଗୋ ଶୁଣ ସତ୍ୟବତୀ

ସ୍ତିରୀଜନ୍ମ ପୋଡ଼ୁ ପୋଡ଼ୁ ଆମ୍ଭେ ଗୋ ଅଟୁ ମନ୍ଦଜାତି।୧୧୫।

ସଦାୟେଣ ଅଶଉଚ ଅନୀତି ଅକ୍ରିୟା

ସମସ୍ତ ବିଧଂସିଲୁ ନାମ ସତଶ୍ରିୟା।୧୧୬।

ମଦିରା ଖାଇ ଯେହ୍ନେ ହୁଅଇ ହେଠମାଥ ଅସମ୍ଭାଳି

ପୁରୁଷ ସୁନ୍ଦର ଦେଖିଲେ ଆମ୍ଭେ ହୋଉ ମତ୍ତଭୋଳୀ।୧୧୭।

ତେଣୁଟି ପ୍ରମଦା ନାମ ଯେ ଅଟଇ ଆମ୍ଭର

ଅନୁବ୍ରତେ ଇଚ୍ଛା କରୁଂ ପୁରୁଷ ସୁନ୍ଦର।୧୧୮।

ଆମ୍ଭେ ଅବା ବାଞ୍ଛା କଲୁ ଅନିର୍ଯାପି

ସେ କିମ୍ପା ଲଘିଂବେ ବ୍ୟାସ ପଣ୍ଡିତ ମହାତପୀ।୧୧୯।

ସତ୍ୟବତୀ ବୋଇଲେ ଗୋ ତୁମ୍ଭର ଇଚ୍ଛାକଲେ

ୟେହିକ୍ଷଣି ଅଣାଇବି ତୁମ୍ଭର ବୋଇଲେ।୧୨୦।

ବଦୟନ୍ତି ବଧୂମାନେ ୟେଥି ଯେତେ ପାତକ ହୋଇ

ସେ ପାତକରେ କାରେଣୀ କେ ହୋଇବ ଗୋସାଇଂ।୧୨୧।

ସତ୍ୟବତୀ ବୋଇଲେ ମୁଂ ଯେ ଭେଟାଉଛି ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ

ୟେ ପାପମାନ ଗୋ ଲାଗିବଇଂ ମୁକୁ।୧୨୨।

ଯଦ୍ୟପି ବଧୂମାନେ ପଶନ୍ତି ଅନ୍ୟବାଟେ

ଗୁରୁପତ୍ନୀମାନେ ତାହା ରଖନ୍ତି ଆକଟେ।୧୨୩।

ତୁମ୍ଭେ ଯେବେ ମା ଗୋ ଭିଆଇଲ ୟେମନ୍ତ

ତୁମ୍ଭର ବଚନେ ଆମ୍ଭେ କଲୁ ସନମତ।୧୨୪।

ଆହୋ ବଧୂନ୍ତ ତିଆରି ଚଳିଲେ ସତ୍ୟବତୀ

ବ୍ୟାସଙ୍କୁ ତହୁଂ ଘେନି ସେ ଯେ ଅଇଲେ ନିଶାରାତି।୧।

ଅମ୍ୱିକାର ଭୁବନେ ଯାଇଂ ହୋଇଲେ ପରବେଶ

ସତ୍ୟବତୀ ତିଆରି ପେଷିଲେ ବେଦବ୍ୟାସ।୨।

ଶୁତିଲେ ସୁନ୍ଦରୀ ସେ ଦିବ୍ୟ ଯେ ପଲଙ୍କେ

ରତ୍ନମୟ ମନ୍ଦିରେ ପ୍ରବେଶ ମୁନି ୟେକେ।୩।

ବ୍ୟାସକଇ ଦେଖିଣ ଅନେକ ସଲଜ୍ଜ ଭୟମତି

ହେଠମାଥ ହୋଇ ଶଯ୍ୟାରେ ଶୁତିଲା ମହାସତୀ।୪।

ବ୍ୟାସେ ବିଜେକଲେ ଯାଇ ପଲଙ୍କ ଉପରେ

ଅଭ୍ରମ ପୁରୁଷଙ୍କୁ ଆକ୍ରେଷିଲା କାମ ଶରେ।୫।

ପରମ ପୁରୁଷ ଦେଖି ଦେବୀ କଲେ ମହାଭୟେ

ଶରୀର କମ୍ପଇ ତାର କଦଳୀପତ୍ର ପ୍ରାୟେ।୬।

ମହା ସଲଜ୍ଜିତ ସେ ବ୍ୟାସଦେବ ତପନିଷ୍ଠି

କାମେଣ ବିଭଳିତ ହୋଇଲେ ଗ୍ୟାନଭ୍ରଷ୍ଟି।୭।

ଅମ୍ୱିକାର ମେଳେ ବ୍ୟାସ ମହାଋଷି

କୋଳକରି ମହାତମା ଧଇଲେ ଆକ୍ରେଷି।୮।

ଆରେ ପରମ ବଧୂ ଉଠରେ ମାନିନି

ବିନୟେ ଉତ୍ତର ଦ୍ୟନ୍ତି ବ୍ୟାସ ମହାମୁନି।୯।

ଯୋଗ ତେଜି ମହାତମା ମଦନ ବେଭଳେ

ଅମ୍ୱିକା କନ୍ୟାକୁ ଘେନିଲେ ମୁନି କୋଳେ।୧୦।

ସଲଜ୍ଜିତ ସଂକୋଚିତ ମାନିନୀ ମାନବତୀ

ହେଠ ବଦନ ହୋଇ ସେ ବସିଲା ମନେ ମହାଭ୍ରାନ୍ତି।୧୧।

ଅନେକ ଚାଟୁ ପଟଳ କହନ୍ତି ମୁନିବ୍ୟାସେ

ନ ଦିଅଇ ସମାସ୍ୟା ନ କହଇ ହରଷେ।୧୨।

ଦ୍ୱାରେ ଲାଗିଣ ଯେ ଅଛଇଂ ସତ୍ୟବତୀ

ଭୋ ଧର୍ମଦେବତା କର ବଧୂର ପୀରତି।୧୩।

କାମଦେବତାଙ୍କୁ ସୁମରଣା କଲେକ ମନେ ଧ୍ୟାନେ